Απόφαση Συνόδου Κορυφής: «Η ένταξη χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ θα επανεξεταστεί στο μέλλον»

 

Αθήνα, 7/10/2021

Στην χθεσινή σύνοδο κορυφής που πραγματοποιήθηκε στην προεδρεύουσα Λουμπλιάνα της Σλοβενίας οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν πως οι έξι χώρες στην δυτική Χερσόνησο του Αίμου (Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο-Μετόχια και Βαρντάρσκα),  μελλοντικά θα έχουν θέση στον μεγάλο εμπορικό και πολιτικό-οικονομικό συνασπισμό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Παραθέτουμε την τελική διακήρυξη της συνόδου κορυφής: “Η ΕΕ επαναβεβαιώνει την αδιαμφισβήτητη υποστήριξή της στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων. Η ΕΕ επαναβεβαιώνει την δέσμευσή της στη διαδικασία διεύρυνσης”.

Στόχος της σλοβενικής κυβέρνησης – που αυτήν την περίοδο ασκεί την προεδρία της ΕΕ – ήταν να εγκριθεί η πρόταση της για ολοκλήρωση της ενταξιακής διαδικασίας των έξι χωρών μέχρι το 2030 θέτοντας έτσι ένα χρονικό όριο. Ωστόσο η πρόταση της δεν έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία των ηγετών των κρατών της ΕΕ επειδή υπάρχουν ακόμα αρκετά και σημαντικά ζητήματα προς επίλυση όπως οι διακρατικές διαφορές σε θέματα πολιτισμικά, ιστορικά, εθνικά και σε ορισμένες περιπτώσεις και εδαφικά – κυρίως απόρροια της βίαιης διάσπασης της Γιουγκοσλαβίας αλλά και παρελθοντικών χρόνων – επίσης σε αρκετές από αυτές τις χώρες θα πρέπει να υπάρξουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς όπως στην ορθότερη και πιο διαφανή διαχείριση της οικονομίας, στην ελευθερία του γραπτού και προφορικού λόγου, στο δικαστικό σύστημα το οποίο θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από τις εκάστοτε εκτελεστικές εξουσίες, στην πάταξη της εγκληματικότητας κ.α.

 

Βέβαια η ΕΕ θα συνεχίσει να στηρίζει οικονομικά αυτές τις χώρες προκειμένου να συνδράμει στην ανάπτυξη τους και να επιταχύνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ενώ σύμφωνα με διαρρέουσες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες οι ευρωπαϊκές επενδύσεις τα επόμενα χρόνια θα φθάσουν ή θα ξεπεράσουν τα 30 δις ευρώ για βελτιώσεις υποδομών και εκσυγχρονισμούς των συστημάτων υγείας.

 

 

Η πολιτική θέση μας

 

Εμείς ως οργάνωση πολιτών θεωρούμε σωστή την απόφαση της Συνόδου Κορυφής για παράταση της ένταξης στην ΕΕ των έξι χωρών της δυτικής χερσονήσου του Αίμου και την μη αποδοχή ενός δεσμευτικού χρονικού ορίου. Σε πρόσφατο άρθρο^[1] μας είχαν τονισθεί οι σοβαρές διαφορές και οι αλυτρωτικές διαθέσεις από εξουσιαστικούς κύκλους της Αλβανίας και της Βαρδαρίας (ή εναλλακτικά «Αβαρική Ρεπούμπλικα», «Νότιο Κοσσυφοπέδιο», «Δυτικό Πίριν» κ.α.), εις βάρος της Ελλάδας αλλά και κατά άλλων κρατών της περιοχής όπως της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.

 

Επίσης είχαμε σημειώσει το πρόβλημα του οργανωμένου εγκλήματος (παραεμπόριο με αντίγραφα επώνυμων ειδών, παραγωγή, εισαγωγή και διακίνηση ναρκωτικών, όπλων κ.α.) που ανθεί σε αρκετές από αυτές τις χώρες που βρίσκονται στην προενταξιακή λίστα της ΕΕ. Αν στην εξίσωση προστεθεί και το ανοιχτό και επίμαχο «Ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου» καθώς και το φλερτ ορισμένων χωρών με την ιμπεριαλιστική Τουρκία τότε όλοι καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν πολλά βήματα που θα πρέπει να γίνουν μέχρι αρκετές από αυτές τις χώρες να πληρούν τα κριτήρια για την ένταξη τους στην ΕΕ.

 

Με βάση τα σοβαρά προβλήματα που παραθέσαμε στην προηγούμενη παράγραφο καταγγέλλουμε την στάση των σοσιαλιστικών και νεολιμπεραλιστικών-καπιταλιστικών κυβερνήσεων και κομμάτων της Ελλάδας (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κ.α.) για την επανειλημμένη πρόθεση τους να προωθήσουν και να εγκρίνουν την ένταξη αυτών των χωρών στην ΕΕ μεταφέροντας στο εσωτερικό της εστίες αντεγκλήσεων, έντασης και διάρρηξης. Το ίδιο ανορθόδοξα άλλωστε επιχειρούσουν να πετύχουν αυτές οι αμφιλεγόμενες και διεφθαρμένες πολιτικές παρατάξεις με την εθνικιστική-ισλαμιστική Τουρκία που αν αυτή εισερχόταν ως μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση τότε θα προέκυπτε η «Ευρωπαϊκή Διάλυση». Αλήθεια, για ποιους δουλεύουν όλα αυτά τα παρασιτικά κόμματα; Για την Ελλάδα και τους Έλληνες σίγουρα όχι, απ’ ότι φαίνεται όμως ούτε και για την Ευρώπη…

 

Ως επίλογο θα πούμε ότι η Χερσόνησος του Αίμου γεωγραφικά αποτελεί μέρος της Ευρώπης, η παρατεινόμενη αστάθεια και οι διακρατικές διενέξεις είναι μια μόνιμη πηγή κινδύνων για πολλές χώρες και λαούς της περιοχής. Για να αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει να ξεπεραστούν οι μεσαιωνικές επεκτατικές και φιλοπολεμικές νοοτροπίες, καθώς και οι ιστορικές και πολιτισμικές παραποιήσεις που προκαλούν εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές έριδες, παράλληλα όμως θα πρέπει να επιταχυνθεί η πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. Όλα τα προαναφερόμενα αποτελούν εμπόδια για τον περαιτέρω εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας, εμπόδια για την διαφάνεια, την αξιοκρατία, την ελευθερία του λόγου, την ισότητα των φύλων και την γενικότερη ευημερία, πρόοδο και ανάπτυξη στην δυτική πλευρά της χερσονήσου.

 

Ευελπιστούμε ότι στις χώρες του Δυτικού Αίμου οι δημοκρατικές δυνάμεις θα αναδιοργανωθούν, θα αναδυθούν, θα διεκδικήσουν και θα αποκτήσουν όλα αυτά τα πολιτικοκοινωνικά αγαθά που παρέχει η πραγματική Δημοκρατία και θα αποτελέσουν στο εγγύς μέλλον οι φίλοι, οι σύμμαχοι και τα νέα μέλη της ΕΕ. 

Ευχόμαστε η Χερσόνησος του Αίμου να αποτελέσει στο εγγύς μέλλον μια περιοχή σταθερότητας, ειρήνης, πολιτισμού, προόδου και ευημερίας για όλα τα κράτη και τους λαούς τους!

Υποσημειώσεις – Παραπομπές

 

^[1] Πρόσφατο σχετικό άρθρο μας: Το ανακυκλωμένο χαρτί υγείας που αποκαλείται «Συμφωνία των Πρεσπών»…

 

                     

                       Για τους Έλληνες στην Ψυχή, στην Νόηση και την Παιδεία

Το ανακυκλωμένο χαρτί υγείας που αποκαλείται «Συμφωνία των Πρεσπών»…

 

‘’Η περιβόητη διακρατική «Συμφωνία των Πρεσπών» ήταν εξ αρχής ένα άκυρο συμφωνητικό που συνυπέγραψαν κάποιοι γελοίοι και χρηματιζόμενοι σοσιαλιστές σε μια απόμερη λίμνη επειδή δεν ήταν αποδεκτό από την πλειονότητα των πολιτών και υπηκόων των δύο κρατών …’’

‘’Το άκυρο συμφωνητικό – που αποτελεί ντροπή για τον δυτικό και τον παγκόσμιο πολιτισμό – εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα ορισμένων εγκληματιών και παραχαρακτών της ιστορίας (όπως π.χ. ο George Soros και η νεοταξική συμμορία του)…’’

‘’Η καπήλευση και η αλλοίωση πολιτισμού (ιστορίας, προσωπικοτήτων, γλώσσας, εθνικότητας, γεωγραφικής ονομασίας) εκ μέρους ενός κράτους/λαού εις βάρος άλλου είναι μια καταδικαστέα επιθετική πράξη… είναι μάλιστα και ένα σοβαρό δείγμα απόλυτης βαρβαρότητας…’’

‘’Το σοσιαλιστικό καθεστώς των Σκοπίων με τις ενέργειες του προκαλεί εντάσεις και κινδύνους αποσταθεροποίησης της Χερσονήσου του Αίμου…’’

‘’Αυτό το διακρατικό κολόχαρτο – που ουσιαστικά δεν τηρείται από το πολυφυλετικό κρατίδιο των Σκοπίων – θα πρέπει να ακυρωθεί με πρωτοβουλία της Ελλάδας επικαλούμενη την διεθνή Σύμβαση της Βιέννης του 1969…’’

‘’Το αντιδημοκρατικό «Διάταγμα Μπάϊντεν» εκθέτει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ’’

Αθήνα, 23/6/2021

Γράφει ο «Κανένας»

Ήταν δεδομένο ότι τα προβλήματα της Ελλάδας με την «Vardar Banovina» (το όνομα της πρώην επαρχίας του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας ή σκέτο «Vardarska»), της γνωστής μεταπολεμικά και ως «Socijalisticka Republika Makedonija» (Σοσιαλιστική Ρεπούμπλικα Μακεδονίας), αλλά μέχρι προσφάτως και ως «FYROM» (Πρώην Γιουγκοσλαβική Ρεπούμπλικα της Μακεδονίας) που χρησιμοποιήθηκε μετά την κατάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν θα επιλύονταν με τα κολόχαρτα που υπέγραψαν οι πληρωμένοι και εγκάθετοι σοσιαλιστές που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των δύο κρατών ελέω κάλπικων εκλογών και μιας ισχνής υποστήριξης από "συντρόφους" και λοιπά κομματόσκυλα. Η πρόσφατη σκηνή στο ποδοσφαιρικό τουρνουά εθνικών ομάδων «EURO 2021» με την ομάδα της Vardarska να εμφανίζεται με φανέλες με την συντομογραφία MKD (Μακεδονία) και τους φιλάθλους του κρατιδίου να κρατούν πανό και κασκόλ με την επιγραφή Macedonia, είναι μια ακόμα συνέχεια στο serial των τελευταίων δεκαετιών, που ως μια αμιγώς σοσιαλιστική παραγωγή δεν θα μπορούσε να είναι κάτι αξιολογότερο από μια B movie…

 

1. Το μεταπολεμικό κομμουνιστικό κατασκεύασμα της «Fake Macedonia»

Το σοσιαλιστικό προπαγανδιστικό serial με εναλλασσόμενους τίτλους: ‘’Η Μακεδονία είναι σοσιαλιστική, νοτιογιουγκοσλαβική και όχι ελληνική’’ ή ‘’Ο Megalief Alexandrofski ήταν γνήσιος μαρξιστής’’ (εννοούσαν τον Μέγα Αλέξανδρο) κ.α., προβλήθηκε με αρκετή επιτυχία το 1944 στο νότιο κρατίδιο της τότε «Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Ρεπούμπλικας της Γιουγκοσλαβίας» ωστόσο δεν πέτυχε υψηλά νούμερα τηλεθέασης στα υπόλοιπα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Παρά τις έντονες πιέσεις των συντελεστών της ταινίας και τους διάφορους πηχυαίους υπότιτλους όπως: ‘’Ο Τίτο (ή ο Στάλιν) ήταν απόγονος του Μεγκαλίεφ Αλεξαντρόφσκι’’ (σε αυτό το σημείο υπήρξαν σοβαρές προστριβές επειδή και ο Ιωσήφ Τίτο και ο Ιωσήφ Στάλιν διεκδικούσαν την προγονική σχέση τους με τον Μέγα Αλέξανδρο), ‘’Οι αρχαίοι Μακεδόνες κομμουνιστές συνέτριψαν τον καπιταλισμό χάρη στον διηπειρωτικό πύραυλο «Βουκεφάλοβιτς»’’ και άλλα παρόμοια ευτράπελα… ο κόσμος όμως του «Σιδηρούν Παραπετάσματος» δεν ανταποκρίθηκε αφού είχε πολλά καθημερινά και ουσιαστικά προβλήματα να αντιμετωπίσει στον σοσιαλιστικό "παράδεισο" που τον είχαν εγκλωβίσει οι διάφοροι σύντροφοι κομισάριοι, γραμματείς και φαρισαίοι…

Το B-movie στόχευε να καλλιεργήσει αλυτρωτικές διαθέσεις στους πληθυσμούς της Γιουγκοσλαβίας αλλά και άλλων κρατών του Ανατολικού Μπλοκ εις βάρος της αποκαλούμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου», δηλαδή της ελληνικής Μακεδονίας (που είναι η αρχαία και γνήσια άλλωστε) και την κατάλληλη στιγμή να την αποσπάσουν από την Ελλάδα για να αποκτήσουν πρόσβαση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Οι συντελεστές της ιστορικής παραχάραξης και του B movie με τίτλο: 

«Megalief Alexandrofski bio je pravi marksist», 

(μτφ. ‘’Ο Μεγκαλίεφ Αλεξαντρόφσκι ήταν γνήσιος μαρξιστής’’)

#Επεξεργασμένο Σενάριο: Ιερατείο Νεοβαβυλωνιακής Τάξης (Illuminati) & Comintern                                                                                          

#Συμπαραγωγή: Σοβιετική Ένωση & Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Ρεπούμπλικα της Γιουγκοσλαβίας (1944)                                                          

#Σκηνοθεσία: Ο Αβαροκροάτης, Josef Tito (κομμουνιστής τύραννος της Γιουγκοσλαβίας) και οι ινστρούχτορες του καθεστώτος                                                                           

#Πρωταγωνιστές: Διάφορες σοσιαλιστικές εγκληματικές οργανώσεις της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, ακόμα και της Ελλάδας                                                                                     

#Επίσημος Χορηγός: Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Ρεπούμπλικα της Γιουγκοσλαβίας

#Ανεπίσημος Χορηγός: Η Συμμορία του Μανχάταν και οι βαλίτσες της με τα «μαύρα» δολάρια (όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις τις δοσοληψίες είχε αναλάβει το γνωστό "παιδί" για τα θελήματα, η CIA, σε συνεργασία με την KGB που ήταν η αντίστοιχη υπηρεσία "delivery" των κομμουνιστών)

 

--------------------------------------------------------------------

 

Το αποτυχημένο serial επανακυκλοφόρησε μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ που συνέβη το 1991, σε μια νέα έγχρωμη εκδοχή με ελάχιστες αλλαγές στο βασικό σενάριο και ασφαλώς με πρωταγωνιστές διάφορους έμπιστους «συντρόφους» σοσιαλιστές.

Ωστόσο οι παραγωγοί της ταινίας χρησιμοποίησαν τον ακόλουθο νέο τίτλο: 

«Истинската Македония има българо-славянски език и националност

многорасови (аварски, български, албански, турски, цигански ...)», 

[μτφ. ‘’Η γνήσια Μακεδονία έχει γλώσσα βουλγαροσλαβική και εθνικότητα 

πολυφυλετική (αβαρική, βουλγαρική, αλβανική, τουρκική, αθιγγανική…)’’]

#Συμπαραγωγή: Social-Republican Union of Macedonia (ΒΜΡΟ) & Republican Party for Macedonian National Union (VMRO)                                                                                                                          

#Σκηνοθεσία: Οι σοσιαλιστές της Βαρντάρσκα και η Σοσιαλιστική Διεθνής                                                                                                          

#Πρωταγωνιστές: Διάφορες διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις (κυρίως όμως της FYROM και της Ελλάδας)                                                                                                 

#Επίσημος Χορηγός: George Soros & his gang                                                        

#Ευγενική Χορηγία: UN, EU, NATO, USA Government’s & more

 

------------------------------------------------------------------

 

Σ’ αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να σταθούμε για λίγο στους παραγωγούς του serial που επανακυκλοφόρησε επισήμως από την «FYROM» (και ανεπισήμως από τον ΟΗΕ και διάφορα διεθνή σοσιαλιστικά κέντρα), για να τους συστήσουμε στο κοινό μας, καθώς θα είναι άδικο και αγενές εκ μέρους μας να μην αναφέρουμε αυτούς τους "σπουδαίους" φίλους του "κινηματογράφου", της ιστορίας και του πολιτισμού. Απολαύστε τους:                                                                                               

α. «ΒΜΡΟ»: Το «ΒΜΡΟ» (Σόσιαλ-Ρεπουμπλικανική Ένωση της Μακεδονίας) εμφανίζεται ως ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Vardarska που όμως ασκεί κεντροδεξιά πολιτική (!) – ας πούμε κάτι σαν ένα δεξιό ΠΑΣΟΚ ή ίσως κάτι που μοιάζει με το σοσιαλιστικό ΣΥΡΙΖΑ και την πρώην συγκυβέρνηση του με τους καπιταλιστές του ΑΝΕΛ – ωστόσο το «ΒΜΡΟ» είναι μια ακόμα συνηθισμένη σοσιαλιστική μετάλλαξη αριστεριστών (συνονθύλευμα μαρξιστών, λενινιστών, σταλινικών, μαοϊκών, τροτσκιστών κτλ) που συναντά κανείς σε διάφορα κοινοβουλευτικά συστήματα στην Ευρώπη και αλλού, δηλαδή μιλάμε για κομμουνιστές που παριστάνουν τους δημοκράτες. Τα ίχνη του παρελθόντος του μπορούμε να τα εντοπίσουμε στα τέλη του 19^ου αιώνα όταν συγκροτήθηκε η ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), τότε που οι πρόγονοι των σημερινών σοσιαλιστών του κόμματος «BMPO» εμφανίζονταν ως αυτονομιστές και διεκδικούσαν την ανεξάρτητη «Μεγάλη Μακεδονία», ωστόσο θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τότε αρκετά μέλη του είχαν κρυφό στόχο η διεκδικούμενη ανεξάρτητη Μακεδονία να ενταχθεί μελλοντικά στην σχεδιαζόμενη «Μεγάλη Βουλγαρία».

β. «VMRO»: Το «VMRO-DPMNE» (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για την Εθνική Μακεδονική Ένωση) ιδρύθηκε το 1990 μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ και εμφανίζεται ως ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα όμως τα γονίδια του είναι επίσης σοσιαλιστικά, όπως άλλωστε είναι και των αντιπάλων τους του ΒΜΡΟ, με την διαφορά όμως ότι το δικό του παρελθόν δεν προέρχεται από την ιδεολογική πλευρά του Διεθνιστικού Σοσιαλισμού (ή συντομογραφικά Διεθνοσοσιαλισμού) όπως εναλλακτικά του Μαρξιστικού Σοσιαλισμού (ο διεθνοσοσιαλισμός ή μαρξιστικός σοσιαλισμός συνηθέστερα αποκαλείται κομμουνισμός), αλλά από τον Εθνικιστικό Σοσιαλισμό ή Εθνικοσοσιαλισμό, δηλαδή τον Ναζισμό. Μπορεί το αρχικό κόμμα να δημιουργήθηκε το 1893 με όραμα τον εθνικιστικό πανσλαβισμό και στόχο την Μεγάλη Βουλγαρία – σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της χερσονήσου του Αίμου τελούσε ακόμα υπό την Οθωμανική κατοχή – και να διαλύθηκε το 1934, αρκετά χρόνια μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, αφού προηγουμένως οι κομιτατζήδες της οργάνωσης είχαν αιματοκυλήσει την ελληνική Θράκη και Μακεδονία, ωστόσο και κατά την διάρκεια της ναζιστικής επίθεσης στην Ευρώπη είναι γνωστή η δράση του κορυφαίου στελέχους αυτής της οργάνωσης, του Ivan Mihailoff και η σχέση του με την κροατική ναζιστική οργάνωση «Ustashe» αλλά και με το Φασιστικό Κόμμα του Μουσολίνι και το Ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ καθώς επίσης είναι επιβεβαιωμένη και η δράση τουλάχιστον τριών παραστρατιωτικών ταγμάτων της «VMRO» που κατά την διάρκεια της κατοχής στην Ελλάδα πολεμούσαν στο πλευρό της 4^ης Γερμανικής Μεραρχίας SS και άλλων τμημάτων της  Wehrmacht. Να διευκρινίσουμε ότι το βεβαρημένο παρελθόν του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Βαρντάρσκα είναι κοινό με το αντίστοιχο σημερινό βουλγαρικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα «IMRO» (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) ενώ και οι βασικές πολιτικές και εθνικιστικές επιδιώξεις τους είναι σχεδόν ταυτόσημες.

• ‘’Σοσιαλιστές (Κομμουνιστές και Ναζί)  εξουσιάζουν το νεοσύστατο πολυφυλετικό κρατίδιο στα βόρεια σύνορά μας… μ’ αυτούς συνεργάζονται το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ…’’

Παρότι αυτή η σοβαρή ιστορική παραποίηση και ο αλυτρωτισμός προωθήθηκε με ιδιαίτερο ζήλο από τους κομμουνιστές της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι πρώτοι ανέσυραν αυτό το σενάριο Βούλγαροι και Ρώσοι πανσλαβιστές το 1893 που συγκρότησαν την οργάνωση ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) από την οποία προέκυψαν οι αυτονομιστές και μετέπειτα σοσιαλιστές του BMRO και οι εθνικοσοσιαλιστές του VMRO και που είχαν βλέψεις για την δημιουργία της «Μεγάλης Μακεδονίας» και κατ’ επέκταση της Μεγάλης Βουλγαρίας – η οποία μεταξύ άλλων θα περιλάμβανε και την γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας που αποτελεί περιφέρεια της σημερινής Ελλάδας – καλώντας όλους τους υποδουλωμένους κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής να ξεσηκωθούν κατά των Οθωμανών με κεντρικό σύνθημα «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες». Η πρώτη ένοπλη δράση σημειώθηκε μερικά χρόνια αργότερα με την εξέγερση του Ίλιντεν το 1903 η οποία όμως δεν πέτυχε τον στόχο της και σύντομα οι Οθωμανοί την κατέστειλαν. 

Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι αυτοί που θεμελίωσαν την ιστορική αλλοίωση και ώθησαν τις αντιπαλότητες στην περιοχή, είτε αθέλητα είτε σκοπίμως, ήταν διάφοροι ευρωπαίοι περιηγητές, ιστορικοί και γεωγράφοι του 19^ου αιώνα που με εντελώς αυθαίρετη και αντιεπιστημονική μεθόδευση χαρτογράφησαν και οριοθέτησαν μια ευρεία εδαφική περιοχή ονομάζοντας την Μακεδονία με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να μιλούν διάφοροι αδαείς ή εγκάθετοι για μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή στην χερσόνησο του Αίμου όταν αναφέρονται σε αυτήν (την Μακεδονία) και που αποτελεί τμήμα της σύγχρονης Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Αλβανίας και της Βαρντάρσκα.

 2. Ταξίδι στο παρελθόν προς αναζήτηση των πραγματικών γεωγραφικών ορίων της Μακεδονίας

Συνεχίζοντας την σκέψη μας από το προηγούμενο κεφάλαιο θα πούμε ότι δεν υπάρχει κάποια λογική σ’ αυτό που έκαναν οι ευρωπαίοι περιηγητές ή σπεκουλαδόροι του 18^ου και 19^ου αιώνα αφού οριοθέτησαν και ονόμασαν Μακεδονία όλη αυτήν την διευρυμένη περιοχή που μόνο ένα τμήμα της σχετίζεται με την ιστορική γη των μακεδόνων, αυτό που σήμερα αποτελεί την ομώνυμη ελληνική περιφέρεια, όταν μάλιστα γνωρίζουμε ότι ειδικά στην εποχή τους αλλά και καθ’ όλη την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής – που τυπικά άρχισε με την Άλωση της Πόλης το 1453 μΧ και τελείωσε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους το καλοκαίρι του 1913 – δεν υπήρχε κάποια επίσημη κρατική περιφέρεια που να ονομαζόταν Μακεδονία, δεν υπήρχε δηλαδή «Βιλαέτι της Μακεδονίας» (τα βιλαέτια ήταν διοικητικοί τομείς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας). 

Αλλά και πριν τους Οθωμανούς υπήρξε μεν το «Θέμα της Μακεδονίας» – που κατά την μέση Ρωμανική περίοδο (7^ος έως 10^ος αιώνας μΧ) ήταν ένα από τα πολλά αμυντικά και διοικητικά τμήματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (περισσότερο γνωστής ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία), που μετέπειτα μετατράπηκαν σε πολιτικές/υποδιοικητικές περιφέρειες – αλλά αυτό βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής δυτικής Θράκης που επιπροσθέτως κάλυπτε ένα μικρό τμήμα της ανατολικής Θράκης. Ασφαλώς και σ’ αυτήν την περίπτωση υπήρξε μια μεγάλη γεωγραφική ανακρίβεια από την τότε διοίκηση της χριστιανικής αυτοκρατορίας αφού δεν εμπεριεχόταν σε αυτό το «Θέμα» η ιστορική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, αλλά πάντως δεν συμπεριλάμβανε ούτε και την γεωγραφική περιοχή της σημερινής Βαρντάρσκα, άρα αυτό δεν αποτελεί κάποιο τεκμήριο για όλους όσους κόπτονται σήμερα ότι τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας αποτελούν τμήμα πέντε κρατών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Βαρντάρσκα, Σερβία και Αλβανία).

 

Σ’ αυτό το σημείο αρκετοί αναγνώστες μας πιθανότατα θα αναρωτηθούν γιατί έκαναν ένα τόσο μεγάλο γεωγραφικό λάθος οι αυτοκράτορες και οι διοικητικοί άρχοντες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σχετικά με το «Θέμα της Μακεδονίας»^[1] αλλά για αυτό το ζήτημα θα δώσουμε πληροφορίες και πιθανές απαντήσεις παρακάτω στις υποσημειώσεις.

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας προς το παρελθόν σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουμε μια συσχέτιση με τα σημερινά αυθαίρετα γεωγραφικά όρια που σηματοδοτούν στον χάρτη μια διευρυμένη Μακεδονία που αποτελεί τμήμα πέντε κρατών φτάνουμε στην προχριστιανική ρωμαϊκή αυτοκρατορία που η κυριαρχία της στον ελλαδικό χώρο τυπικά ξεκινά από το 146 πΧ όταν κατακτήθηκε οριστικά το μακεδονικό βασίλειο και η υπόλοιπη Ελλάδα από τους Ρωμαίους. Από τότε σταδιακά έως και το 30 πΧ, μετά την λήξη των ρωμαϊκών εμφυλίων συγκρούσεων και την επικράτηση του αυτοκράτορα Οκταβιανού οριοθετήθηκε η «Επαρχία της Μακεδονίας» η οποία περιλάμβανε την σημερινή ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας, τμήμα της Θεσσαλίας και τμήμα της Βορείου Ηπείρου, δηλαδή καμία γεωγραφική σχέση με την επικράτεια της σημερινής Βουλγαρίας και της Βαρντάρσκα. Αυτή η διοικητική ρύθμιση από τους Ρωμαίους δεν ήταν τυχαία αφού ως άμεσοι αντίπαλοι των αρχαίων Μακεδόνων και των συμμάχων τους γνώριζαν αρκετά για αυτούς και την κουλτούρα τους και όταν με την πάροδο του χρόνου απέσπασαν από τους Μακεδόνες άρχοντες εγγυήσεις συνεργασίας και υποτέλειας στην Ρώμη τότε φρόντισαν να τους εντάξουν όλους σε μια ενιαία επαρχία η οποία θα ελεγχόταν καλύτερα και θα είχε εθνική και κοινωνική ομοιομορφία.

Έτσι ενώ την υπόλοιπη Ελλάδα, την νότια, την ενέταξαν στην «Επαρχία της Αχαΐας» πετυχαίνοντας να χωρίσουν τον ελλαδικό χώρο και τους ελληνικούς πληθυσμούς στα δύο – στην νότια Ελλάδα υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις καθώς άλλες πόλεις και συνασπισμοί ήταν σύμμαχοι της Ρώμης, άλλες ήταν σύμμαχοι με τους Έλληνες της κεντρικής και βορείου Ελλάδας (δηλαδή με τους Θεσσαλούς, τους Μακεδόνες και τους Ηπειρώτες καθώς επίσης και με ορισμένα ελληνιστικά βασίλεια της Μικράς Ασίας), ενώ κάποιες πόλεις κρατούσαν μια ουδέτερη στάση επιζητώντας αυξημένη αυτονομία και ειδική μεταχείριση με στόχο να αποκαταστήσουν την χαμένη αίγλη τους (π.χ. η Αθήνα και η Σπάρτη) – οι ρωμαίοι απέφυγαν ωστόσο να συνδέσουν αλλόφυλους όπως ήταν π.χ. οι Ιλλυριοί, οι Τριβαλλοί ή οι Δαρδάνιοι σε ίδια επαρχία με τους Έλληνες. Θα ήταν λάθος να υπάγονται σε ίδια επαρχία οι Μακεδόνες και οι Δαρδάνιοι λόγω της ιστορικής αντιπαλότητας τους και αυτό ήταν κάτι απλό και σαφές που το γνώριζαν οι Ρωμαίοι για αυτό επέλεξαν στην περιοχή της σύγχρονης Βαρντάρσκα να δημιουργήσουν την «Επαρχία της Δαρδανίας» με πρωτεύουσα την αρχαία πόλη Σκούποι που βρισκόταν στα προάστια της σημερινής πρωτεύουσας της γειτονικής χώρας, η οποία άλλωστε διατηρεί το ίδιο όνομα (μερικές δεκαετίες αργότερα η ρωμαϊκή επαρχία της Δαρδανίας θα μετονομαζόταν σε Επαρχία της Άνω Μοισίας και θα εμπεριείχε και εδάφη του σημερινού Κοσσυφοπεδίου).

 

Για να το πούμε πιο απλά, δεν ήταν μαλάκες οι Ρωμαίοι να ενοποιήσουν σε ίδια επαρχία τους Έλληνες Μακεδόνες, Θεσσαλούς και Ηπειρώτες με τους βάρβαρους Δαρδάνους. Οι Δαρδάνιοι επειδή ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων και είχαν πολιτιστικό κόμπλεξ απέναντι στους Έλληνες ήταν σίγουρο ότι θα είχαν ρεβιζιονιστικές διαθέσεις και θα δημιουργούσαν προστριβές που αργά ή γρήγορα θα προκαλούσε μια μεγάλη εξέγερση των Ελλήνων όχι μόνο εναντίον των Δαρδάνων που ούτως ή άλλως ήταν ένας γνωστός από παλιά και αμελητέος αντίπαλος για αυτούς, αλλά και εναντίον των ρωμαίων κατακτητών. Λογικό είναι αυτό που λέμε, οι Έλληνες είχαν ξεπεράσει προ πολλού την όποια επικινδυνότητα και απειλή που ίσως συνιστούσαν οι διάφορες βαρβαρικές φυλές της «Χερσονήσου του Αίμου», παράλληλα είχαν τσακίσει την πανίσχυρη Περσική Αυτοκρατορία στην ελληνική επικράτεια όταν αυτή αποπειράθηκε να εισβάλλει σε αυτήν το 390πΧ και το 380 πΧ ενώ μετέπειτα με αρχηγό τον Αλέξανδρο την κατατρόπωσαν και μέσα στην ίδια την έδρα της (στον Γρανικό ποταμό, στα παράλια της Ισσού, στα Γαυγάμηλα, στην Περσίδα Πύλη κ.α.) και έγιναν οι κυρίαρχοι του τότε γνωστού ανεπτυγμένου κόσμου. Οι Ρωμαίοι ως νέοι κατακτητές του ελλαδικού χώρου και σημαντικού μέρους της Χερσονήσου του Αίμου δεν θα διακινδύνευαν την ηρεμία και την εύρυθμη λειτουργία στις κτήσεις τους για οποιονδήποτε λόγο πόσο μάλλον εξαιτίας κάποιων κομπλεξικών βαρβάρων που θα επιθυμούσαν να αποκομίσουν οφέλη λόγω των συγκυριών και των νέων εξελίξεων και κυρίως με τις πλάτες άλλων (δηλαδή των ρωμαίων).

• ‘’Με ποια λογική οι πιθανοί απόγονοι των Δαρδάνιων και εχθροί της Μακεδονίας – άρα και της Ελλάδας – επιδιώκουν να ονομάζονται Μακεδόνες;’’

Είναι σαφές ότι ήταν αναγκαία για τους ρωμαίους η συνεργασία του ελληνισμού προκειμένου να σταθεροποιηθεί η νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ο ελληνικός κόσμος εκείνη την εποχή ξεκινούσε δυτικά από τις αποικίες στην Ιβηρική Χερσόνησο καλύπτοντας όλα σχεδόν τα παράλια της Μεσογείου και φτάνοντας ανατολικά έως και το Ινδοκούς. Ταυτόχρονα οι ρωμαίοι είχαν πολλά κοινά θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία με τον ελληνισμό – όχι τυχαία αφού ας μην ξεχνάμε ότι σε όλη σχεδόν την Κάτω Ιταλία ή Μεγάλη Ελλάδα που ξεκινούσε από την περιφέρεια της Καμπανίας και έφθανε νοτίως έως και την Σικελία, υπήρχαν ως επί το πλείστο ελληνικοί πληθυσμοί και πόλεις – κάτι που εν τέλει θα επιδρούσε σημαντικά στην σταδιακή μετατροπή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε ελληνιστική καθώς θα υιοθετούσε αρκετά από τα χαρακτηριστικά της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου αλλά και των ελληνιστικών βασιλείων των επιγόνων και διαδόχων του.

 

Επιστρέφοντας στο κύριο θέμα κατά την γνώμη μας η πηγή του κακού ξεκινά από την προαναφερθείσα λανθασμένη χαρτογράφηση των διαφόρων ευρωπαίων περιηγητών και σπεκουλαδόρων του 19^ου αιώνα αφού η αρχαία Μακεδονία – μόλις στέφθηκε βασιλιάς ο Αλέξανδρος Γ’ και λίγο πριν την μεγάλη επέκταση της προς βορά και ανατολή – συμπεριλάμβανε σχεδόν όλη την σημερινή ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας, δηλαδή μιλάμε για μια περιοχή που ουσιαστικά την οριοθετούσαν τα μεγάλα φυσικά εμπόδια – κάτι που ήταν σύνηθες στην μακραίωνη ανθρώπινη ιστορία – όπως η οροσειρά της Πίνδου και οι λίμνες των Βρυγηίδων (ή Πρεσπών) στα δυτικά και βορειοδυτικά, τα όρη Βόρας και Μπέλλες στον βορά, το Παγγαίο όρος στα ανατολικά και το όρος Όλυμπος στον νότο. Αυτή ήταν η χώρα των Μακεδόνων όταν κατάφεραν σταδιακά να επιβληθούν έναντι άλλων λαών που διαβιούσαν σε περιοχές της ή κατά καιρούς επέδραμαν σε αυτήν (όπως οι Παίονες, οι Τριβαλλοί, οι Γέτες, οι Δαρδάνιοι και οι διάφορες Ιλλυρικές φατρίες) και να σταθεροποιήσουν την επικράτεια της. Οι ευρωπαίοι περιηγητές, ιστορικοί και γεωγράφοι που προαναφέραμε θα έπρεπε να κάνουν λίγο βαθύτερη έρευνα και να φτάσουν σε πιο ασφαλή επιστημονικά συμπεράσματα…

Ασφαλώς αν θέλουμε αναφερθούμε στα γεωγραφικά όρια της αρχαίας μακεδονικής αυτοκρατορίας τότε θα πρέπει να συμπεριλάβουμε όλη σχεδόν την Χερσόνησο του Αίμου, την Μικρά Ασία, την Χαναάν, την Αίγυπτο, την Ασσυρία, την Μεσοποταμία, την Περσία, το Ινδοκούς, τον Ινδό ποταμό κτλ., όμως αφού αυτή δεν υφίσταται στην εποχή μας όπως δεν υφίστανται και τα μεταγενέστερα ελληνιστικά κράτη – δηλαδή τα μακεδονικά βασίλεια των επιγόνων του Αλεξάνδρου, η προχριστιανική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και η χριστιανική ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία – είναι σφάλμα να υιοθετείται το όνομα Μακεδονία από κάποιο άλλο κράτος πέραν της Ελλάδας αφού αποτελεί αδιαμφισβήτητο μέρος και κτήμα της ελληνικής ιστορίας^[2], πόσο μάλλον όταν αυτό το κράτος συνορεύει με την Ελλάδα και διεκδικεί την πατρότητα αυτής της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και εδάφη της.

• '’Μια χείριστη μορφή βαρβαρότητας είναι όταν ένας κατακτητής δεν αρκείται μόνο στην υποδούλωση σου και στην υφαρπαγή γης και μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς σου, αλλά παράλληλα επιδιώκει και την κλοπή της ταυτότητάς σου…’’

Είναι αισχρό και φοβερό αν σκεφτούμε τι επιδιώκουν αυτοί οι άνθρωποι – βασικά μιλάμε για υπανθρώπους λόγω των βαρβαρικών πρακτικών τους, άλλωστε οι κομμουνιστές και οι ναζί είναι οι χειρότεροι εγκληματίες των τελευταίων 100 ετών αρκεί να σκεφτούμε πόσα εκατομμύρια ανθρώπους  δολοφόνησαν με τις πολιτικές τους ο Μάο Τσε Τουνγκ, ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Αδόλφος Χίτλερ – δεν τους αρκεί να κλέψουν την γη μας, κάτι που ούτως ή άλλως είναι καταδικαστέο, αλλά επιπλέον θέλουν να φορέσουν και τα ρούχα και τα υποδήματα μας, να υιοθετήσουν τα ονόματα μας και να παριστάνουν ότι αυτοί είναι εμείς… πόσο γελοίοι, κατώτεροι αλλά και επικίνδυνοι μπορεί να είναι κάποιοι που χωρίς καμία αιδώ θέλουν να μας κλέψουν την ταυτότητα και να υποδύονται ότι αυτοί είναι οι αυθεντικοί δημιουργοί και ιδιοκτήτες του πολιτισμού μας, αλλά και πως ανέχεται αυτήν την ιστορική παραχάραξη η διεθνής κοινότητα και ο εξευτελισμένος ΟΗΕ;

 

Ούτε οι Τούρκοι Οθωμανοί, από τους χειρότερους και σκληρότερους βαρβάρους εισβολείς και καπηλευτές που αντιμετωπίσαμε στην υπερχιλιόχρονη ιστορία μας δεν έφτασαν σε μια τόσο ακραία ιστορική-πολιτιστική καπήλευση, όχι επειδή μας σεβάστηκαν αλλά αφενός επειδή τα ιδανικά και η γενικότερη κουλτούρα τους ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την δική μας και αφετέρου επειδή γνώριζαν ή μάλλον διαισθάνονταν ότι θα παραβίαζαν κάποιες πολύ λεπτές κόκκινες γραμμές, κάποια υπερβατικά, αέναα και υπερκόσμια όρια που θα επέφεραν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Για να το πούμε πιο απλά, κανείς σώφρων ή έστω σκεπτόμενος και προσεκτικός εξερευνητής (ή αποικιστής, κατακτητής κτλ) δεν προσπαθεί να διαβεί έναν άγνωστο ποταμό ή λίμνη την νύχτα ή εν μέσω καταχνιάς και πυκνής ομίχλης γιατί πολλοί ανεπάντεχοι κίνδυνοι μπορεί να προκύψουν, είτε κατά την διάρκεια της διάβασης/διάπλευσης, είτε στην απέναντι όχθη… σοβαροί κίνδυνοι που ενδεχομένως να επιφέρουν όλεθρο και καταστροφή. Μπορεί να καταλογίζουμε πολλά αρνητικά στοιχεία στους άρπαγες Τούρκους αλλά η υπομονή και η προσεκτικότητα στις κινήσεις τους δεν ανήκουν σε αυτά.

 

Αντιθέτως όμως με τους κεντροασιάτες Τούρκους, οι βάρβαροι άγνωστης ταυτότητας και προελεύσεως στα βόρεια σύνορα μας παίζουν με ανεξερεύνητες και πανίσχυρες δυνάμεις διακινδυνεύοντας να εξαϋλωθούν, μεταφορικά ή κυριολεκτικά… θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε ότι δεν συμφωνούν όλοι οι κάτοικοι της Βαρντάρσκα μ’ αυτήν την επαίσχυντη μεθόδευση της πολιτιστικής καπήλευσης εις βάρος της Ελλάδας που συζητάμε καθώς αντιλαμβάνονται ότι πυροδοτεί την ειρήνη και την ευημερία και στην χώρα τους και στην ευρύτερη περιοχή, επίσης γνωρίζουν πόσο τομάρια είναι οι σοσιαλιστές εξουσιαστές τους που έχουν βυθίσει τον λαό στην φτώχεια και στην παρακμή ζώντας πλουσιοπάροχα εις βάρος του. 

Γενικότερα πάντως θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι αλήτες «αριστεροδεξιοί» σοσιαλιστές^[3] (Κομμουνιστές και Ναζί) δεν έχουν την ικανότητα να σχεδιάζουν ευρεία και πολύπλοκα καταστροφικά σχέδια – αφού ως επί το πλείστο μιλάμε για τούβλα που εμφανίζονται ως "φωστήρες" – είναι όμως χρήσιμοι γενικότερα ως χαφιέδες και ως εκτελεστές τέτοιων σκοτεινών σχεδίων. Σε ποιους είναι χρήσιμοι; Μα, στους εμπνευστές κάθε τοπικής, περιφερειακής ή παγκόσμιας καταστροφής, στους διαχρονικούς εχθρούς της ανθρωπότητας, στους παγκόσμιους βρικόλακες που απομυζούν τα έθνη, αυτούς που ζουν από τον δημόσιο πλούτο και τους κόπους της εργασίας των λαών, μιλάμε για αυτούς που δεν τους αγγίζει η εξαγορασμένη δικαιοσύνη, αυτούς που αποφασίζουν και νομοθετούν για εμάς χωρίς εμάς…

 

…μιλάμε για την οικονομική και παραεξουσιαστική ελίτ που είναι κοινώς γνωστή ως «Ιλλουμινάτι», ως «Γκλομπαλιστές», ως συμμορία της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης» (ή εναλλακτικά μπορούμε να την αποκαλούμε ως την μαφία της Νέας Βαβυλωνιακής Τάξης ή της Νέας Σοσιαλιστικής Τάξης ή της Νέας αντιδυτικής-αντιελληνιστικής Τάξης κτλ), μιλάμε δηλαδή για τους μη εκλεγμένους επικυρίαρχους που κινούν τα νήματα στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή, μιλάμε για τους δημιουργούς και τα αφεντικά του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Αυτοί βρίσκονται πίσω από το τεχνητό «Σκοπιανό Ζήτημα», αυτοί θέλουν να αποσπάσουν την Μακεδονία (τα εδάφη, την ιστορία και τους αυτοκρατορικούς τίτλους της) από την Ελλάδα και κατ’ επέκταση από την Δύση. Γιατί έχει τόση σημασία να συμβεί αυτό αφού η ελληνική ιστορία έτσι και αλλιώς ξεκινά πολύ πριν την μακεδονική αυτοκρατορία και έχουν προϋπάρξει και άλλες ελληνικές αυτοκρατορίες και γιατί πλήττεται και η Δύση από μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη;

 

Για να μην μακρηγορήσουμε αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα το απαντήσουμε σ’ ένα επόμενο άρθρο μας όπου θα βουτήξουμε στα βαθιά και θολά νερά της ιστορίας προσπαθώντας να ξετυλίξουμε το κουβάρι ή αν θέλετε τον «Μίτο της Αριάδνης» για να βγούμε από τον λαβύρινθο που μας έχουν εγκλωβίσει οι παγκόσμιοι εξουσιαστές, εν συντομία όμως θα αναφέρουμε ότι οι προαναφερόμενοι επικυρίαρχοι «έχουν πάρει ένα ψαλίδι» και θέλουν να τεμαχίσουν την ελληνική ιστορία στο σημείο εκείνο που είναι καθοριστικό για τον δυτικό πολιτισμό, αλλά και για τους ίδιους που αφενός θέλουν να οικειοποιηθούν τίτλους που δεν τους ανήκουν και αφετέρου για να καταστρέψουν τις χώρες του δυτικού κόσμου^[4] και τον ίδιο τον παγκόσμιο πολιτισμό εκ των έσω.

Υποσημειώσεις

^[1] «Θέμα της Μακεδονίας»: Το «Θέμα της Μακεδονίας» βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής δυτικής Θράκης και εμπεριείχε και ένα μικρό τμήμα της ανατολικής Θράκης όμως σε αυτό εντάσσονταν επίσης η Κλεισούρα του Στρυμόνα και οι Επαρχίες της Θεσσαλονίκης και της Θεσσαλίας, οπότε το συγκεκριμένο Θέμα ως αμυντικός τομέας κάλυπτε μεγάλη γεωγραφική έκταση και διέθετε πολυάριθμα στρατεύματα. Πληροφορίες για τις Επαρχίες του με τις πόλεις και τα νησιά που συμπεριλάμβανε και την αρχική του διάσταση μας δίνονται από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ’ Πορφυρογέννητο (905-959 μΧ):

Επαρχία Θεσσαλονίκης: Οι υφ' Ηγεμόνα πόλεις - Στόλοι, Άργος, Ευστράϊον, Πελαγονία, Βάργαλα, Κελαϊνίδιον, Αρμονία, Ζάπαρα.

Επαρχία Θεσσαλονίκης: Οι υπό Κονσιλάριον πόλεις - Θεσσαλονίκη, Πέλλη, Εύρωπος, Δίος, Βέρροια, Εορδαία, Ἔδεσσα, Κέλλη, Αλμωπία, Ηράκλεια, Λάκκου, Αντανία, Γέμινδος, Νικεδής, Διόβουρος, Ιδομένη, Βράγυλος, Πρίμανα, Μαρώνεια, Αμφίπολις, Νεάπολις, Απολλωνία, Τόπειρος το νυν Ρούσιον, Νικόπολις, Ιθάπολις, Άκανθος, Κερεόπυργος, Βέρπη, Άραλος, Διοκλητιανούπολις, Σεβαστούπολις.

 

Επαρχία Θεσσαλίας: Οι υπό τον αυτόν πόλεις - Λάρισσα, Δημητριάς, Θήβαι, Εχιναιός, Λάμια, Τρίκκη, Γόμφοι, Υπάτη αι νυν λεγόμαινε Νέαι Πάτραι, Μητρόπολις, Καισάρεια, Φάρσαλος, Βουραμίνσιος, Ιωαννούβιος, νήσος Σκίαθος, νήσος Σκέπολα, νήσος Πεπάρηθος.

 

Στα τέλη του 10^ου αιώνα ή στις αρχές του 11^ου μέσα στα πλαίσια των αλλαγών που πραγματοποιούνταν στην αμυντική διάταξη και στην έκταση των Θεμάτων της αυτοκρατορίας από το «Θέμα της Μακεδονίας» αποκόπηκαν οι τέως επαρχίες του (Θεσσαλονίκης & Θεσσαλίας) που ήταν υπό την διοίκηση του στρατηγού του. Πλέον η Επαρχία της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε στο αυτόνομο «Θέμα της Θεσσαλονίκης» που περιλάμβανε και τμήμα της Επαρχίας Θεσσαλίας η οποία παύει να υφίσταται ως διοικητικός τομέας καθώς το υπόλοιπο τμήμα της ενσωματώθηκε στο «Θέμα Ελλάδας» που επιπλέον περιλάμβανε περιοχές που καλύπτουν οι σημερινοί νομοί Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Αττικής, Εύβοιας και τμήμα του νομού Φωκίδας. Πλέον το περιορισμένο και μικρό «Θέμα Μακεδονίας» στα δυτικά συνόρευε με το «Θέμα του Στρυμόνα» ενώ στα ανατολικά συνόρευε με το «Θέμα της Θράκης» το οποίο συμπεριλάμβανε και το δυτικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης.

 

Όμως το κρίσιμο ερώτημα σε αυτήν την υποσημείωση είναι γιατί οι ηγέτες της Ρωμανίας επέλεξαν να ονομάσουν και να ορίσουν ως Μακεδονία ένα Θέμα που βρισκόταν στην δυτική Θράκη, μήπως δεν γνώριζαν που βρισκόταν η αρχαία Μακεδονία, δεν γνώριζαν που ήταν τα πραγματικά γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας; Ασφαλώς και γνώριζαν – άλλωστε παρά την εσφαλμένη από πολλούς άποψη ή εντύπωση, στην χριστιανική Βασιλεύουσα όπως και σε άλλες σημαντικές πόλεις και νησιά της αυτοκρατορίας που επικρατούσε το ελληνικό στοιχείο απάγγελλαν στίχους της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, διάβαζαν Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Πλούταρχο, Πυθαγόρα, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, εξυμνούσαν τον θρυλικό Αλέξανδρο που ήταν το πρότυπο για πολλούς από τους βασιλείς και στρατηγούς της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και δεν αναφερόμαστε μόνο στους λόγιους και στην υψηλή τάξη αλλά και στον μέσο ελληνικό πληθυσμό που δεν ξεχνούσε τους προγόνους του, η δε Κωνσταντινούπολη ήταν στολισμένη με εξαιρετικά χάλκινα και επίχρυσα αγάλματα μεταξύ άλλων του Ηρακλή, της θεάς Αφροδίτης που κρατούσε το χρυσό μήλο της Έριδος (που σύμφωνα με την Ιλιάδα της προσέφερε ως βραβείο ο πρίγκηπας Πάρης της Τροίας), του μυθικού ήρωα Βελλερεφόντη που ίππευε τον φτερωτό Πήγασο, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το χάλκινο τέθριππο του Ιπποδρόμου που σήμερα στολίζει τον ναό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, την στήλη των όφεων που μεταφέρθηκε από τους Δελφούς κ.α. – οπότε κάποιον άλλο λόγο είχαν που τοποθέτησαν ένα Θέμα με τέτοιο σπουδαίο ιστορικό όνομα, όχι μόνο για τον ελληνισμό, αλλά και για την ίδια την ρωμαϊκή αυτοκρατορία που θέλησε να αποτελέσει την διάδοχο της ελληνιστικής αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου.

 

Δυστυχώς δεν έχουμε κάποιες πηγές που να μας παρέχουν αρκετές πληροφορίες για αυτήν την επιλογή – προφανώς πολλά κείμενα και χρήσιμα στοιχεία θα πρέπει σήμερα να βρίσκονται σε κάποιες αίθουσες απόρρητων αρχείων της Βενετίας, της Φλωρεντίας, της Γένοβας, του Βατικανού ή και των Παρισίων, της Αβινιόν κ.α. που εκλάπησαν μετά την Άλωση της Πόλης το 1.204 μΧ – μπορούμε όμως να εικάσουμε τους λόγους που οι επιτελείς της Ρωμανίας δημιούργησαν το Θέμα Μακεδονίας στην δυτική Θράκη.

 

Γνωρίζουμε ότι τουλάχιστον από τον 7^ο αιώνα μΧ η αυτοκρατορία δεχόταν σφοδρές επιθέσεις από διάφορους βαρβαρικούς λαούς (Αβάρους, Χρωβάτες, Αλβανούς, Βούλγαρους κ.α.) οι οποίοι συνήθως εισέρχονταν στην Χερσόνησο του Αίμου από τα βορειοανατολικά – οι ορδές τους ξεκινούσαν από την Κεντρική Ασία και την Ευρασία με πορεία βορείως της Κασπίας και του Εύξεινου Πόντου και μετά ξεχύνονταν στην χερσόνησο μας ή και στην κεντρική Ευρώπη – και συχνά επέδραμαν και λεηλατούσαν την δυτική και κεντρική Μακεδονία που δεν είχε αρκετά φυσικά εμπόδια για να τους ανακόψουν την προέλαση ενώ και ο αυτοκρατορικός στρατός συχνά είχε δυσκολίες στην απόκρουση τους.

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που είχαν οι Άβαροι (Ούννοι) και οι διάφορες επιμειξίες τους (όπως οι φατρίες αβαροσλάβων και αβαροβουλγάρων) είναι ότι άλλαζαν συχνά το φυλετικό τους όνομα ή και οικειοποιούνταν το όνομα μιας καταληφθείσας περιοχής κάτι που τους καθιστούσε ιδιαίτερα επικίνδυνους αφού αφενός μ’ αυτόν τον τρόπο πετύχαιναν να διεισδύουν ευκολότερα σε άλλες φυλές και να αποκτούν τον έλεγχο τους και να τις χρησιμοποιούν για τους κατακτητικούς σκοπούς τους και αφετέρου στόχευαν να αποκτούν ιστορικά δικαιώματα σε περιοχές που καταλάμβαναν. Στην προκειμένη περίπτωση οι ηγεσίες της Ρωμανίας γνωρίζοντας τον βρώμικο ρόλο και τις τακτικές των Ούννων-Αβάρων (και ευρύτερα των τουρανών) και αδυνατώντας να προασπίσουν αποτελεσματικά και επ’ άπειρον τα μακεδονικά εδάφη (ειδικά την δυτική Μακεδονία) θέλησαν τουλάχιστον να διαφυλάξουν το όνομα, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της δημιουργώντας ένα Θέμα αρκετά κοντά στην Κωνσταντινούπολη το οποίο μπορούσαν να υπερασπιστούν ευχερέστερα αλλά και αποπροσανατολίζοντας τους Αβάρους και τις επιμειξίες τους.

 

Με το πέρασμα των αιώνων η Μακεδονία δέχτηκε σφοδρές επιδρομές, ειδικά μετά την πτώση της Πόλης και την επιβληθείσα Τουρκοκρατία αρκετά τμήματα της εποικίστηκαν από βαρβαρικές φυλές και οι αρχαίοι κάτοικοι της, οι Έλληνες, εκτοπίστηκαν και υποβαθμίστηκαν, όμως κρίνοντας τις εξελίξεις μακροσκοπικά και εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι το τέχνασμα των Ρωμιών πέτυχε αφού οι απόγονοι των Αβάρων και των επιμειξιών τους θυμήθηκαν την δήθεν "μακεδονική" τους ταυτότητα μόλις τα τελευταία +100 χρόνια και αυτό χάρη στους διάφορους ευρωπαίους περιηγητές που ανέσυραν την ξεχασμένη μακεδονική ιστορία αφήνοντας όμως πολλά κενά και ασάφειες αλλά κυρίως χάρη στους Ούννους χαρτογράφους του κώλου που διεύρυναν τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας για να αποκτήσουν ερείσματα οι βάρβαροι ομόφυλοι τους… ασφαλώς αυτή είναι η δική μας άποψη και δεν υποχρεώνουμε κανέναν να την υιοθετήσει.

 

^[2]  Η Μακεδονία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής ιστορίας: Έχουν πραγματοποιηθεί χιλιάδες επιστημονικές έρευνες σε όλον τον κόσμο σχετικά με την Μακεδονία και την ιστορία της όπως και για την ελληνικότητα της. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο (αρχαιολογικό εύρημα, μνημείο, αρχαία συγγράμματα, επιγραφές) που να συνηγορεί ότι οι μακεδόνες ήταν Άβαροι, Σλάβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι κτλ ή και ότι μιλούσαν τουρανική, σλαβική, βουλγαρική ή αλβανική γλώσσα, αντιθέτως όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο γεγονός ότι οι μακεδόνες ήταν Έλληνες που μιλούσαν αρχαία ελληνική διάλεκτο και είχαν κοινά ήθη, έθιμα και θρησκεία με τους υπόλοιπους Έλληνες – μέχρι αυτό το σημείο κάλυπταν τα τρία από τα τέσσερα βασικά στοιχεία της ελληνικότητας και της εθνικής συνείδησης (το «Ομόγλωσσον», το «Ομόθρησκον», το «Ομόηθον» ή ομότροπον), σύμφωνα με τις αναφορές στις «Ιστορίες» (ή Ιστορίαι) του Ηροδότου – επιπλέον οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονταν ως Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες τους αποδέχονταν ως ομοεθνείς τους και αυτό αποδεικνύεται καταφανώς με την συμμετοχή των μακεδόνων στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες (οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια πανελλήνια θρησκευτική και αθλητική γιορτή στην οποία δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή αλλοεθνών), οπότε τεκμηριώνεται και το τέταρτο στοιχείο του Ηροδότου όσον αφορά την ελληνική εθνική καταγωγή, το «Ομόαιμον» ή όμαιμον, σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι και ο ίδιος ο Ηρόδοτος θεωρούσε ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο.

Η μόνη διχογνωμία των επιστημόνων (ιστορικών, αρχαιολόγων, γλωσσολόγων) είναι για το ποιο ήταν το κυρίαρχο ελληνικό φύλο μεταξύ των αρχαίων μακεδόνων – τα τέσσερα βασικά ελληνικά φύλα ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες – και αντιστοίχως από ποια φυλή επηρεάστηκε περισσότερο και αναπτύχθηκε η μακεδονική διάλεκτος. Άλλοι θεωρούν ότι οι Δωριείς ήταν το κυρίαρχο ελληνικό φύλο και αντιστοίχως η δωρική διάλεκτος η επικρατούσα καθομιλούμενη, ενώ άλλοι θεωρούν ότι οι Αιολείς ήταν το πρωταρχικό φύλο απ’ όπου προέρχονταν οι μακεδόνες και αυτοί που αποτελούσαν την ελίτ τους και αντίστοιχα η αιολική διάλεκτος ήταν η επικρατούσα.

Υπάρχει και μια τρίτη προσέγγιση με την οποία συμφωνούμε και είναι η ακόλουθη: Οι αρχαίοι μακεδόνες προέκυψαν από την σταδιακή ένωση Αιολέων και Δωριέων, εν προκειμένου οι Αιολείς κατοικούσαν κυρίως στην περιοχή της σημερινής νοτιοανατολικής και κεντρικής Μακεδονίας (από την Πιερία μέχρι περίπου και την Χαλκιδική ή και λίγο βορειότερα) και αντίστοιχα οι Δωριείς κατοικούσαν στην περιοχή της σημερινής δυτικής Μακεδονίας. Σταδιακά υπήρξε μια φυσική ενοποίηση αυτών των δύο ελληνικών φύλων που αποτέλεσαν τους Μακεδόνες (η ονομασία ίσως να προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μακεδόνα που μετακινήθηκε μαζί με τους υπηκόους του από την Θεσσαλία μέσω της κοιλάδας των Τεμπών στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία ή ίσως από την δωρική λέξη Μακεδνός=ψηλός ή και ορεινός), ενώ η γλώσσα τους ήταν η αρχαία ομηρική, δηλαδή η διάλεκτος των Αχαιών και των Αιολέων, που είχε όμως εμπλουτιστεί με αρκετά δωρικά στοιχεία και ιδιωματισμούς.

Στην παρούσα υποσημείωση δώσαμε επιγραμματικά μια γενική πληροφόρηση επί του θέματος, ελπίζουμε πάντως ότι στο άμεσο μέλλον θα συγγράψουμε ένα σχετικό άρθρο με αναλυτική καταγραφή των ιστορικών στοιχείων για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

 

^[3] «Αριστεροδεξιός Σοσιαλισμός»: Χρησιμοποιώντας τον όρο «αριστεροδεξιό» σοσιαλισμό εννοούμε όλο το πολιτικό και παραπολιτικό φάσμα του σοσιαλισμού από την ακροαριστερά, την κεντροαριστερά έως και την ακροδεξιά του πτυχή (κόμματα και οργανώσεις σοσιαλ-κομμουνιστικές, σοσιαλ-"αναρχικές", σοσιαλ-"προοδευτικές", σοσιαλ-"περιβαλλοντολογικές", σοσιαλ-"φεμινιστικές", σοσιαλ-"μεταναστευτικές", σοσιαλ-"ανθρωπιστικές", σοσιαλ-"αντιφασιστικές" σοσιαλ-παπαρολογικές… σοσιαλ-ναζιστικές κ.α.).

Ίσως να φαίνεται ως υπερβολή και γενίκευση να θέτουμε όλους τους σοσιαλιστές στο ίδιο «καλάθι των αχρήστων» αφού τα διάφορα σοσιαλιστικά κόμματα και οργανώσεις έχουν μικρές ή μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ τους σε πολιτικό-ιδεολογικές προτάσεις και στοχεύσεις και εν πάση περιπτώσει αν αυτές οι διαφορές γεφυρώνονται ή θεωρούνται ανεκτές εντός των παρατάξεων του διεθνιστικού σοσιαλισμού (δηλαδή της Αριστεράς) το γεγονός ότι προσθέτουμε και τους Ναζί στην ίδια συνομοταξία αποτελεί "ιεροσυλία" και Casus Belli για τους αριστεριστές. Με πιο απύθμενο θράσος τοποθετούμε τα σοσιαλιστικά σκουπίδια της αριστεράς στον ίδιο κάδο μαζί με τα ακροδεξιά εθνικοσοσιαλιστικά τοξικά απόβλητα; Μπορεί να είναι φασίστες και οι μεν και οι δε αλλά έχουν δικαίωμα στον "αυτοπροσδιορισμό" και στην "αυτοδιάθεση", οι σοσιαλφασίστες της αριστεράς θέλουν τον δικό τους αποκλειστικό κάδο σκουπιδιών, οι εθνικοσοσιαλιστές ας βρουν δικό τους ιδιόκτητο κάδο απορριμμάτων…

Πέρα από το υποτιμητικό μας ύφος για τους φασίστες σοσιαλιστές είναι αλήθεια ότι υπάρχει μίσος εκατέρωθεν μεταξύ των εθνικοσοσιαλιστών και των διεθνοσοσιαλιστών, ενώ και η πολιτική τους στόχευση έχει διαφορές, γενικότερα θα λέγαμε ότι οι μεν Ναζί θέλουν να πετύχουν την παγκοσμιοποίηση κυρίως μέσω πολέμων ενώ οι κομμουνιστές και οι παραφυάδες τους προσπαθούν να το πετύχουν αυτό μέσω εξεγέρσεων και δολιοφθορών εντός των εθνών-κρατών.

Αντιστοίχως οι σοσιαλ-"δημοκράτες", οι σοσιαλ-"προοδευτικοί" και οι λοιποί σοσιαλχαφιέδες προσπαθούν να επιβάλλουν την παγκοσμιοποίηση με φαινομενικά ηπιότερες, αλλά πάντως πολύ πιο δόλιες μεθόδους ελέγχοντας τους κρατικούς μηχανισμούς και τις οικονομίες των κρατών καθώς και την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία, οπότε υπ’ αυτές τις ευνοϊκές για αυτούς συνθήκες καταστρέφουν τις χώρες και τα έθνη εκ των έσω με νομιμοφάνεια και σχετικά εύκολα χωρίς μεγάλες και αποτελεσματικές αντιδράσεις, ασφαλώς και αυτοί είναι εξίσου φασίστες και αντιδημοκράτες αλλά πόσος κόσμος το αντιλαμβάνονται αυτό;

Σε κάθε περίπτωση πάντως και οι Ναζί και οι παραδοσιακοί Κομμουνιστές καθώς και τα διάφορα άλλα σοσιαλιστικά μορφώματα έχουν όμοιους στόχους, δηλαδή την παγκόσμια επικράτηση και επικυριαρχία, είτε αυτή προέλθει με πολέμους, είτε με εξεγέρσεις, είτε με εκλογικές νοθείες και αρπαγή των εξουσιών. Συνοψίζοντας θα αναφέρουμε ότι η μεγάλη σοσιαλιστική "οικογένεια" αποτελείται από ανθρωποειδή υβρίδια του Δρ. Μορώ – εμπνευσμένα από την ταινία φαντασίας και τρόμου «The Island of Dr Moreau» – εννοούμε τις τερατογεννέσεις από τα νεοταξικά εργαστηριακά πειράματα όπως ο ναζισμός, ο κομμουνισμός και ο λοιπός σοσιαλιστικός συρφετός και φυσικά από τους ανάδοχους "γονείς" ή γενετιστές που δεν είναι άλλοι από τους τοκογλύφους και επικυρίαρχους της Νέας Σοσιαλιστικής ή Σατανικής Τάξης.

 

^[4] Χώρες του Δυτικού Πολιτισμού: Ο δυτικός πολιτισμός δεν αφορά αποκλειστικά και μόνον την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία αλλά θα μπορούσε να περιλαμβάνει και χώρες της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής κ.α. που έχουν υιοθετήσει αρκετές αρχές και αξίες που πηγάζουν από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, την Ελληνιστική Μακεδονία, την Ελληνιστική Ρώμη, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τις διεθνείς συνθήκες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Κράτους Δικαίου, της ισότητας των φύλων, την θρησκευτική ελευθερία  κ.α.

 

3. Απαντήσεις σε απορίες και αναπάντητα ερωτήματα – Η εύθραυστη και προσωρινή ειρήνη στα δυτικά της Χερσονήσου του Αίμου

 

Σε συνέχεια του προηγούμενου κεφαλαίου θα προσπαθήσουμε να παραμείνουμε στα ιστορικά και χρονικά πλαίσια των τελευταίων 100 ετών περίπου και θα επικεντρωθούμε στις σύγχρονες ανιστόρητες και υβριστικές διεκδικήσεις των γελοίων σοσιαλιστών της Βαρντάρσκα που βρήκαν στήριξη από τους εξίσου γελοίους σοσιαλιστές της Ελλάδας και επειδή παραπάνω μιλήσαμε για το προπαγανδιστικό serial που κατασκεύασαν αυτοί και τα παγκόσμια αφεντικά τους καθώς και για τους τραγελαφικούς τίτλους και υπότιτλους που υποθετικά χρησιμοποίησαν μας δίνεται η ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας τον τίτλο και μερικούς υπότιτλους του δικού μας άρθρου για να διευρύνουμε τις απαντήσεις που δίδουμε επί του κύριου θέματος και να καλύψουμε τις όποιες απορίες. Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε ξανά τον τίτλο και ορισμένους υπότιτλους με την μορφή ερωτήσεων:

 

Τίτλος: ‘’Το ανακυκλωμένο Χαρτί Υγείας που αποκαλείται Συμφωνία των Πρεσπών’’, τόσο απαξιωμένη είναι η ΣτΠ, μήπως υπερβάλλουμε;

Η απάντηση δίδεται άμεσα από τον πρώτο μας υπότιτλο: ‘’…η συμφωνία δεν έτυχε της αποδοχής της πλειονότητας των λαών των δύο κρατών’’.

 

Στην Ελλάδα μπορεί να μην πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα – και ορθώς κατά την γνώμη μας αφού αφορά ένα αδιαπραγμάτευτο εθνικό ζήτημα – υπήρξαν όμως μαζικές πανελλαδικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην συμφωνία που την έθεσαν εν πλήρη αμφισβήτηση, μάλιστα αυτή ήταν ο κύριος λόγος που γκρεμίστηκε η συμμορία των σοσιαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και χάρη σ’ αυτήν την κοινωνικά απαξιωμένη συμφωνία κέρδισαν τις εκλογές οι καπιταλιστές-λιμπεραλιστές της ΝΔ υποσχόμενοι ψευδώς ότι θα την καταργήσουν. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Βαρντάρσκα έγινε δημοψήφισμα με μικρή όμως λαϊκή συμμετοχή (περίπου 30%) και πάντως κάτω από το όριο που τίθεται στο Σύνταγμα του νεοσύστατου κρατιδίου οπότε το δημοψήφισμα ουσιαστικά είναι άκυρο. Τουλάχιστον για τους παραπάνω λόγους ένα ρολό Χαρτί Τουαλέτας είναι σπουδαιότερο από την «χάρτινη» σοσιαλιστική συμφωνία των λιμνών.

 

Yπότιτλος: ‘’Το σοσιαλιστικό καθεστώς των Σκοπίων με τις ενέργειες του προκαλεί εντάσεις και κινδύνους αποσταθεροποίησης της Χερσονήσου του Αίμου…’’

Απάντηση: Η προκλητικότητα των σοσιαλιστών της Βαρντάρσκα δεν σταματά στην Ελλάδα αφού στοχεύουν και σε βουλγαρικά εδάφη και ιστορία και όχι μόνον καθώς στο στόχαστρο τους είναι και εδάφη της Αλβανίας και του Κοσόβου. Η "μεγάλη" Μακεδονία όπως την φαντάζονται οι «αριστεροδεξιοί» σοσιαλιστές του κρατιδίου δεν μπορεί να είναι αρκετά μεγάλη αν δεν περιέχει εδάφη και ιστορία απ’ όσα κράτη συνορεύουν με την Βαρντάρσκα… εδώ όμως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα οξύμωρο γεγονός, σημαντικό μερίδιο από τo αλυτρωτικό project «Μεγάλη Μακεδονία» διεκδικούν και οι αλβανοί (κυρίως οι κομμουνιστές) – που τρέχει παράλληλα με ένα άλλο "σπουδαίο" πλάνο που λέγεται «Μεγάλη Αλβανία» και που οραματίζονται οι αλβανοί εθνικοσοσιαλιστές και ισλαμιστές (αλλά ακόμα και οι διεθνοσοσιαλιστές) – ενώ όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο κάποτε το όραμα της ‘'Μεγάλης Βουλγαρίας-Μακεδονίας’' το διεκδίκησαν και βούλγαροι εθνικοσοσιαλιστές με τραγικές συνέπειες για τους αμάχους των σημερινών ελληνικών περιφερειών Μακεδονίας και Θράκης.

 

Επειδή στο θέμα που εξετάζουμε εμπλέκονται και μέλη αλβανικών οργανώσεων που με τα αλυτρωτικά τους σχέδια διακινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα την εύθραυστη ειρήνη της χερσονήσου θα πρέπει να αναφερθούμε στην προπαγάνδα που εκφράζουν δημόσια η οποία πέρα από επικίνδυνη είναι και γελοία συνάμα. Μεταξύ άλλων αυτά που λένε οι διάφοροι αλβανοί ψευδοεπιστήμονες και τηλεμαϊντανοί είναι ότι αυτοί είναι οι "γνήσιοι" μακεδόνες χρησιμοποιώντας διάφορες ανιστόρητες μπαρούφες όπως ότι δήθεν η Μυρτάλη, η πριγκίπισσα του ελληνικού βασιλείου των Μολοσσών της Ηπείρου, κόρη του βασιλιά Νεοπτόλεμου Β’ και γόνος του οίκου των Αιακιδών που ήταν παράλληλα ιέρεια του Μαντείου της Δωδώνης ήταν "αλβανίδα" αφού γεννήθηκε στην αρχαία πόλη Πασσαρών της Ηπείρου, δηλαδή σε μια περιοχή που επιθυμούν να κατακτήσουν οι αλβανοί «αριστεροδεξιοί» σοσιαλιστές (κομμουνιστές και ναζί). Μιλάμε για την μετέπειτα βασίλισσα της Μακεδονίας και μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Ολυμπιάδα που μετονομάστηκε προς τιμήν του συζύγου της (και πατρός του Μεγάλου Αλεξάνδρου) Φιλίππου Β’ μετά την νίκη του σε ιππικό αγώνισμα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 πΧ (ο Φίλιππος είχε επίσης στεφθεί Ολυμπιονίκης σε ιππικά αγωνίσματα και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 352 πΧ και του 348 πΧ).

 

Επειδή όμως ο διάσημος και θρυλικός βασιλιάς Αχιλλέας της Ιλιάδας και του «Τρωικού Πολέμου» ήταν και αυτός γόνος του οίκου των Αιακιδών και πρόγονος της "αλβανίδας" Ολυμπιάδας, άρα και αυτός ήταν "αλβανός"… ασφαλώς εκ της συνεπαγωγής και ο γιός της Ολυμπιάδος, ο Μέγας Αλέξανδρος, ήταν γνήσιος "αλβανός", όπως βεβαίως "αλβανός" ήταν και ο πολύ γνωστός και δραστήριος συγγενής και απόγονός της Ολυμπιάδας, ο Πύρρος Α’, ο βασιλιάς των Μολοσσών, μέλος και αυτός της δυναστείας των Αιακιδών από τον οποίο προήλθε η πασίγνωστη φράση «Πύρρειος Νίκη» λόγω των μεγάλων απωλειών του στρατού του στις μάχες του με τους Ρωμαίους κατά την διάρκεια της απόβασης του στην Κάτω Ιταλία…  

 

….και βέβαια με αυτή την απλή συλλογιστική τους που βρίθει από στοιχεία ιστορικής παραποίησης, χρονικής συγχώνευσης και γεωγραφικής "κοπτοραπτικής", δηλαδή με την λογική της καπήλευσης, της παραπληροφόρησης και του ιστορικού «αχταρμά» σαφώς και οι Σπαρτιάτες (αφού ήταν Δωριείς, άρα εν μέρει και Ηπειρώτες) θα πρέπει να ήταν "αλβανοί"… Αρχική κοιτίδα των Δωριέων θεωρείται ότι ήταν η περιοχή της αρχαίας Δρυοπίδας (κεντρικό και βόρειο τμήμα του σημερινού νομού Φωκίδος και βορειοδυτικό τμήμα του σημερινού νομού Φθιώτιδος), εκεί δηλαδή που υπολογίζουμε ότι ήταν και το αρχαίο βασίλειο του Αχιλλέως, σε μεταγενέστερο χρόνο οι περισσότεροι Δωριείς μετακινήθηκαν βορειοδυτικά και εξαπλώθηκαν στην οροσειρά της Πίνδου και σε προσκείμενες πεδιάδες (δηλαδή σε περιοχές της σημερινής ανατολικής Αλβανίας, της ελληνικής δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου). 

Σε μια επόμενη χρονική περίοδο μια μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα πορεύθηκε νοτιοανατολικά επιστρέφοντας στην αρχαία Δρυοπίδα (που πλέον μετονομάσθηκε σε Δωρίδα) συγκροτώντας την «Δωρική Τετράπολη», εικάζουμε ότι αυτό συνέβη στα μέσα του 11^ου με αρχές του 10^ου αιώνα πΧ κατά την διάρκεια ή λίγο μετά την κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου. Αρκετές δεκαετίες αργότερα άρχισε μια νέα πορεία μετεγκατάστασης, κυρίως από την Δωρίδα και ίσως και από ορισμένες άλλες όμορες δωρικές εστίες, με βασικό προορισμό την ανατολική και νότια Πελοπόννησο όπου εκεί αρχικά συγκρότησαν πολλές νέες δωρικές κοινότητες και σταδιακά μέχρι τον 6^ο αιώνα πΧ κατέλαβαν ή εποίκισαν διάφορες γνωστές αχαϊκές πόλεις όπως η Σικυών, η Κόρινθος, τα Μέγαρα, η Σπάρτη, η Μεσσήνη κ.α. Η επιστροφή των δωρικών φύλων από περιοχές της βορειοδυτικής Ελλάδας στην κεντρική και νότια Ελλάδα είναι γνωστή ως η «Κάθοδος των Δωριέων».

 

Άρα σύμφωνα με την παράλογη "λογική" των αλβανών «αριστεροδεξιών» σοσιαλιστών – και οι Δωριείς θα πρέπει να θεωρούνται ως "αλβανοί" επειδή κατοικούσαν εκτός των άλλων τόπων και σε περιοχές της σημερινής Αλβανίας – αυτό όμως σημαίνει πως ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα θα πρέπει να το ξεχάσουμε, ακόμα και ότι αφορά τους Έλληνο-Περσικούς πολέμους, αφού κατά την διάρκεια της εισβολής των Περσών στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 480 πΧ, τις Θερμοπύλες τις υπερασπίστηκαν «ο Λεωνίδας και οι 300 Αλβανοί»…

 

Δεν θέλουμε να σας κουράσουμε αλλά αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε περιληπτικά τις σοβαρές "αποδείξεις" των αλβανών προπαγανδιστών που καταγράψαμε: Η Ολυμπιάς ως ηπειρώτισσα ήταν βέρα "αλβανίδα" (και όχι ελληνίδα) οπότε και ο πρόγονος της Αχιλλέας ήταν επίσης "αλβανός", όπως φυσικά και ο γιός της ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά και ο απόγονός της ο Πύρρος Α’, μα και οι Δωριείς ήταν "αλβανοί" αφού κατάγονταν από την περιοχή του "αλβανού" βασιλιά Αχιλλέα αλλά και μετακινήθηκαν στην Πίνδο και την Ήπειρο που από αρχαιοτάτων (αλλά και απροσδιόριστων) χρόνων ήταν γη "αλβανική"– άλλωστε ποιος αμφισβητεί ότι όλα τα αρχαία μνημεία, οι επιγραφές και τα συγγράμματα συντελούν σε αυτόν τον "ακλόνητο" ισχυρισμό – όμως αν θέλετε μια ακόμα "ατράνταχτη" απόδειξη τότε εξετάστε το πολιτικό σύστημα της Σπάρτης, είχε σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, ναι ή όχι; Ναι, είχε σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, ίσως θα μπορούσαν κάποιοι να μιλήσουν για ένα είδος πρώιμου σοσιαλιστικού συστήματος – αλλά με πολλές και σημαντικές διαφορές από τον σύγχρονο μαρξιστικό σοσιαλισμό ή τον ναζισμό, τόσες πολλές και ουσιώδεις διαφορές που η όποια συσχέτιση να καταντά αστεία ή γραφική – αυτό όμως αρκεί στους βαρβάρους προπαγανδιστές για να αποδείξουν την άμεση σχέση των Σπαρτιατών "σοσιαλιστών" με τους σημερινούς αλβανούς αριστεροδεξιούς σοσιαλιστές. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι οι αλβανοί κομμουνιστές (τα ορφανά του Χότζα) και οι ναζί (τα ορφανά του Χίτλερ, οι αυτοαποκαλούμενοι ως Τσάμηδες) εκτός όλων των άλλων είναι και οι τιμημένοι "απόγονοι" αυτών που ανακάλυψαν τον σοσιαλισμό, δηλαδή των Λακεδαιμονίων ή Σπαρτιατών (!)…

 

…πλέον το μόνο αναπάντητο ερωτηματικό στην παγκόσμια ιστορία που απομένει είναι η σύνδεση των αλβανών καπηλευτών με την Αθήνα, την δημοκρατία της και το χτίσιμο των μνημείων της Ακροπόλεως. Αν οι αλβανοί σοσιαλιστές αποδείξουν ότι  έχτισαν τα Προπύλαια, τον Παρθενώνα, τον ναό της Απτέρου Νίκης και το Ερέχθειο τότε εκτός από "πατέρες" του παγκόσμιου Σοσιαλισμού γίνονται και ιδρυτές της Δημοκρατίας! 

Λοιπόν, όσο τρελό και αν ακούγεται αυτό το σενάριο, αρκετοί αλβανοί προπαγανδιστές πιστεύουν ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που μπορούν να λύσουν και αυτό το άλυτο μυστήριο π.χ. υπάρχουν κάποιες συνοικίες της Αθήνας με αλβανικά ονόματα όπως τα Άνω Λιόσια, τα Κιούρκα, η Μαλακάσα, τα Βίλια (όλες αυτές οι ονομασίες καθιερώθηκαν την εποχή της τουρκοκρατίας αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια για τους αλβανούς προπαγανδιστές), επίσης στην Αθήνα μένουν σήμερα πολλοί Αλβανοί μετανάστες και μάλιστα αρκετοί από αυτούς ασχολούνται με οικοδομικές εργασίες, είναι χτίστες δηλαδή και όπως όλοι γνωρίζουμε ο Παρθενώνας χρειάστηκε έμπειρους χτίστες για να οικοδομηθεί (τυχαίο;), τέλος αδιάψευστο στοιχείο αποτελούν οι αρχαίες επιγραφές στην Ακρόπολη οι οποίες ήταν όλες γραμμένες σε άψογα "αλβανικά" αλλά οι πονηροί Έλληνες τις αντικατέστησαν με ελληνικές επιγραφές… χρειάζεστε άλλες αποδείξεις; Μετά απ’ αυτήν την συγκλονιστική αποκάλυψη διαπιστώνουμε ότι ο πασίγνωστος «Πελοποννησιακός Πόλεμος» ήταν τελικά ένας "αλβανικός" εμφύλιος…

 

Βεβαίως δεν θα μπαίναμε στον κόπο να ασχοληθούμε με κάποιους γραφικούς αλβανούς που προβαίνουν σε ιστορικές παραχαράξεις αν δεν υπήρχε μια γενικότερη αλυτρωτική τάση και από το επίσημο αλβανικό κράτος που είτε φανερά, είτε κεκαλυμμένα, προσπαθεί να συντηρεί στους υπηκόους του την αντιπαλότητα με την Ελλάδα και την αίσθηση της απώλειας ιστορικών αλβανικών εδαφών που θα πρέπει στο μέλλον να ανακτηθούν, παράλληλα με τις πολυποίκιλες διώξεις που ασκεί στους Έλληνες της βορείου Ηπείρου (σημερινή νότια Αλβανία) που κατοικούν εκεί επί χιλιετίες.

Μακάρι να διαψευσθούμε αλλά είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι στο μέλλον το συνονθύλευμα των αλβανών εξουσιαστών (διεθνοσοσιαλιστές, εθνικοσοσιαλιστές και ισλαμιστές) και των οπαδών τους δεν θα αρκεστούν στις ελληνικές περιφέρειες της Ηπείρου και Μακεδονίας που ήδη διεκδικούν, έχοντας μάλιστα τυπώσει σχετικούς χάρτες και που διδάσκουν στα σχολεία τους, αλλά θα ισχυριστούν ότι θα πρέπει να απελευθερωθεί και η δωρική (άρα "αλβανική") νότια Πελοπόννησος από τους Έλληνες "δυνάστες" και "καταπατητές" με κεντρικό σύνθημα ‘’Λευτεριά στην αλβανική Σπάρτη’’ (!) αλλά και η Αθήνα με σύνθημα ‘’Κάτω τα χέρια σας από την αλβανική Ακρόπολη’’…  η κλεπτομανία και η βλακεία άλλωστε δεν έχει όρια.

• ‘’Η εύθραυστη ειρήνη στην δυτική Χερσόνησο του Αίμου τορπιλίζεται από διάφορους αντιελληνιστές-αντιευρωπαϊστές αλβανούς, αβάρους και λοιπούς βαρβάρους…’’

Χωρίς διάθεση να αναπαραγάγουμε την αλβανική μπαρουφολογία και να ξεφύγουμε από το κύριο θέμα μας που είναι το «Σκοπιανό Ζήτημα» θεωρήσαμε σημαντικό ωστόσο να σημειώσουμε μερικές από τις αλυτρωτικές τάσεις που υπάρχουν στο κέντρο και στα δυτικά της χερσονήσου του Αίμου από διάφορα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις σοσιαλιστών και ισλαμιστών, που βεβαίως δεν έχουν μόνο την Ελλάδα στο στόχαστρο τους αλλά και άλλες χώρες της περιοχής (Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Βουλγαρία). Είναι επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός ότι με παρόμοιο τρόπο και οι αλβανοί (όπως δηλαδή και οι αβαροσκοπιανοί) δεν διεκδικούν μόνο τα εδάφη μας αλλά θέλουν επιπλέον να  υφαρπάξουν και την ιστορία και τον πολιτισμό μας με διάφορες άνομες μεθοδεύσεις όπως η προπαγάνδα και η παραχάραξη της ιστορίας.

 

Επιστρέφοντας όμως στην «Ρεπούμπλικα της Βαρντάρσκα» δεν μπορούμε να μην σταθούμε στο γεγονός ότι οι δύο πολυπληθέστερες εθνοτικές κοινότητες της (οι αλβανοί και οι αβαροσκοπιανοί) διεκδικούν για λογαριασμό τους την μακεδονική ταυτότητα, πατρότητα και κληρονομιά. Παρότι διαφαίνεται μια συμφωνία για κοινή διεκδίκηση και δίκαιη μοιρασιά είναι δεδομένο ότι στο τέλος θα υπάρξει ρήξη σ’ αυτήν την ανίερη συμμαχία αφού οι μεν αλβανοί θα θελήσουν να αποσπάσουν το μεγαλύτερο μερίδιο για λογαριασμό τους ενώ και οι αβαροσκοπιανοί έχουν παρόμοιους σκοπούς. Εμείς θα προτείναμε στους υποψήφιους κατακτητές (αλβανούς και αβαροσκοπιανούς) ότι θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουν τους ανοιχτούς λογαριασμούς μεταξύ τους πριν έρθουν σε σύγκρουση ή "συμφωνία" μαζί μας ειδάλλως κινδυνεύουν να χάσουν την λεία από άλλα αρπακτικά που παραμονεύουν στην ευρύτερη περιοχή…

…ποιοι είναι οι επίσημοι διεκδικητές της Μακεδονίας, οι Αλβανοί ή οι Αβάροι^[1]; Ας αναμετρηθούν μεταξύ τους και ο νικητής ας μας υποβάλλει επισήμως τις διεκδικήσεις του, προς το παρόν πάντως αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι στην Βαρντάρσκα έχουν καταφέρει να επιβληθούν οι αβαροσκοπιανοί σοσιαλιστές – σε συνεργασία με το αλβανικό διεθνοσοσιαλιστικό (κομμουνιστικό) κόμμα – εις βάρος του αλβανικού στοιχείου και των άλλων μειονοτήτων.

 

Αλήθεια, τι ενώνει αυτούς τους δύο φαινομενικά διαφορετικούς λαούς που έχουν μια μακρά ιστορική αντιπαλότητα και ποιοι κρύβονται πίσω απ’ αυτήν την λυκοσυμμαχία; Η Τουρκία φυσικά, αυτή χρησιμοποιεί τους διακαείς εθνικιστικούς και κατακτητικούς πόθους αυτών των δύο λαών για να τους ωθήσει να διεκδικήσουν κάτι που ουσιαστικά θα ανήκει στην ίδια. Αυτό που λέμε είναι βέβαιο, το τουρκικό εξουσιαστικό καθεστώς θα είναι το επικυρίαρχο και οι αλβανοί και αβαροσκοπιανοί σοσιαλιστές και ισλαμιστές θα είναι απλώς οι αναλώσιμοι τοποτηρητές του. Ότι υποσχέσεις και αν λάβουν, ότι συμφωνία και αν συνάψουν, η πραγματική κατάσταση θα είναι αυτή που περιγράψαμε παραπάνω, οι αλβανοί και αβάροι εξουσιαστές όπως και οι ορδές των οπαδών τους εν τέλει θα είναι τα "τσιράκια" των νεότουρκων και νέο-οθωμανών αγάδων… στην καλύτερη περίπτωση θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που έκαναν και οι πρόγονοί τους κατά την περίοδο της Οθωμανικής Κατοχής, δηλαδή θα υπηρετούν ως αξιωματούχοι και κρατικοί υπάλληλοι τους Τούρκους και θα καταδυναστεύουν τους Έλληνες (καθώς και άλλους λαούς της χερσονήσου του Αίμου όπως Σέρβους, Μαυροβούνιους, Βούλγαρους κ.α.), ενώ στην χειρότερη περίπτωση θα διαμελίζονται και θα αποκεφαλίζονται αν σηκώνουν «μπαϊράκι»…

 

Ασφαλώς πίσω απ’ αυτήν την βαρβαρική συμμαχία δεν κρύβεται μόνον η Τουρκία αλλά και η ελίτ της σοσιαλιστικής Γερμανίας – καθώς και άλλα κράτη που είναι σύμμαχοί της στον νέο αδιόρατο αντιευρωπαϊκό-αντιδυτικό «Άξονα» – όπως βεβαίως και η Χαζαρική ελίτ της ΝΠΤ που κινεί τα νήματα παγκοσμίως, όμως γιατί αναφερόμαστε σε Αλβανούς και Αβάρους, ποιοι είναι οι αλβανοί και κυρίως ποιοι είναι οι αβάροι, από πού προέρχονται, έχουν μεταξύ τους αυτοί οι δυο λαοί παλιές ιστορικές διαμάχες και τι σχέση μπορεί να έχουν οι αβάροι με τις τουρανικές φυλές (τουρκικές και μογγολικές φυλές προερχόμενες από την κεντρική Ασία); Για να απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις θα πρέπει να ξεφύγουμε από το στενό χρονικό πλαίσιο των τελευταίων 100-130 ετών που θέσαμε εξαρχής και θα πρέπει να αναζητήσουμε πληροφορίες από την ταραγμένη μεσαιωνική περίοδο, την εποχή των μαζικών μεταναστεύσεων, επιδρομών, πολεμικών συγκρούσεων, λεηλασιών και αλλαγών στην ευρωπαϊκή ήπειρο, άρα θα πρέπει να γυρίσουμε αρκετά πίσω στον χρόνο και να ξεκινήσουμε από τον 5^ο και 6^ο αιώνα μΧ, αυτή όμως η μεγάλη ιστορική αναζήτηση μάλλον ταιριάζει καλύτερα με το μελλοντικό άρθρο που θα συγγράψουμε και στο οποίο αναφερθήκαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο.

 

Η ιστορική έρευνα είναι πάντα ενδιαφέρουσα και μπορεί να μας δώσει πολλές απαντήσεις για προβλήματα της εποχής μας, υποθέτουμε όμως ότι μάλλον για αρκετούς από τους αναγνώστες μας ίσως δεν έχει και τόση σημασία το απώτερο παρελθόν και οι ιστορικές συγκρούσεις μεταξύ αλβανών και αβάρων ή και των αλβανών με τους σλάβους, άλλωστε ποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι οι εξουσιαστές της Βαρντάρσκα έχουν αβαρική καταγωγή και όχι βουλγαρική ή σλαβική; Εμείς νομίζουμε ότι τα ανώτερα στελέχη των εξουσιαστών αυτής της χώρας είναι τουρανικής καταγωγής (κυρίως Αβάροι), οι οποίοι συνεργάζονται στενά μ’ αυτούς που έχουν υφαρπάξει τα σκήπτρα της παγκόσμιας εξουσίας, δηλαδή τους Χαζάρους (που είναι επίσης τουρανοί), όμως πολλοί απ’ αυτούς που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό του γειτονικού κρατιδίου ενδεχομένως να είναι σλάβοι, βούλγαροι, τούρκοι, αλβανοί, ακόμα και προσωπικό με κάποια ελληνική καταγωγή μπορεί να εντοπιστεί εκεί (αρκετοί κομμουνιστές της Ελλάδας που δραπέτευσαν μετά τον εμφύλιο του 46’-49’ εγκαταστάθηκαν στην Βαρντάρσκα όπως και ορισμένοι νεογενίτσαροι σοσιαλιστές που ανατράφηκαν στο Ανατολικό Μπλοκ μετά από το γνωστό και ατιμώρητο έγκλημα της εποχής, το παιδομάζωμα).

 

Όμως πέρα από τις εικασίες μας περί της πιθανής φυλετικής καταγωγής της ελίτ του σκοπιανού κρατιδίου – που μέχρι να αποδειχτούν ίσως αποτελούν απλώς ένα ευφάνταστο ή συνομωσιολογικό σενάριο – τι είναι αυτό που πραγματικά ενώνει όλους αυτούς τους αλλοεθνείς και αλλόθρησκους τύπους μεταξύ τους, όλους αυτούς τους υποκριτές πολιτικούς και τους διαφόρων λογής καιροσκόπους και εγκληματίες της Βαρντάρσκα; Μα φυσικά, ο εγκληματικός αριστεροδεξιός Σοσιαλισμός! 

Όσοι μυούνται και μεταλλάσσονται σε διεθνοσοσιαλιστές παύουν να έχουν θρησκεία, εθνικότητα, πατρίδα, ηθικές αναστολές, πολιτική παιδεία, πραγματικές κοινωνικές ευαισθησίες και μετατρέπονται σε πιστούς υπηρέτες των καπιταλιστών της Νέας Τάξης και της παγκόσμιας αυτοκρατορίας τους. Βασικοί λακέδες της παγκόσμιας καπιταλιστικής ελίτ ήταν και είναι οι διεθνοσοσιαλιστές (εννοούμε όλο το στρατευμένο πολιτικό και παραπολιτικό φάσμα από την κεντροαριστερά έως και την άκρα αριστερά) οι οποίοι ανταμείβονται πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους που είναι μονίμως προδοτικές για την κοινωνία και το εκάστοτε έθνος. 

Ομοίως και οι εθνικοσοσιαλιστές είναι γνήσιοι γόνοι του σοσιαλισμού που καλύπτουν την ακροδεξιά του πλευρά και υπηρετούν τα ίδια παγκόσμια αφεντικά, οι όποιες διαφορές στην πολιτική ατζέντα μεταξύ των δύο άκρων του σοσιαλισμού ή και το αμοιβαίο μίσος που τρέφουν εκατέρωθεν οι κομματικοί δούλοι τους είναι κάτι που δεν θα αναλύσουμε στο παρόν κείμενο. 

Ένα ακόμα κοινό στοιχείο των εθνικοσοσιαλιστών με τους διεθνοσοσιαλιστές το οποίο θα πρέπει να σημειώσουμε είναι η φασιστική (αυταρχική) τους φύση, φασίστες είναι και οι μεν και οι δε, εχθροί της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της πολιτικής παιδείας, της ουσιώδους, πολύπλευρης και αξιοκρατικής κοινωνικής ανάπτυξης και του ελληνιστικού-ευρωπαϊκού πολιτισμού.

 

Οι «αριστεροδεξιοί» σοσιαλιστές είναι επιβεβαιωμένοι εχθροί της Δύσης και του πολιτισμού της, πιστά όργανα της Νέας Σατανιστικής Τάξης, χαφιέδες και εγκληματίες ολκής, τα πιστά «όργανα του διαβόλου»… ασφαλώς δεν είναι τα μόνα "διαβολόπαιδα" της πολιτικής-παραπολιτικής πιάτσας – ας μην ξεχνάμε και τα άλλα πιόνια του συστήματος όπως είναι τα περισσότερα συντηρητικά κεντροδεξιά και δεξιά κόμματα που συγκροτούν τον πολιτικό χώρο του «καπιταλιστικού λιμπεραλισμού» (επί της ουσίας ο καπιταλισμός και ο σύγχρονος νεολιμπεραλισμός πολιτικά είναι σχεδόν ταυτόσημος) ή τις εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις, τις μαφίες του οργανωμένου εγκλήματος κ.α. – όμως είναι γεγονός ότι ο πολιτικός και παραπολιτικός σοσιαλισμός είναι η «αιχμή του δόρατος» του νεοταξικού συστήματος καθώς εκτρέφει και παράγει δηλητηριώδη φίδια που απειλούν τα ήθη, τα έθιμα, την κοινωνική ανάπτυξη, την αρμονία, την συνοχή και τον πολιτισμό μας.

 

Εξαιρέσεις υπάρχουν, όχι μόνο στα απλά μέλη της κοινωνίας που έχουν ασπαστεί αυτήν την τοξική πολιτικοκοινωνική ιδεολογία, αλλά ακόμα και σε στρατευμένα μέλη του σοσιαλισμού που ίσως ενίοτε να επικρατεί η ανθρώπινη φύση τους έναντι του ερπετού που έχει φωλιάσει μέσα τους (υπήρξαν κομμουνιστές που αρνήθηκαν να προδώσουν την πατρίδα και τον λαό τους όπως υπήρξαν ναζιστές που αρνήθηκαν να εκτελέσουν αμάχους) όμως οι περισσότεροι αδυνατούν να ξεπεράσουν αυτήν την σχεδόν ανίατη και άκρως μεταδοτική νόσο – και για να μιλήσουμε με όρους της τρέχουσας υγειονομικής χούντας – ο πανδημικός «ιός του σοσιαλισμού» είναι απείρως πιο βλαπτικός από την επιδημική ίωση του κορωνοϊού, στην πρώτη περίπτωση συντελείται στον ασθενή μια γενική και μόνιμη νοητική και συναισθηματική επιπλοκή και μετάλλαξη που τον μετατρέπει σε ένα πολιτικό Ζόμπι, ενώ στην δεύτερη περίπτωση η άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού ως επί το πλείστο αντιμετωπίζει επιτυχώς την συγκεκριμένη, όπως και κάθε άλλη φυσική ιική επίθεση, ενδεχομένως σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως να χρειασθεί η χορήγηση αντιβιοτικών με αντιφλεγμονώδη δράση, αντιπυρετικών, αποχρεμπτικών και βιταμινών αλλά πάντως τα ποσοστά ίασης είναι μεγάλα.

 

• ‘’Οι σοσιαλιστές πάσχουν από ανίατη και μεταδοτική ασθένεια, δεν έχουν καμία σχέση με την δημοκρατία και θα πρέπει να τους απαγορευτεί η συμμετοχή σε αυτήν… να τεθούν σε πολιτική καραντίνα οι «αριστεροδεξιοί» σοσιαλιστές’’

  

Υποσημειώσεις

^[1] Άβαροι: Οι Αβάροι σύμφωνα με τους ρωμιούς συγγραφείς της Πόλης αλλά και Κινεζικές αναφορές του μεσαίωνα ήταν ένα κράμα λαών με κυριαρχούσες φυλές αυτές των Βάρ και των Ξούν (Ούννων) που προέρχονταν από την κεντρική και την ανατολική Ασία. Τι ώθησε όμως αυτόν τον λαό να μετακινηθεί προς την Ευρώπη; 

Εικάζουμε ότι κάποιο σημαντικό γεωλογικό συμβάν τον 4^ο έως 6^ο αιώνα μΧ σε συνάρτηση με μια ακραία κλιματική αλλαγή προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και συγκρούσεις στην περιοχή της κεντρικής Ασίας – και όχι μόνον – με αποτέλεσμα τις μαζικές μετακινήσεις των διαφόρων φυλών που ζούσαν εκεί για αιώνες προς την Ευρώπη, μεταξύ αυτών των φυλών – εκτός των Ούννων και των Αβάρων που εξετάζουμε στην υποσημείωση – ήταν και οι Μογγόλοι, οι Βούλγαροι, οι Ογούροι, οι Χαζάροι, οι Πετσενέγοι, οι Σελτζούκοι, οι Κουμάνοι και άλλοι τουρκμένιοι. 

Κατά μια άλλη εκδοχή αυτές οι μετακινήσεις και οι επιδρομές έγιναν κατόπιν σχεδιασμού και εντολών από ορισμένα μυστικά και ισχυρά κέντρα που εδρεύουν στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής, ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας και που τα συγκροτούν κάποιοι πανάρχαιοι εχθροί της ανθρωπότητας και κατ’ επέκταση του ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού, περί αυτού υπάρχουν αρκετές ενδείξεις και αναφορές ωστόσο αυτό το σενάριο μάλλον θα χαρακτηρισθεί από την πλειονότητα του αναγνωστικού κοινού ως μια «θεωρία συνωμοσίας» και πάντως θα χρειασθεί ένα άλλο ειδικό άρθρο για να αναλυθεί εκτενώς.

Επιστρέφοντας όμως στους Αβάρους θα επισημάνουμε ότι με βάση τις σωζόμενες γραπτές αναφορές του μεσαίωνα αυτοί εμφανίζονται στην Ευρώπη στα μέσα του 6^ου αιώνα μΧ όταν αρχικά επέδραμαν και εγκαταστάθηκαν βορειοανατολικά του Εύξεινου Πόντου έως και τις εκβολές του Δούναβη στα νοτιοδυτικά, σταδιακά όμως επεκτάθηκαν δυτικότερα έως τις πεδιάδες των Καρπαθίων και ευρύτερα στην δυτική, νοτιοδυτική και κεντρική Χερσόνησο του Αίμου επικρατώντας στην περιοχή έναντι άλλων αρχαιότερων φυλών (όπως οι Δάκες, οι Δαρδάνιοι, οι Τριβαλλοί και οι Ιλλυριοί) αλλά και εις βάρος των νεοαφιχθέντων σλαβικών φυλών. Μάλιστα τον Μάιο του 626 μΧ πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη για έναν μήνα περίπου – χωρίς όμως αποτέλεσμα – και μετά επιχείρησαν να αλώσουν ακόμα και την Κωνσταντινούπολη παρατάσσοντας στα τέλη Ιουνίου ένα στράτευμα από τουλάχιστον 100.000 πολεμιστές που αποτελείτο από Αβάρους και διάφορες σλαβικές φυλές (κυρίως Χρωβάτες) που ήταν σύμμαχοι ή υποτελείς τους. Αυτή η πολυάριθμη και φιλόδοξη επιχείρηση γινόταν σε συνεργασία με την ισχυρή Περσία των Σασσανιδών, έτσι οι Άβαροι πολιόρκησαν το δυτικό τμήμα της Βασιλεύουσας και οι Πέρσες σύμμαχοί τους το ανατολικό τμήμα που βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του Βοσπόρου, στην Χαλκηδόνα. Ο κίνδυνος για την Πόλη ήταν πολύ μεγάλος όμως ως εκ θαύματος και χάρη στην αποφασιστικότητα των υπερασπιστών της τελικά αποσοβήθηκε – τότε γράφτηκε και ψάλθηκε για πρώτη φορά ο «Ακάθιστος Ύμνος» – ενώ για την αυτοκρατορία των Αβάρων αυτή η ήττα αποτέλεσε την αρχή του τέλους της.

Τα επόμενα χρόνια οι Άβαροι σταδιακά θα υποχωρούσαν προς τα βορειοδυτικά της χερσονήσου του Αίμου λόγω της πίεσης που θα τους ασκούσε η χριστιανική αυτοκρατορία της Ρωμανίας από τον νότο σε συνάρτηση με τις συχνές επαναστάσεις των σλάβων υποτελών τους αλλά και λόγω της καθόδου των βουλγάρων στην χερσόνησο προερχόμενοι από τα ανατολικά του Βόλγα και τις ασιατικές στέπες, καθώς και λόγω των στρατιωτικών επεμβάσεων και πιέσεων των Γότθων και Φράγκων στα βορειοδυτικά όρια της χερσονήσου. Μετά την διάλυση του Χαγανάτου τους τον 9^ο αιώνα από τους Γότθους – που είχε πλέον περιοριστεί στην περιοχή των πεδιάδων των Καρπαθίων, στα όρια της σημερινής Ουγγαρίας – πιστεύεται ότι μέρος της άρχουσας τάξης των Αβάρων διέφυγε προς την Τρανσυλβανία και τα Καρπάθια όρη ενώ οι υπόλοιποι Άβαροι ενσωματώθηκαν σε άλλα καθιερωμένα ή ανερχόμενα βασίλεια και χαγανάτα της εποχής (Γοτθικά, Σλαβικά, Μαγυαρικό, Χαζαρικό και Βουλγαρικό). Θεωρητικά, ορισμένοι απόγονοι των Αβάρων κατοικούν σήμερα σε χώρες όπως η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, η Μολδαβία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Κροατία, η Βοσνία, το Κόσοβο, η Αλβανία, η Βαρντάρσκα, η Βουλγαρία κ.α.

Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι οι Άβαροι και οι Ούννοι είναι επί της ουσίας ταυτόσημοι λαοί, αυτό σημαίνει ότι η επιδρομή μέρους αυτού του βαρβαρικού λαού στην χερσόνησο του Αίμου δεν ξεκινά τον 6^ο αιώνα μΧ αλλά τουλάχιστον δύο αιώνες νωρίτερα. Όπως γνωρίζουμε οι Ούννοι προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές, προσφυγικά ρεύματα και μεγάλες αλλαγές στην ευρωπαϊκή ήπειρο πριν ηττηθούν στην Ορλεάνη από συμμαχικά στρατεύματα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φράγκων και Βησιγότθων και υποχωρήσουν προς την ανατολική Ευρώπη και την Ευρασία, η επανεμφάνιση τους ως Άβαροι είναι απλώς μια νέα προσπάθεια του ίδιου λαού ή μέρους αυτού, για επικυριαρχία και λεηλασία στα ευρωπαϊκά εδάφη. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι γενικότερα οι τουρανικές φυλές προτιμούσαν τις ευρωπαϊκές πεδιάδες για εποίκηση επειδή αυτές τους θύμιζαν κατά κάποιο τρόπο την αρχική κοιτίδα τους, τις στέπες της κεντρικής Ασίας, αλλά και για πρακτικούς λόγους καθώς ήταν κυρίως εκτροφείς αλόγων και βοοειδών και δεινοί και πολεμοχαρείς ιππείς – οι πολεμικές ορδές αυτών των φυλών αποτελούνταν ως επί το πλείστο από ιππικό – έτσι αν θα πρέπει να αναζητήσουμε τους μακρινούς απογόνους όλων αυτών είναι λογικό να τους βρούμε στις χώρες και στις περιοχές που προαναφέραμε αλλά πάντως ένα μέρος των Αβάρων ή έστω ένα μικρό τμήμα της άρχουσας τάξης τους κατά το πέρασμα του χρόνου θα μπορούσε να έχει κατευθυνθεί και σε και άλλες ευρωπαϊκές περιοχές στις οποίες θεωρούμε ότι κατέφυγαν οι Ούννοι όπως π.χ. η περιοχή της σημερινής ανατολικής Γερμανίας, της νότιας Πολωνίας και της δυτικής Ουκρανίας.

Στο τέλος της υποσημείωσης δεν μπορούμε να παραλείψουμε να σημειώσουμε την έμφαση αυτών των λαών στις αιφνιδιαστικές επιδρομές και πολέμους, στις εποικίσεις, στις ωμότητες, στις λεηλασίες, στις καταστροφές και στην φανερή εχθρότητα τους για τον ελληνιστικό και ευρύτερα για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ήταν εχθροί του ελληνορωμαϊκού κόσμου και της χριστιανικής Ευρώπης και αυτό το είδαμε από τους Ούννους και τους Αβάρους, το είδαμε από τους Μογγόλους του Τζένγκις Χαν, το είδαμε από τους Ογούζους Τούρκους κ.α. Αν υποθετικά, η άρχουσα τάξη τους έχει καταφέρει να διατηρήσει την φυλετική συνοχή, την κουλτούρα, την μνήμη και το αρχέγονο μίσος της προς τον ευρωπαϊκό πολιτισμό έχοντας παράλληλα καταφέρει να αναδυθεί στις πολιτικές-οικονομικές εξουσίες ευρωπαϊκών κρατών καταλαβαίνουμε όλοι τον κίνδυνο που διατρέχει η Ευρώπη εκ των έσω, ταυτόχρονα με τους εξωτερικούς εχθρούς της όπως είναι ο σημερινός «Άξονας των Ισλαμιστών» (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Κατάρ, Πακιστάν, Μπαγκλαντές κ.α.), σε συνάρτηση με τις διάφορες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά και την υποστήριξη από ορισμένα σοσιαλιστικά κράτη. 

Ασφαλώς αυτό είναι ένα υποθετικό σενάριο το οποίο μπορεί να απέχει από την πραγματικότητα ωστόσο ήδη γνωρίζουμε ότι η ελίτ μιας άλλης σημαντικής τουρανικής φυλής, αυτής των Χαζάρων, έχει καταφέρει να αναρριχηθεί στην παγκόσμια εξουσία και να ελέγχει μεταξύ άλλων την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και τις κεντρικές τράπεζες πολλών ευρωπαϊκών κρατών, δίκτυα ενημέρωσης, διεθνείς οργανισμούς, πολυεθνικές εταιρίες φαρμάκων/απορρυπαντικών/τροφίμων κτλ. Πάντως και σε κάθε περίπτωση, ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο συνειδητοποιημένοι απόγονοι διαφόρων τουρανικών φυλών (Χαζάροι, Ούννοι-Άβαροι, Ογούζοι κ.α.) είναι ακροβολισμένοι σε διάφορα κράτη της Ευρώπης και των ΗΠΑ και εξουσιάζουν τον δυτικό κόσμο με απώτερο στόχο την λεηλασία και την καταστροφή του, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. 

Τελικά η ελίτ της Βαρντάρσκα είναι Άβαροι; Αυτό δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε για το σύνολο της - τουλάχιστον όχι προς ώρας και όχι επισήμως - πάντως μεγαλύτερη σημασία φαίνεται να έχει η συμπεριφορά και οι στόχοι τους παρά η φυλετική τους υπόσταση, το δεδομένο είναι ότι προσπαθούν να υφαρπάξουν και να οικειοποιηθούν την μακεδονική ταυτότητα και μέσω αυτής να πλήξουν την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία και πολιτισμό. Αυτή η ανθελληνική και αντιδυτική στάση τους μοιάζει περισσότερο με τουρανική παρά με ευρωπαϊκή… είτε έχουν αβαρική καταγωγή είτε όχι, σίγουρα δεν είναι Έλληνες, άρα δεν είναι και Μακεδόνες.

4. Η Ελλάδα θα πρέπει να δράσει εγκαίρως και με σύνεση απέναντι στις προκλήσεις της Βαρντάρσκα, καθώς και της Αλβανίας

 

Αυτό το κεφάλαιο θα είναι σύντομο και θα επικεντρωθούμε στο δια ταύτα, στο τι μέλλει γενέσθαι, δηλαδή στο τι θα πρέπει να πράξει επισήμως η χώρα μας σχετικά με τις συνεχείς προκλήσεις των εξουσιαστών της Βαρντάρσκα και με την κομμουνιστική συμφωνία των Πρεσπών.

 

Οι ενέργειες που προτείνουμε είναι οι εξής:

 

1. Μη επικύρωση από την Βουλή της Ελλάδας των μνημονίων συνεργασίας που αναφέρονται στην «Συμφωνία των Πρεσπών»

 

2. Άσκηση του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) για ένταξη του κράτους «Vardarska» στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της γενικότερης προκλητικής στάσης του, αθέμιτης συμπεριφοράς και παραβίασης της αμφιλεγόμενης συμφωνίας

 

[Σημείωση: Καθώς η ένταξη στην ΕΕ του κράτους της Βαρντάρσκα είναι συνδεδεμένη με την παράλληλη ένταξη του κράτους της Αλβανίας αυτό σημαίνει ότι με το άνωθεν veto μας ταυτόχρονα κωλύουμε την είσοδο και του αλβανικού κράτους στην ΕΕ, κάτι θεμιτό αφού όπως είδαμε παραπάνω και αυτή η χώρα αντιστοίχως ακολουθεί αντιελληνιστικές-αντιευρωπαϊκές τακτικές και μεθοδεύσεις, αποτελεί πηγή εγκληματικότητας αλλά και είναι σταθερός σύμμαχος της ιμπεριαλιστικής και αντιδυτικής Τουρκίας]

 

3. Επίσημη καταγγελία της «Συμφωνίας της Πρεσπών» από την κυβέρνηση της Ελλάδας με βάση την διεθνή Σύμβαση της Βιέννης του 1969

 

[Σημείωση: Προτείνουμε αυτή η ενέργεια να μην πραγματοποιηθεί άμεσα αλλά αφού έχουμε προηγουμένως εξαντλήσει όλα τα περιθώρια συνεννόησης, υπαναχώρησης και κάμψης της αδιαλλαξίας από την πλευρά της Βαρντάρσκα. Ασφαλώς εκτιμούμε ότι στα κρίσιμα ζητήματα του ονόματος, της ανύπαρκτης μακεδονικής εθνικότητας και της επίσης δήθεν μακεδονικής γλώσσας  δεν θα υπάρξει αναδίπλωση από το γειτονικό κρατίδιο οπότε η καταγγελία της συμφωνίας εν τέλει είναι αναπόφευκτη]

 

4. Πρόταση για νέα βιώσιμη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Βαρντάρσκα που θα εξασφαλίζει την κοινή ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία των δύο κρατών και των λαών τους

 

[Σημείωση: Στην νέα συμφωνία – αφού πρωτίστως υπάρχει η ειλικρινής διάθεση για συμφιλίωση από την πλευρά των εξουσιαστών της Βαρντάρσκα – θα πρέπει να έχουν απαλειφθεί άρθρα που αναφέρονται σε μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα καθώς επίσης στο νέο όνομα του κράτους δεν θα εμπεριέχεται η περιγραφή Μακεδονία ή άλλη ελληνική περιφέρεια/νομός/πόλη ή εθνικός ήρωας, πολιτικός, φιλόσοφος, ιστορικός και γενικότερα στοιχεία, σύμβολα και ονόματα της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού]

 

Ασφαλώς όλοι οι αναγνώστες μας καταλαβαίνουν ότι οι παραπάνω προτάσεις και ενέργειες θα δύνανται να πραγματοποιηθούν μελλοντικά από μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση και ένα ευρύτερο δημοκρατικό πολιτικό προσωπικό και όχι από τις τρέχουσες εκβιαζόμενες, ανθελληνικές και αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις των σοσιαλιστών-καπιταλιστών και των κομματικών δούλων τους.

 

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το γειτονικό κράτος σαφώς και δεν είναι υποχρεωμένο να ονομασθεί «Republic of Vardarska» – όπως προσωρινά εμείς το αποκαλούμε – και σεβόμενοι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του θα μπορούσε να επιλέξει όποιο όνομα επιθυμεί αρκεί να μην αποτελεί μέρος της ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς άλλων χωρών. Αν σε αυτό το κράτος επικρατεί ένα ισχυρό συναίσθημα αρχαίας καταγωγής και παρουσίας στον γεωγραφικό χώρο που αποτελεί σήμερα μέρος της επικράτειας του τότε μια εναλλακτική ονοματολογική επιλογή με κάποια ιστορική βάση και ίσως θετικό αντίκτυπο για τους κατοίκους του θα μπορούσε να είναι η ονομασία «Νέα Δαρδανία» ή εναλλακτικά ίσως θα μπορούσε να επιλεχθεί η ονομασία «Άνω Μοισία» ή «Αβαρική Ρεπούμπλικα», σε κάθε περίπτωση πάντως αυτό το κράτος θα πρέπει να σταματήσει να δημιουργεί προστριβές στην περιοχή μας και να συνάπτει συμμαχίες με αντίπαλες κεντροασιατικές δυνάμεις και να αποτελέσει ένα αξιόπιστο και σταθερό μέλος της ελληνιστικής δύσης.

 

Πριν αλλάξουμε κεφάλαιο θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι όπως ισχύει για αρκετούς από τους κατοίκους της Βαρντάρσκα που διαφωνούν με τις γενικότερες πολιτικές κινήσεις και τις αλυτρωτικές τάσεις των σοσιαλιστών εξουσιαστών τους το ίδιο περίπου ισχύει και στην Αλβανία. Δεν είναι όλοι οι αλβανοί υπήκοοι εχθροί του ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού, μάλιστα ορισμένοι από αυτούς ίσως να έχουν αρχαία ιλλυρική καταγωγή, σε μια τέτοια περίπτωση οι πρόγονοι τους πιθανότατα ενσωματώθηκαν στις ελληνιστικές αυτοκρατορίες του παρελθόντος (είτε μιλάμε για την μακεδονική, είτε για την ρωμαϊκή) ή ακόμα παλιότερα κατά τις εποχές των ελληνικών αποικισμών. 

Επίσης αρκετοί ιλλυριοί και αλβανοί την περίοδο του μεσαίωνα ασπάστηκαν τον Παπικό ή τον Ελληνορθόδοξο χριστιανισμό και κατ’ αυτόν τον τρόπο έγιναν μέλη του δυτικού πολιτισμού αφού ο Χριστιανισμός είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σημαντικό τμήμα του αλβανικού λαού καταπιέστηκε θρησκευτικά, πολιτικά, πολιτιστικά κατά την περίοδο της εξάπλωσης των Σελτζούκων και κυρίως κατά την εποχή της Οθωμανικής κατοχής που άρχισε τυπικά μετά την δεύτερη «Άλωση της Πόλης» το 1453 μΧ αλλά επίσης και κατά την διάρκεια της σοσιαλιστικής δικτατορίας (Σοβιετική Ένωση) με αποτέλεσμα να στερηθούν ένα ύψιστο αγαθό όπως είναι η πίστη, η ευλάβεια και η επικοινωνία με το Θείο αλλά και έναν σημαντικό συνδετικό κρίκο με τον δυτικό πολιτισμό.

Θεωρούμε ότι και στην Βαρντάρσκα και στην Αλβανία υπάρχουν φίλοι της δημοκρατίας, φίλοι του χριστιανισμού και φίλοι του ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού που αν μελλοντικά καταφέρουν να ανέλθουν στην άσκηση της πολιτική εξουσίας στις χώρες τους θα μπορούσαμε να συνεργασθούμε από κοινού με στόχους την ειρήνη, την ασφάλεια, την ανάπτυξη, την ευημερία και την πρόοδο των λαών μας.

5. Το αντιδημοκρατικό και αντιδυτικό «Διάταγμα Μπάϊντεν»

 

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden, στις αρχές Ιουνίου υπέγραψε ένα διάταγμα που προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε όσους υπονομεύουν ή αντιτίθενται στην Συμφωνία των Πρεσπών. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε αυτό το διάταγμα απευθύνεται κυρίως προς την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών που αντιδρούν κατά αυτής της κατάπτυστης σοσιαλιστικής συμφωνίας, τις ενώσεις και συλλόγους της ελληνικής ομογένειας αλλά και προς ορισμένους πολιτικούς και βουλευτές στην Ελλάδα που έχουν παρόμοια αντίθετη άποψη.

Δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιες κυρώσεις σκέφτεται ο αρχηγός των δημοκρατικών των ΗΠΑ να επιβάλλει σε όλον τον ελληνισμό που αντιδρά στην κλοπή της ιστορίας και του πολιτισμού του, να υποθέσουμε ότι θα μας χαρακτηρίσει ως στασιαστές, τρομοκράτες και θα μας φυλακίσει στο Guantanamo με την δικαιολογία ότι διαφυλάττει τα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ;

Και ποια είναι ακριβώς αυτά τα "ζωτικά" συμφέροντα των ΗΠΑ στην δυτική χερσόνησο του Αίμου που τις αναγκάζει να συντάσσονται με διάφορα εγκληματικά καθεστώτα (είναι γνωστό ποια κράτη στην δυτική χερσόνησο πρωταγωνιστούν στην παραγωγή χασίς, στην λαθραία διακίνηση προϊόντων παραεμπορίου, στο trafficking, στο ξέπλυμα χρήματος κτλ), στηρίζοντας διεθνοσοσιαλιστικά και εθνικοσοσιαλιστικά καθεστώτα (κομμουνιστές και ναζί) που κλέβουν την ιστορία άλλων λαών και απειλούν άλλες γειτονικές χώρες με επεκτατικούς πολέμους;

Όταν η ισχυρότερη χώρα της δύσης, όπως είναι οι ΗΠΑ, συνεργάζεται με εγκληματικά καθεστώτα αυτό αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το κύρος της, όταν μάλιστα ο Πρόεδρος της δεν σέβεται τον ίδιο τον δυτικό πολιτισμό τότε το ατόπημα γιγαντώνεται και το πλήγμα διευρύνεται επικίνδυνα δημιουργώντας μια πολύ μεγάλη ρωγμή. Όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ – που φιλοδοξεί να είναι και Ηγέτης της Δύσης – όχι μόνον δεν σέβεται τον δυτικό πολιτισμό και την ιστορία του αλλά τον πλήττει με τις ενέργειες του ή με την αδράνεια του τότε αν αυτό δεν χαρακτηριστεί ως μια προδοτική στάση απέναντι στην Δύση και τους λαούς της τουλάχιστον αυτός θα θεωρηθεί ως ένας ανεπαρκής ηγέτης της.

Δυστυχώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πράττει δυσανάλογα με το υψηλό αξίωμα του, υποσκάπτει ο ίδιος το πολιτικό μέλλον του, δεν ενεργεί ως ηγέτης της Δύσης αλλά ως πρεσβευτής των εχθρών της αφού αφενός το διάταγμα που υπέγραψε είναι αντιδημοκρατικό επειδή στερεί το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη, την διαμαρτυρία και την ελεύθερη πολιτική βούληση και αφετέρου γιατί επιτρέπει την παραχάραξη της ιστορίας και την κλοπή της ελληνικής και ευρωπαϊκής-δυτικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Joe Biden δεν δείχνει ίχνος σεβασμού προς έναν αδιαμφισβήτητο κολοσσό και θεμελιωτή του δυτικού πολιτισμού, τον Αλέξανδρο Γ’ του Φιλίππου και της Ολυμπιάδος, «Ηγεμόνα» του Κοινού των Ελλήνων, «Αυτοκράτορα» της Χερσονήσου του Αίμου, της Τρωάδας, της Αιολίδας, της Βιθυνίας, της Μυσίας, της Λυδίας, της Φρυγίας, της Παφλαγονίας, του Πόντου, της Ιωνίας, της Καρίας, της Λυκίας, της Παμφυλίας, της Πισιδίας, της Λυκαονίας, της Κιλικίας, της Ασσυρίας, «Φαραώ» της Αιγύπτου, «Μεγάλου Βασιλιά» της Χαναάν, της Βαβυλωνίας, της Σουσιανής, της Μηδίας, της Περσίας, της Δραγγιανής, της Βακτριανής, της Σογδιανής, των Ταξίλων, της Αραχωσίας, της Γανδάρας, της Γεδρωσίας, της Καρμανίας και λοιπών χωρών του γνωστού κόσμου.

Η επόμενη κίνηση του Biden ποια θα είναι? Θα επιτρέψει π.χ. μια πιθανή μελλοντική αμφισβήτηση της εθνικής ταυτότητας της γνωστής ηρωίδας Ιωάννας της Λωρραίνης (που ήταν γαλλίδα), του πασίγνωστου επιστήμονα Ισαάκ Νεύτωνα (που ήταν άγγλος), του διάσημου συνθέτη Βόλφγκανγκ Μότσαρτ (που ήταν αυστριακός) και του Αντόνιο Βιβάλντι (που ήταν ιταλός) κ.α.? Μήπως θα αθωώσει τον Αδόλφο Χίτλερ και την ναζιστική ιδεολογία ή μήπως θα επιτρέψει την αντιστροφή των πραγματικών γεγονότων στην γνωστή «Μάχη του Άλαμο» σε μια νέα κατασκευασμένη θεωρία όπου το διάσημο φρούριο, ας πούμε, το υπερασπίστηκαν κάποιοι τουρκμένιοι ισλαμιστές έναντι πολυάριθμων ευρωπαίων χριστιανών αποίκων ή μήπως στην καθοριστική «Μάχη του Γιόρκταουν» το φθινόπωρο του 1781 η νίκη έναντι του Αγγλικού Βασιλικού Στρατού και η επακόλουθη Αμερικανική Ανεξαρτησία προήλθε από κάποιους Σοσιαλιστές, ANTIFA και BLM? Όλα αυτά σίγουρα φαντάζουν ως γελοίες παραποιήσεις της ιστορίας, όσο γελοίες όμως είναι και οι αμφισβητήσεις ορισμένων αλβανών, χαζάρων, αβάρων και άλλων βαρβάρων για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Εν τέλει εμείς θεωρούμε ότι κάποιοι κακοί σύμβουλοι παγίδευσαν τον Joe Biden και τον οδήγησαν να υπογράψει ένα διάταγμα που πριονίζει το πολιτικό μέλλον του. Αν ο ηγέτης των ΗΠΑ δεν υπερασπίζεται τις αρχές, τις αξίες, την ιστορία και τον πολιτισμό της Ευρώπης, των ΗΠΑ και ευρύτερα της Δύσης, τότε οι λαοί της θα τον προσπεράσουν και θα τον αντικαταστήσουν… ο νέος ηγέτης της Δύσης μπορεί να προέρχεται από την Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία ή ίσως ακόμα και από την Ελλάδα, άλλωστε δεν έχει τόση σημασία η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της χώρας καταγωγής του όσο το ιστορικό και πολιτιστικό της αποτύπωμα αλλά και η αποφασιστικότητα του να διαφυλάξει την δυτική κουλτούρα και κληρονομιά που με τόσο κόπο δημιούργησαν και διαφύλαξαν οι ελληνιστές-ευρωπαϊστές πρόγονοι μας για να την παραδώσουν στις επόμενες γενιές.

 

Ο δυτικός πολιτισμός υπερέχει επειδή είναι ανθρωποκεντρικός και πανανθρώπινος και εμπεριέχει αδιαπραγμάτευτες αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η δημοκρατία, η φιλοσοφία, η ιστορία, η λογοτεχνία, η παιδεία, η καλλιτεχνία, η ψυχαγωγία, η θεραπεία, η εργασία, η περιβαλλοντολογική ευαισθησία, η ευημερία, η ασφάλεια…                                                                                                                      

…κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πλήξει τον πολιτισμό και τα ήθη μας…                                                                                                                                             

…όποιος όμως τολμήσει αυτό το ανοσιούργημα ας γνωρίζει ότι θα το μετανιώσει πολύ πικρά...

 

Για τους Έλληνες στην Ψυχή, στην Νόηση και την Παιδεία