Αθήνα, 29/4/2019
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 4η πανελλαδική συνέλευσή μας στην ιστορική και γραφική Λεβαδειά του Ν. Βοιωτίας, την Δευτέρα 25/3 ανήμερα της μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας και της Εθνικής επετείου της επαναστάσεως του 1821.
Τα κύρια
θέματα της συνέλευσης ήταν:
Α)
Διεθνείς πολιτικές εξελίξεις, Β) Γεωπολιτικές εξελίξεις, Γ) Εθνικά θέματα, Δ) Πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, Ε) Οι
δράσεις, οι ετήσιοι στόχοι και τα αποτελέσματα του κινήματος «Α Δ»
Συνοπτική αποτίμηση των κύριων
θεμάτων:
Α) Διεθνείς πολιτικές εξελίξεις
Α1. Αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις
στον Κόσμο
Όπως είχαμε σημειώσει και στην περυσινή
συνέλευση μας [«Α Δ» - Πανελλήνια Γενική Συνέλευση 2018 - https://greek-citizens.blogspot.com/2018/06/2018.html] ο πολιτικός "εμφύλιος" στην Δύση συνεχίζεται με αμείωτη ένταση
όπου διαφαίνεται η μεγάλη υποχώρηση των αριστερών[1] και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων έναντι της "λαϊκιστικής" δεξιάς και ακροδεξιάς[2]. Βλέπουμε στις μέρες μας παρατάξεις της δεξιάς
να έχουν επανέρθει στην εξουσία σε χώρες όπως οι Η.Π.Α, η Βραζιλία, η Αγγλία, η
Αυστρία, η Ιταλία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ρωσία, το
Ισραήλ ενώ άνοδος σημειώνεται και στην Εσθονία, στην Σλοβενία, στην Φινλανδία, στην Σουηδία, στην
Ολλανδία, στο Βέλγιο, στην Γαλλία, στην Ισπανία κ.α.
Βέβαια για να είμαστε περισσότερο
αντικειμενικοί στις διατυπώσεις μας θα λέγαμε ότι ορισμένες κυβερνήσεις από τα
προαναφερόμενα κράτη μπορεί να υιοθετούν ορισμένες δεξιές πολιτικές αλλά αυτό
δεν σημαίνει ότι ανήκουν στην παραδοσιακή ή "καθαρόαιμη" δεξιά, αφού σε αρκετές περιπτώσεις
πρώην κομμουνιστές/σοσιαλιστές εμφανίζονται ως οι δήθεν δεξιοί ηγέτες των χωρών
τους. Αυτό που λέμε δεν θα πρέπει πάντως να ξενίζει τους αναγνώστες μας επειδή είναι
γνωστό ότι το σύστημα όταν νιώθει ότι απειλείται συχνά προσπαθεί να
παραπλανήσει τους λαούς με ελεγχόμενες μαριονέτες του (δεξιόσχημες στην
προκειμένη περίπτωση). 'Ολοι είμαστε σήμερα μάρτυρες μιας εντεινόμενης
αντίδρασης των λαών της δύσης απέναντι στον αυτοκρατορικό, αντιλαϊκό και
αντεθνικό ολοκληρωτισμό της Νέας Τάξης, αν αυτή η εξέλιξη δεν τρομάζει το
σύστημα το σίγουρο είναι πάντως ότι το αναγκάζει να αναδιαμορφώσει ή και
να ματαιώσει προσωρινά ορισμένα από τα πλάνα του και αυτό μπορεί να εκληφθεί ως
μια θετική εξέλιξη αφού, για όσους γνωρίζουν, ο χρόνος κυλά εις
βάρος του.
Α2. Αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις στην Ε.Ε
Στην Ε.Ε ειδικότερα θα λέγαμε ότι τα νεοφιλελεύθερα και τα αριστερά κόμματα μετά από τις ερχόμενες ευρωεκλογές θα
διατηρήσουν μεν την υπεροχή τους αλλά πάντως θα υποστούν μεγάλες απώλειες σε
έδρες. Αυτές οι εξελίξεις θα επιφέρουν πιέσεις για πολιτικές αλλαγές σε θέματα
όπως το μεταναστευτικό, την τρέχουσα ισχύ και την επικυριαρχία των υπερεθνικών
οργανισμών έναντι της κυριαρχίας των εθνικών κρατών και ίσως και την πολιτική
λιτότητας, τους μισθούς, την ανεργία κτλ. Οι προαναφερόμενες πιέσεις θα
προέλθουν από τους λαούς οι οποίοι υπέστησαν μεγάλη υποτίμηση στο βιοτικό
επίπεδο από τις πολιτικές της καθεστωτικής δήθεν "κεντροδεξιάς" και "κεντροαριστεράς", όμως τα αιτήματα τους
δεν σημαίνει ότι θα υιοθετηθούν πλήρως από τους ανερχόμενους πολιτικούς και
κόμματα της ευρύτερης δεξιάς (ή και της ψευδοδεξιάς).
Πάντως το μέλλον της Ε.Ε στην παρούσα μορφή
της πλέον είναι αμφιλεγόμενο. Ο βασικός στόχος της οικονομικοπολιτικής ενοποίησης
και μετατροπής της σε ΗΠΕ (Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης), βρίσκει τεράστια
εμπόδια και μεγάλη λαϊκή αντίδραση. Τρεις είναι οι κυρίαρχες πολιτικές τάσεις
εντός και γύρω από την Ε.Ε οι οποίες φιλοδοξούν να καθορίσουν ή να
αναδιαμορφώσουν το μέλλον της και αυτές θα περιγράψουμε παρακάτω:
Πρώτη τάση - (Ενοποίηση/Νομισματικές Ζώνες)
Οι δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης είναι
διασπασμένες μεταξύ αυτών που προκρίνουν την συνέχιση της παρούσας πολιτικής
της Ε.Ε με στόχο την διεύρυνση και ενοποίηση (πολιτική, διοικητική, οικονομική,
στρατιωτική) και αυτών που τάσσονται υπέρ της δημιουργίας «Νομισματικών Ζωνών»
που δεν θα ματαιώσουν τον ίδιο κοινό στόχο, δηλαδή την διεύρυνση και ενοποίηση
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αντιθέτως θα επισπεύσουν την επίτευξη του μειώνοντας
παράλληλα τις επιπτώσεις της τρέχουσας οικονομικοπολιτικής κρίσης.
Εμείς – παρά την διαφορετική προσέγγιση
των προαναφερόμενων ομάδων – δεν τις διαχωρίσαμε ως τάσεις επειδή οι δυνάμεις
αυτές ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο, αυτό της ενοποίησης και παγκοσμιοποίησης.
Νομίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να γράψουμε πολλά για την ισχύουσα πολιτική
της Ε.Ε αφού όλοι γνωρίζουν ποια είναι αυτή κατά τα τελευταία τουλάχιστον 10-15
χρόνια, με τις όποιες διαφορές ανά χώρα της ένωσης (αύξηση του κόστους
διαβίωσης, μεταφορών και καυσίμων, προσέλκυση μεταναστών από υποανάπτυκτες
περιοχές του πλανήτη, πτώση των μισθών και συντάξεων, μεταφορά βιομηχανιών στην Ασία και
Άπω Ανατολή, ανεργία, μνημόνια, σκληρή νομισματική πολιτική, παραβίαση
θεμελιωδών αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και της δημοκρατίας κ.α.).
Όλοι αυτοί που τρέχουν την εφαρμοζόμενη πολιτική της Ε.Ε θα συνεχίσουν στο ίδιο
μοτίβο με κάποιες γενικόλογες υποσχέσεις για "δημοκρατικές" μεταρρυθμίσεις, για
σταθεροποίηση της κρίσης, για "ανάπτυξη", για την "ανάγκη" της περαιτέρω
ενοποίησης (πάντα όμως κάτω από την μπότα του ιερατείου των Βρυξελλών) και άλλες
γνωστές μπαρούφες που εκστομίζουν κατά καιρούς οι μαριονέτες των Ρόθτσιλντ,
Σόρος, Ροκφέλερς και των λοιπών ερπετών της Νέας Τάξης… όλα αυτά όμως δεν
δίνουν απάντηση στην μεγάλη λαϊκή αποστροφή προς την Ε.Ε και την άνοδο των δεξιών
και ακροδεξιών δυνάμεων αλλά και των Αντινεοταξιτών, που είναι μια ανερχόμενη
τάση και που δεν είναι απαραίτητα εντασσόμενη στα γνωστά "αριστεροδεξιά" μαντριά.
Οι παραπάνω εξελίξεις δημιουργούν προβληματισμό στις ελίτ της Ε.Ε και αυτό έδωσε ώθηση σε μια ομάδα "θαμώνων" της Trilateral και Bilderberg να προωθήσει κάποιες σημαντικές αλλαγές προκειμένου να σώσουν το βυθιζόμενο σαπιοκάραβο…
Αυτό που επεξεργάζονται τώρα ως
εναλλακτικό σενάριο τα γνωστά κέντρα της Νέας Τάξης και η κυριαρχούσα ελίτ των
Βρυξελλών είναι η τεχνητή διάσπαση της Ε.Ε σε 2 νομισματικές ζώνες,
κάτι που ελπίζουν ότι δεν θα επηρεάσει τον βασικό στόχο της πολιτικό-στρατιωτικής
ενοποίησης:
Α. Νομισματικός Τομέας Δυτικής Ευρώπης: Όλες οι χώρες της Ευρωζώνης (εκτός Ελλάδας), με κύριο νόμισμα το τρέχων Ευρώ.
Β. Νομισματικός Τομέας Ανατολικής Ευρώπης: Τα κράτη Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία,
Σλοβακία, Σλοβενία, Κροατία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρος, δηλαδή σχεδόν
οι μισές χώρες της Ε.Ε. Το κύριο νόμισμα θα είναι το υποτιμημένο B-Euro (ή όπως αλλιώς το ονομάσουν, όπως το ίδιο ισχύει και για την τελική
ονομασία των νομισματικών ζωνών).
Μια νομισματική κατηγοριοποίηση εξυπηρετεί
ιδανικά το ιερατείο των Βρυξελλών και την Νέα Τάξη γιατί έτσι θα μπορέσουν να
ξεκοκαλίσουν με άνεση και ποικιλοτρόπως τις περιοχές που θεωρούν ως "ζωτικό" χώρο τους, είτε με την χρήση των ντόπιων και λαθροεισαγόμενων πληθυσμών για
φτηνό εργατικό προσωπικό, είτε και για την αφαίμαξη των φυσικών πόρων των χωρών
της συγκεκριμένης ζώνης αλλά και για τα ευρύτερα γεωπολιτικά οφέλη που θα
προκύψουν – τα οποία ασφαλώς ταυτίζονται
και με το ΝΑΤΟ – κάτι που σημαίνει περαιτέρω πίεση της Ρωσίας από την Βαλτική
έως και την Ανατολική Μεσόγειο και έλεγχος των ζωτικών περιοχών της Αν.
Μεσογείου, Μεσοποταμίας, Μέσης Ανατολής και βορειοανατολικής Αφρικής άρα και
των αντίστοιχων ροών καυσίμων/εμπορευμάτων. Επίσης αυτή η τεχνητή διάσπαση ανοίγει τον δρόμο για
ένταξη και άλλων χωρών στην "Β Κατηγορία" της Ε.Ε όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η
Βοσνία, η ΠΓΔΜ και ίσως και το Μαυροβούνιο.
Όπως προαναφέραμε αυτό το σενάριο είναι
ιδανικό για τους καπιταλιστές της Νέας Τάξης και τα υποχείρια τους στην Ε.Ε
όμως πάσχει επειδή είναι ευδιάκριτο στους ευρωπαϊκούς λαούς κάτι που θα
προκαλέσει αντιδράσεις, ιδίως στις άμεσα θιγόμενες χώρες λόγω της "τυπικής" υποβάθμισης τους (λέμε τυπικής αφού ουσιαστικά είναι ήδη υποβαθμισμένες), όπως
η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ελλάδα, η Κύπρος κ.α. Έτσι ίσως προσθέσουν
1-2 χώρες του δυτικού τομέα (π.χ. Πορτογαλία, Ισπανία) ή θα αναγκασθούν να
δημιουργήσουν επιπρόσθετα έναν ακόμα τομέα – πάντα όμως με τα δύο βασικά
νομίσματα, δηλαδή το κλασικό σκληρό Ευρώ και το νέο υποτιμημένο – απλώς όμως για να
ανακατέψουν την τράπουλα και να μπερδέψουν τους λαούς.
Προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους σίγουρα
θα μας παρουσιάσουν διάφορα σενάρια τρόμου για να οδηγηθούμε χωρίς αντίδραση στον νέο "μονόδρομό" τους και κλασικά
θα κινδυνολογούν περί ύπαρξης ενός Ρώσο-Κινεζικού "Δράκου" οπότε θα είμαστε "υποχρεωμένοι" να συσπειρωθούμε για να τον αντιμετωπίσουμε και δυστυχώς να δεχτούμε να υποβαθμιστούμε
για το "καλό" μας …
Νομίζουμε ότι όλοι θα έχετε ακούσει κατά
καιρούς γνώμες και προτάσεις από διάφορους αξιωματούχους του Βερολίνου και των
Βρυξελλών για την "ανάγκη" μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης 2-3 ταχυτήτων… παραμύθια, η
μόνη ανάγκη είναι η δική τους και για τους λόγους που προαναφέραμε, στόχος τους
δηλαδή είναι να ξεσκίσουν τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και
κυρίως την Ελλάδα και την Κύπρο.
Όποιος αμφιβάλλει γιατί ειδικά η Ελλάδα
και η Κύπρος αποτελούν βασικό στόχο τους δεν έχει παρά να διαβάσει ιστορία για
να καταλάβει πόσο σημαντικές γεωπολιτικά είναι οι μακραίωνες εστίες του
ελληνισμού και πόσες φορές βρέθηκαν στο στόχαστρο ξένων επιδρομέων. Επιπροσθέτως
θα ήταν χρήσιμο να λάβει υπ’ όψιν του και τις αλύτρωτες πατρίδες μας όπως η Ανατολική Θράκη, τα
παράλια της Ιωνίας, ο Ελλήσποντος, ο Βόσπορος, ο Πόντος, η Βόρεια Κύπρος, τα βορειοδυτικά
παράλια του Λεβάντε, η Βόρεια Ήπειρος, η Κάτω Ιταλία-Σικελία κ.α. για να
μπορέσει να δει σχεδόν ολόκληρο το ιστορικό, γεωγραφικό και γεωπολιτικό "δάσος".
Ασφαλώς πέρα από την γεωπολιτική αξία των πρότερων και των σημερινών τόπων μας
εξίσου μεγάλη σημασία έχει ο πολιτισμός μας και η θρησκεία μας γιατί αυτά ανέκαθεν
αποτελούσαν και αποτελούν τεράστια ή και ανυπέρβλητα εμπόδια για τους
σατανιστές της Νέας Τάξης, κάτι για το οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε
κάποιο μελλοντικό άρθρο μας.
- Ως υποσημείωση να αναφέρουμε ότι οι
πολιτικές δυνάμεις της Πρώτης Τάσης (Νεοφιλελεύθεροι,
Σοσιαλκομμουνιστές, Σοσιαλδημοκράτες, "προοδευτική" ή "δημοκρατική" Αριστερά, Πράσινοι, Εργατικοί, Χριστιανοδημοκράτες κ.α.), που στηρίζουν άμεσα τις Αγορές και την Παγκοσμιοποίηση αποκαλούνται
αορίστως και γενικόλογα από τα ντόπια μέσα μαζικής εξαπάτησης και τους διάφορους
πολιτικούς αναλυτές και μαϊντανούς του συστήματος ως «Σοσιαλιστές», «Ευρωπαϊστές» ή και "Σοσιαλδημοκράτες"...
Δεύτερη Τάση - (Διάλυση της Ε.Ε)
Μια άλλη ανοδική και αντίρροπη πολιτική
τάση προωθεί την διάλυση της Ε.Ε, αλλά αυτό κρύβει μια γνωστή συστημική παγίδα.
Προωθείται η διάλυση της Ε.Ε για να επιστρέψουν οι προπολεμικές συνθήκες του 20ου
αιώνα με εντάσεις, αναθεώρηση συνόρων, νέους πολέμους έτσι ώστε μετά οι
εξουθενωμένοι λαοί να αποδεχτούν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ενοποίηση χωρίς
αντίσταση. Μιλάμε δηλαδή για ένα γνωστό έργο που ξαναπαίχτηκε τον προηγούμενο
αιώνα με αποκορύφωμα τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Σε αυτήν την τάση πάντως μπορεί
να εμφανίζονται ότι συμμετέχουν και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις με δεξιό
προφίλ που είτε επιθυμούν να ηγηθούν της υπάρχουσας Ε.Ε και να την
χρησιμοποιήσουν προς όφελος των ευρύτερων οικονομικοπολιτικών κύκλων τους, είτε
να ματαιώσουν την διάλυση της προς όφελος της Νέας Τάξης, δρώντες όντας ως
πράκτορές της. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες εθνικές δυνάμεις που επιθυμούν απλώς
να αναδιαμορφώσουν την Ε.Ε και να την καταστήσουν περισσότερο φιλολαϊκή. Αυτές
οι πολιτικές δυνάμεις θα μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν και στην Τρίτη Τάση,
αυτή των μεταρρυθμιστών.
- Να υποσημειώσουμε ότι οι πολιτικές
δυνάμεις της Δεύτερης Τάσης χαρακτηρίζονται γενικότερα απ’ τα ντόπια main stream
media ως «Εθνικιστές», «Ακροδεξιοί», «Φασίστες» ή και «Λαϊκιστές».
Τρίτη Τάση - (Μεταρρύθμιση της Ε.Ε)
Μια τρίτη πολιτική τάση είναι αυτή που
επιθυμεί
την διατήρηση της Ε.Ε αλλά με την
προϋπόθεση να συντελεστούν ορισμένες σημαντικές αλλαγές στους στόχους και την
γενικότερη πολιτική της, όπως και μια εκτεταμένη δημοκρατική μεταρρύθμιση.
Αυτήν την 3η τάση ενστερνιζόμαστε και εμείς ως κίνημα «Α Δ» αλλά με
όρους πραγματικής δημοκρατίας, άρα θα πρέπει να συντελεστεί μια βαθιά πολιτική
μεταρρύθμιση σε επίπεδο λειτουργιών και θεσμών όπως επίσης θα πρέπει να υπάρξει
και αναπροσαρμογή της ίδιας της φύσης της Ε.Ε ως πολιτική οντότητα και
μετατροπή της σε μια νέα συσπείρωση και πολιτικοκοινωνική συμμαχία μεταξύ των
ευρωπαϊκών χωρών όπου θα ορισθούν νέοι κανόνες, αρχές, αξίες, όραμα και στόχοι.
Η νέα ευρωπαϊκή συσπείρωση ή συμμαχία θα
μπορούσε να ονομάζεται ΕΔΗΚ (Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Κοινότητα) και στα αγγλικά EDC (European Democratic Community) ή ΕΚΠΟ (Ευρωπαϊκή
Κοινότητα Πολιτών) και στα αγγλικά ECC (European Community of Citizens) ή ΕΚΕ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Εθνών)
και στα αγγλικά ECN (European Community of Nations).
Ωστόσο όποια νέα ονομασία και αν λάβει η
Ε.Ε σημασία έχει να αλλάξουν οι λειτουργίες των θεσμικών οργάνων για να
μετατραπεί σε μια πραγματικά δημοκρατική κοινότητα και βέβαια ο ρόλος της θα
πρέπει να είναι εξισορροπητικός, επιδιαιτητικός, δημιουργικός που θα παρέχει
γενικές κατευθυντήριες γραμμές και προτάσεις προς τα κράτη-μέλη, τα οποία όμως
θα έχουν την εθνική κυριαρχία τους, την ελευθερία της βούλησης και των επιλογών
τους, άρα και τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις τους.
Το ρεύμα που επιθυμεί την ευρεία
δημοκρατική μεταρρύθμιση της Ε.Ε είναι και αυτό ανοδικό ενώ εντός και αυτού έχουν παρεισφρήσει αρκετές δυνάμεις και
παράγοντες της Νέας Τάξης, με στόχο να το ελέγξουν και να το παρεκκλίνουν από
τον βασικό στόχο του. Πολλοί μιλούν για μεταρρυθμίσεις και για Ευρώπη των Πολιτών, λίγοι όμως τις εννοούν…
- Οι πολιτικές δυνάμεις που είθισται να
ενστερνίζονται αυτήν την τάση συνήθως αποκαλούνται από τα ντόπια μέσα
εξαπάτησης και τους παπαγάλους τους ως «Ευρωσκεπτικιστές» ή ακόμα και ως «Λαϊκιστές» (σε μια προσπάθεια δημιουργίας σύγχυσης στους πολίτες και ταύτισης του ρεύματος αυτού με την ακροδεξιά και τον Ναζισμό), αλλά αυτό δεν έχει και πολύ σημασία για το φασιστικό καθεστώς αφού η παραπληροφόρηση είναι ένα βασικό εργαλείο του. Όσοι διαφωνούν με τους πραγματικούς φασίστες της παγκοσμιοποίησης χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως "φασίστες"... πραγματικά οξύμωρο, συμφωνείτε;
Πάντως η τάση που θα επικρατήσει τελικά εξαρτάται
από τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης. Είτε αυτοί θα πέσουν στην παγίδα της
σιωνιστικής Νέας Τάξης και θα οδηγηθούμε σε νέες μεγάλες περιπέτειες και
συμφορές, είτε αυτήν την φορά θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις που θα είναι προς
όφελος τους, της πατρίδας τους και συνολικά της Ευρώπης. Οι πολίτες θα πρέπει να επανακτήσουν τα κράτη
τους και να εκτοπίσουν οριστικά τους καπιταλιστές-τοκογλύφους της Νέας Τάξης
που τους έχουν καταστήσει δούλους. Αν συμβεί αυτό τότε θα μπορούμε να μιλάμε
για μια εξέλιξη και μια νέα εποχή στην ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό.
Υποσημειώσεις
[1] Σημείωση: Η ευρύτερη αριστερά απαρτίζεται
από τα διάφορα μεταλλαγμένα ή και καμουφλαρισμένα κομμουνιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά
κόμματα. Όλα είναι φορείς της αντιλαϊκής και αντεθνικής παγκοσμιοποίησης, όλα υπάγονται
και υπηρετούν τον διεθνή σιωνιστικό καπιταλισμό. Το γεγονός ότι υπηρετούν τα
ίδια παγκόσμια αφεντικά έχει ως αποτέλεσμα την μακροζωία και συνοχή της
αριστεράς – παρά τις δήθεν εσωτερικές διαμάχες και διασπάσεις της – και
αποτελεί ένα βασικό πλεονέκτημα της για την ευρεία διείσδυσή της στην
οικονομικοπολιτική εξουσία των περισσότερων χωρών σε συνάρτηση με τους
Λιμπεραλιστές της υποτιθέμενης "Κεντροδεξιάς"…
Ανακεφαλαιώνοντας θα σημειώσουμε ότι πέρα από τα δήθεν επαναστατικά και
φιλολαϊκά μηνύματα που περνά στους λαούς, η "προοδευτική" Αριστερά υπηρετεί το
διεθνές κεφάλαιο, όπως ασφαλώς και οι Λιμπεραλιστές (Νεοφιλελεύθεροι). Δεν
μιλάμε ασφαλώς για δημοκράτες και προοδευτικούς αλλά για φασίστες, υποκριτές
και σκοταδιστές του κερατά… Εξαίρεση του κανόνα ίσως αποτελούν ορισμένες ιδεαλιστικές
δυνάμεις της αποκαλούμενης δημοκρατικής ή πατριωτικής αριστεράς οι οποίες όμως
είναι παραγκωνισμένες από το σύστημα.
[2] Σημείωση: Η παραδοσιακή δεξιά απαρτίζεται ή
υποβοηθείται κυρίως από τις δυνάμεις της πάλαι ποτέ Μοναρχίας, δηλαδή του
προηγούμενου εξουσιαστικού κύκλου της «Νέας Τάξης» που κυριαρχούσε στην Ευρώπη τουλάχιστον
από τον 11ο αιώνα μΧ έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ασφαλώς
η μορφή των Μοναρχιών άλλαζε κατά την διάρκεια των αιώνων, ενώ και η διάδοχη «Δεξιά»
μεταλλάχθηκε μετά την Γαλλική επανάσταση και την επικράτηση της αστικής
ψευτοδημοκρατίας.
Σήμερα βλέπουμε μια Δεξιά με διάφορες τάσεις και ρεύματα αφού σε άλλα κράτη
αναδύονται ακροδεξιά ή νεοναζιστικά κόμματα , σε άλλα έχουμε επανεμφάνιση ενός
σκληρού εθνικισμού με αυτοκρατορικά οράματα και με έντονα φονταμελιστικά
χαρακτηριστικά (π.χ. Τουρκία). Επίσης ως δεξιά ή εθνικιστικά πολιτικά σχήματα
εμφανίζονται και δυνάμεις της αριστεράς (πρώην σοσιαλκομμμουνιστές και νυν
σοσιαλιστές ή σοσιαλδημοκράτες), με στόχο την παραπλάνηση των λαών (π.χ.
Αλβανία, ο σοσιαλκομμουνιστής Ράμα παριστάνει τον εθνικιστή ή έστω παίζει το
παιχνίδι του ακραίου εθνικισμού). Ανακεφαλαιώνοντας θα σημειώσουμε ότι η Δεξιά
είναι πολυδιασπασμένη, σε άλλες περιπτώσεις σκοπίμως και τεχνηέντως και σε
άλλες για ανταγωνιστικούς, θρησκευτικούς και ιστορικούς λόγους. Ένα μεγάλο τμήμα
της Δεξιάς υπηρετεί το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο και προωθεί τα σχέδια της
Νέας Τάξης, ότι ακριβώς πράττει και η Αριστερά, απλώς με μια διαφορετική
συνθηματολογία.
Όπως και στην περίπτωση της Αριστεράς υπάρχουν ορισμένες δεξιές δυνάμεις
που αποτελούν εξαίρεση του κανόνα έχοντας ηπιότερη και δημοκρατικότερη πολιτική
προσέγγιση δίνοντας έμφαση κυρίως στον εθνοκεντρισμό, στην εθνική κυριαρχία, στην
τοπική παραγωγή και επιχειρηματικότητα αλλά και στην κοινωνική δικαιοσύνη και
αξιοκρατία, όμως και αυτές οι δυνάμεις ως επί το πλείστο είναι εκτοπισμένες ή
παραγκωνισμένες από το σύστημα.
Β) Γεωπολιτικές εξελίξεις
Παρατηρούμε μια διαφαινόμενη οικονομικοπολιτική
διαμάχη εντός της Δύσης μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ ωστόσο στον
γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό τομέα βλέπουμε μια ταύτιση και σύμπνοια. Μέσω του
ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ και η ΕΕ συνεργάζονται στενά για να αρπάξουν φυσικούς πόρους από
άλλους λαούς ή για να αναδιαμορφώσουν σύνορα, ιστορίες, ονόματα, γλώσσες,
πολιτισμό… Δεν σας κάνει εντύπωση αυτό;
Ο βασικός εχθρός για την Δύση παραμένει να
είναι η επικίνδυνη και "κακιά" Ρωσία (παρότι η Ρωσία σήμερα δεν μοιάζει με τον
μπαμπούλα της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει και αυτή η μεγάλη χώρα τις δικές της αυτοκρατορικές επιδιώξεις και αρνητικά συμπλέγματα).
Ακολουθεί ο επίσης εχθρός της ανερχόμενης Κίνας χωρίς να δίνεται όμως μια
πειστική απάντηση για το ποιοι την εξέθρεψαν και την ανέπτυξαν επενδύοντας
τεράστια κεφάλαια και μεταφέροντας σε αυτήν σχεδόν όλη την σύγχρονη δυτική βιομηχανική
τεχνολογία. Ασφαλώς λίγη έρευνα αν κάνει κάποιος εύκολα θα διαπιστώσει ότι η
Κίνα μετατράπηκε σε απειλητικός "Δράκος" απ’ αυτούς ακριβώς που σήμερα την δαχτυλοδείχνουν
και την στοχοποιούν. Οι σιωνιστές τραπεζίτες και μεγαλομέτοχοι των υπερεθνικών
εταιριών, οι περίφημες «Αγορές» είναι αυτοί που εξέθρεψαν το Κινεζικό θηρίο.
Όπως και να έχει όμως τα σκηνικά έχουν
στηθεί και η παράσταση ήδη παίζεται για το "φιλοθεάμων" παγκόσμιο κοινό. Μετά
την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η Ρωσία και η Κίνα είναι η «Συμμαχία του Κακού»
και το νέο φόβητρο για τους λαούς της Δύσης. Να ένας καλός λόγος για να
συνεχίσει να υπάρχει το "φιλειρηνικό" ΝΑΤΟ και να παραμένουν στο μαντρί τα
πρόβατα της Δύσης…
Από αυτή την, εν πολλοίς, τεχνητή σύγκρουση
των γιγάντων επωφελείται ασφαλώς η Νέα Τάξη καθώς αφενός ο Κόσμος παραμένει ουσιαστικά
διπολικός και αφετέρου ευνοούνται τα μακροπρόθεσμα πλάνα της για αναθεώρηση των
συνόρων σε ζώνες ενδιαφέροντος της και κυρίως για την επανίδρυση του δήθεν "Μεγάλου
Ισραήλ" αλλά ουσιαστικά της «Νέας Βαβυλώνας», κάτι που αποτελεί κορυφαίο ζήτημα
στην ατζέντα της.
Λογικά οι κύριες εστίες συγκρούσεων
αναμένεται να είναι το μέτωπο που χωρίζει τα δύο στρατόπεδα (Δύση vs Ανατολή) και οι σημαντικές περιοχές διεκδίκησης όπως η Ανατολική Μεσόγειος
και η ευρύτερη χερσαία περιοχή του Λεβάντε, η Μεσοποταμία και ο Περσικός
κόλπος, η βόρεια και βορειοανατολική Αφρική ενώ η γραμμή της έντασης θα
επεκτείνεται προς τα νότια έως το κανάλι του Σουέζ και την ευρύτερη περιοχή της
Ερυθράς θάλασσας και στα βόρεια προς τα Βαλκάνια, την Μολδαβία, την Ουκρανία,
την Βαλτική έως και τον Αρκτικό κύκλο.
Σε αυτές τις περιοχές έντασης συμπεριλαμβάνονται
επίσης η νοτιοανατολική και η βορειοδυτική Τουρκία. Δυστυχώς και η Ελλάδα
– όπως φυσικά και η Κύπρος – βρίσκεται
εγγύς του Δυτικό-Ανατολικού μετώπου με προμαχώνες τις περιοχές Μακεδονίας,
Θράκης, Αιγαίου, Κρήτης και ίσως και της Ηπείρου.
Στον παραπάνω χάρτη, που είναι περισσότερο ενδεικτικός, παραμένει ερωτηματικό η τελική στάση της Τουρκίας. Επίσης ερωτηματικό θα μπορούσε να τοποθετηθεί και στην Ιταλία, η οποία πάντως αναμένεται ότι τελικά θα συμμετάσχει με τις Ευρωατλαντικές δυνάμεις. Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι και τα Βαλκάνια αποτελούν σημαντικό μέρος του μετώπου Δύσης-Ανατολής.
Άλλα σημεία έντασης μεταξύ Δύσης-Ανατολής
νομίζουμε ότι θα είναι στις περιοχές μεταξύ Εύξεινου Πόντου και Κασπίας θάλασσας
(Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν) και ίσως η Νότια Σινική θάλασσα, η Ανατολική
Κινεζική θάλασσα αλλά και η περιοχή της Κορέας.
Τέλος θα τονίσουμε ότι ο 3ος
Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ξεκινήσει – απλά κάποιοι πολίτες δεν το έχουν συνειδητοποιήσει
ακόμα – και στην παρούσα φάση οι αντίπαλοι προσπαθούν να διαρρήξουν τα αδύναμα
σημεία του μετώπου με ελεγχόμενες και στοχευόμενες επιθέσεις. Αργά ή γρήγορα
όμως ο πόλεμος ίσως απλωθεί σε όλο σχεδόν το μέτωπο με απρόβλεπτες συνέπειες. Για
να είμαστε όμως πιο αντικειμενικοί θα αναφέρουμε ότι οι δύο μεγάλοι πόλεμοι (ο
Α’ και Β’ παγκόσμιος πόλεμος), ουσιαστικά δεν τελείωσαν ποτέ και τώρα απλά
βλέπουμε την κυμαινόμενη αναζωπύρωση τους…
Γ)
Εθνικά θέματα
Γ1. Έλληνο-Τουρκικός πόλεμος. Νίκη ή ήττα;
Πραγματοποιήθηκε αναφορά στα
ελληνοτουρκικά ζητήματα και στον επικείμενο πόλεμο με κατάδειξη των πιθανότερων
εστιών και μετώπων της σύγκρουσης. Αναφέρθηκαν επίσης τα δυνατά και αδύνατα
σημεία μας απέναντι στον διαχρονικό εχθρό και οι τακτικές που θα πρέπει να
ακολουθήσουμε ανά περιοχή του μετώπου.
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είχαμε
αναφερθεί εκτενώς και στην περσινή συνέλευση, ενώ για το κρίσιμο ερώτημα που
θέτουμε σχετικά με το αποτέλεσμα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου θα απαντήσουμε
επιγραμματικά. Για να επέλθει η Νίκη για τα ελληνικά όπλα θα πρέπει να ισχύσουν
οι εξής συνθήκες:
1. Ικανοί Αξιωματικοί στα γενικά επιτελεία.
2. Επεξεργασμένο σχέδιο μάχης και στρατηγική.
3.Αυξημένη επαγρύπνηση για αποφυγή αιφνιδιασμού και
έγκαιρη πληροφόρηση για τους σχεδιασμούς και τις κινήσεις του εχθρού.
4. Προετοιμασία με σταδιακή οπλική και οπλιτική
ενίσχυση των καίριων σημείων του μετώπου.
5. Διασπορά μέρους των δυνάμεων μας ανά τομέα ευθύνης.
6. Σαφείς οδηγίες και στόχοι προς όλους τους μάχιμους
ανά τομέα ευθύνης.
7. Ετοιμοπόλεμο προσωπικό στις ΕΔ αλλά και επαρκείς
και αξιόμαχες εφεδρικές δυνάμεις.
8. Άμεση προμήθεια υποστρατηγικών όπλων (σύγχρονες
τορπίλες, πύραυλοι Αέρος-Εδάφους μακράς εμβέλειας, αντιπλοϊκοί πύραυλοι), αλλά
και συστήματα προστασίας αρμάτων μάχης, φορητά και αυτοκινούμενα αντιαρματικά
όπλα, απαραίτητα ανταλλακτικά για τα μαχητικά αεροσκάφη μας όπως και για άλλες
σημαντικές πολεμικές πλατφόρμες, "έξυπνες" βόμβες ακριβείας κ.α.
9. Πολιτική βούληση.
10. Σταδιακή ενημέρωση του ελληνικού λαού για τις
εξελίξεις με ταυτόχρονη προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού.
11. Προετοιμασία του κράτους για επάρκεια βασικών
αγαθών, αυξημένη ασφάλεια στα δίκτυα ύδρευσης και ενέργειας όπως και σχέδια σύντομης
εκκένωσης πληττόμενων αστικών περιοχών.
12. Θέληση, Αποφασιστικότητα και Πίστη στον Θεό και
στα διαχρονικά ιδανικά του Έθνους.
Εκτός των παραπάνω θα πρέπει να
διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση και διεθνείς οργανισμούς ότι είμαστε
αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε την εθνική κυριαρχία μας. Επίσης κατά την γνώμη μας,
για πολιτικό-διπλωματικούς λόγους, θα πρέπει να επιτρέψουμε στον εχθρό να μας
επιφέρει το πρώτο πλήγμα, ένα χτύπημα όμως το οποίο εμείς θα πρέπει να έχουμε
επιλέξει με κύριο μέλημα να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο. Περί αυτού έχουμε
πολλές επιλογές και ως προς το πεδίο της μάχης και ως προς το παρωχημένο μέσο
που θα δεχθεί το πλήγμα.
Η απάντηση μας όμως σε αυτό το πλήγμα θα
πρέπει να είναι συντριπτική, θα πρέπει άμεσα να κηρύξουμε πόλεμο και να
χτυπηθούν κύριες μονάδες και λιμάνια του ΤΠΝ, μαχητικά και αεροδρόμια της ΤΠΑ,
μηχανοκίνητες μονάδες και στρατόπεδα της Αν. Θράκης όπως και κτήρια στρατηγικής
σημασίας του δυτικού τμήματος της Μικράς Ασίας (γέφυρες, ηλεκτρικοί σταθμοί,
προεδρικό μέγαρο κ.α.). Η εμβέλεια της κρούσης θα πρέπει να ξεκινά από τον
Βόσπορο στον βορά και θα μπορούσε να περιλαμβάνει ως στόχο ακόμα και την
Αττάλεια στον νότο. Θα πρέπει δηλαδή εντός λίγων ωρών ή έστω εντός 2 ημερών, να έχουμε προκαλέσει τέτοια μεγάλη καταστροφή στον εχθρό που αφενός θα
τον έχουμε σοκάρει και αποδιοργανώσει αλλά πιθανόν θα του έχουμε ματα ιώσει και τα
επιθετικά του σχέδια για τα επόμενα 20-30 χρόνια και αφετέρου θα τον
αναγκάσουμε να μας ζητήσει ανακωχή, πριν καν επέμβουν οι Μεγάλες Δυνάμεις.
Κατόπιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα μπορούμε να θέσουμε μια ατζέντα περί της δικής μας «Γαλάζιας Πατρίδας»…
Βέβαια με αυτά που γράφουμε είμαστε
σίγουροι ότι η ντόπια συστημική εξουσία θα μας αναγάγει σε φιλοπόλεμους, λαϊκιστές
και επικίνδυνους αριβιστές, όμως η πολιτική του κατευνασμού που εφαρμόζει το
μεταπολιτευτικό καθεστώς απέναντι στην Τουρκία είναι ουσιαστικά μια πρόσκληση
για περεταίρω διεκδικήσεις και επιθετικότητα εκ μέρους της. Η Τουρκία ή αν
θέλετε το Τουρκικό εξουσιαστικό κατεστημένο δεν αλλάζει χαρακτήρα και στόχους,
αξιόπιστος μάρτυρας για αυτό αποτελεί η ίδια η ιστορία. Το μόνο μέτρο που
μπορεί να φρενάρει τις τουρκικές επιδιώξεις είναι η αποφασιστική στάση μας για
σθεναρή υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας και αν χρειαστεί για μάχη
μέχρι εσχάτων. Το μόνο κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι
αν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία αλλά πότε θα γίνει…
Λόγω όλων όσων
αναφέραμε παραπάνω – και όχι μόνον – ενστερνιζόμαστε πλήρως την γνωστή Λατινική
φράση «Si vis pacem, para bellum», (μτφ. Εάν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο).
Θα κλείσουμε όμως την
θεματική ενότητα με μια σημαντική παρατήρηση. Θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας
ότι μέρος της ντόπιας εξουσίας έχει ήδη συμφωνήσει προ πολλού σε παραχώρηση
μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην Δ. Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο προς την
Τουρκία, σύμφωνα πάντα με τις επιταγές και τα σχέδια των σιωνιστών της παγκοσμιοποίησης.
Αυτή η παραχώρηση θα μπορούσε να γίνει είτε μέσω μιας συμφωνίας "ειρήνης" και "ανάπτυξης" είτε μέσω ενός τεχνητού θερμού επεισοδίου και μιας ελεγχόμενης ήττας, έτσι ώστε ο ελληνικός λαός να αποδεχτεί τα τετελεσμένα. Αυτό δεν είναι
κάποιο απρόσμενο σενάριο αλλά μια διαχρονική και πάγια τακτική της άρχουσας
τάξης – πέρα από κόμματα και χρώματα – του νεοελληνικού (υποταγμένου) κράτους.
Ας έχουμε τον νου μας λοιπόν γιατί μπορεί «Το
δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», αλλά το «πολλάκις εξαμαρτείν» είναι ένα
απαράδεκτο και καταδικαστικό δείγμα κοινωνικής και πνευματικής σήψεως…
Γ2. Προδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών». Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση μας;
Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο άρθρο
μας [Πράξη «Εσχάτης Προδοσίας» η σύναψη και επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών… https://greek-citizens.blogspot.com/2019/01/blog-post_24.html ], η συμφωνία των Πρεσπών είναι Άκυρη, Αντισυνταγματική και
Προδοτική. Ως εκ τούτου θα πρέπει να δικάσουμε τους άμεσα εμπλεκόμενους
πολιτικούς με την κατηγορία της «Εσχάτης Προδοσίας» και παράλληλα θα πρέπει να
κινηθούμε νομικά και να την καταγγείλουμε με στόχο την ακύρωση της στα
εσωτερικά και διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να
πετύχει αφού η συγκεκριμένη συμφωνία πάσχει από νομικά ατοπήματα, ασάφειες και ιστορικές,
πολιτιστικές, γεωγραφικές αναλήθειες και γενικότερα έχει πολλά τρωτά σημεία, θα
πρέπει επίσης να έχουμε επιμονή, υπομονή και να αναδείξουμε και τις αλυτρωτικές
διαθέσεις του παράτυπου γειτονικού κρατιδίου.
Πάντως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια
συμφωνία ενός προδοτικού κατεστημένου δεν αρκεί για να παραχωρηθεί η
πολιτιστική κληρονομιά μας και εθνικά εδάφη μας – κοινώς μιλάμε για ένα
διακρατικό κωλόχαρτο το οποίο κάποια στιγμή θα πεταχτεί στον κάδο του WC –
αρκεί ο ελληνικός λαός να είναι αποφασισμένος να υπερασπισθεί με σθένος τα
κυριαρχικά του δικαιώματα και την παράδοσή του, κάτι για το οποίο είμαστε
σίγουροι ότι θα πράξει. Όμως θα πρέπει επίσης ο ελληνικός λαός να ωριμάσει και
πολιτικά και να εξοβελίσει τα κόμματα που διαχρονικά τον έχουν προδώσει και να
αναζητήσει πολιτικό καταφύγιο ή βατήρα σε μικρά κόμματα και κινήματα που μιλούν
για τα εθνικά του δίκαια και για πραγματική δημοκρατία.
Τώρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, τα πολύχρονα
δήθεν συνομωσιολογικά σενάρια πλέον εκτυλίσσονται μπροστά μας. Η χώρα
προδίδεται σταθερά και αδιάλειπτα από μια ολιγαρχία και τους υπηρέτες της που απλώς
εναλλάσσεται στο οικονομικοπολιτικό προσκήνιο. Για να αλλάξει αυτό το δεδομένο θα
πρέπει η χώρα να επιστρέψει στα χέρια των νόμιμων ιδιοκτητών της, δηλαδή στους
Έλληνες Πολίτες. Το πώς μπορεί να γίνει αυτό θα το εξετάσουμε παρακάτω.
Γ3. Η Ελλάδα είναι μια κατεχόμενη χώρα που υφίσταται υβριδικό
πόλεμο. Υπάρχει διέξοδος;
Ως υβριδικό εννοούμε τον πολυεπίπεδο
πόλεμο που μετουσιώνεται με πολλαπλούς τρόπους όπως μέσα από τον παράνομο
εποικισμό από μουσουλμανικά στίφη και τις μαζικές παραχωρήσεις ιθαγένειας εκ
μέρους του ανθελληνικού κράτους που απαρτίζεται από διάφορους πράκτορες και
προδότες, με τους αντεθνικούς νόμους κατά της παιδείας, της θρησκείας των χρηστών
ηθών και εθίμων, την αποδοχή του παράνομου χρέους που επιβλήθηκε από τους
διεθνείς τοκογλύφους και την μετακύλησή του στον ελληνικό λαό μέσω των
μνημονίων, της φτωχοποίησης, της ανεργίας, της κατάλυσης των δικαιωμάτων των
εργαζομένων, την περικοπή μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας, την εσκεμμένη αποδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων και ασφαλείας κ.α.
Επιπρόσθετα ο ελληνικός λαός υφίσταται
εσκεμμένη και εκτεταμένη παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης),
τρομοκράτηση και καταστροφές από παρακρατικές ομάδες των εξουσιαστών, αύξηση
της εγκληματικότητας όπως και αύξηση του κόστους βασικών αγαθών (τρόφιμα,
προϊόντα καθημερινής χρήσης, καύσιμα, διόδια κτλ), υποβάθμιση του συστήματος
υγείας, στοχευόμενη κρατική επίθεση στην ιδιοκτησία και στην επιχειρηματικότητα
καθώς και διπλωματικές οπισθοχωρήσεις και ήττες σε σοβαρά ζητήματα εθνικής
σημασίας.
Όλα τα παραπάνω θεωρούμε ότι είναι αρκετά για
να καταλάβει ακόμα και ο πιο αδαής αναγνώστης μας ότι η χώρα μας δέχεται πόλεμο
από την "αόρατη" εξουσία της «Παγκοσμιοποίησης» και τους ντόπιους ταγούς της.
Το γεγονός μάλιστα ότι έχει παραχωρηθεί η Εθνική Κυριαρχία μας, όχι μόνον με
επίσημες δηλώσεις πολιτικών αξιωματούχων αλλά και κατ’ ουσίαν, κατόπιν
συγκεκριμένων πολιτικών πράξεων, πιστοποιεί ξεκάθαρα την κατάσταση υποτέλειας
και κατοχής.
Η θέση μας ως κίνημα «Α Δ» είναι εξαρχής
διατυπωμένη. Είμαστε ενάντια στο προδοτικό μεταπολιτευτικό καθεστώς, είμαστε σε
ανοιχτή ρήξη με αυτό το νεοταξικό, προδοτικό, καπιταλιστικό, αντιδημοκρατικό
και ανθελληνικό κράτος. Θα συνεχίσουμε με σθένος και αποφασιστικότητα την
αντίσταση στον πολυμορφικό πόλεμο και τον αγώνα για την κατάρρευση του
προδοτικού καθεστώτος με στόχο την επαναφορά της πραγματικής ελληνικής
Δημοκρατίας και την τιμωρία των ενόχων μέσω μιας μελλοντικά ακριβοδίκαιης και ανεξάρτητης
Δικαιοσύνης.
Ασφαλώς για να επιτευχθούν τα παραπάνω δεν
αρκούν οι ευσεβείς πόθοι μας καθώς θα πρέπει να υπάρξει μαζική συσπείρωση και
ένταξη στο κίνημα μας (και σε ομοειδή κινήματα) και προώθηση των ιδεών μας καθώς
και πλειοψηφική κοινωνική απαίτηση για πολιτική εκτόπιση του ανθελληνικού και αντιδημοκρατικού οικονομικοπολιτικού κατεστημένου με κύριο στόχο την επανάκτηση της Εθνικής
Κυριαρχίας μας και της άσκησης εκτεταμένου προγράμματος επανελλήνισης,
ανάκαμψης και προόδου της χώρας μας.
Οι βασικοί μέθοδοι για να
επανακτηθεί η χώρα μας είναι είτε μέσω μιας οργανωμένης και αποφασιστικής
παλλαϊκής πολιτικής επανάστασης – κάτι που σημαίνει δράσεις στους δρόμους όπως
στάση πληρωμών, γενική απεργία διαρκείας, κατάληψη σημαντικών δημόσιων κτηρίων (π.χ.
εφορίες, ΔΕΗ, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, αποκλεισμό της Βουλής κ.α.) – είτε
μέσω της σύστασης ενός επίσημου πατριωτικού-δημοκρατικού πολιτικού φορέα που θα
εκπροσωπεί τους Έλληνες Πολίτες και πολιτική μάχη μέσω εκλογών, άρα εντός του
τρέχοντος στημένου και διεφθαρμένου συστήματος (με βασικό στόχο βεβαίως την
αναθεώρηση του Συντάγματος, την τιμωρία των ενόχων, τον λογιστικό έλεγχο του
χρέους κ.α.), είτε και με συνδυασμό των δύο προαναφερόμενων προτεινόμενων
μεθόδων.
Σε αυτό το σημείο εύλογα θα
αναρωτηθούν πολλοί αναγνώστες μας ότι αυτά που γράφουμε παραπάνω είναι σχεδόν ακατόρθωτα
ή ότι ενέχουν πολλούς κινδύνους. Πράγματι είναι δύσκολο να ανατραπεί το
καθεστωτικό πολιτικό σύστημα όμως απείρως πιο δύσκολα ήταν για τους προγόνους
μας η επιτυχής αντιμετώπιση της τεράστιας Περσικής στρατιάς ή των πολυάριθμων Αβάρων
και Αράβων έξω από τα τείχη της Πόλης ή η επανάσταση του 1821 ενάντια στην ισχυρότατη
Οθωμανική Αυτοκρατορία ή η επανάκτηση της Μακεδονίας στους Βαλκανικούς πολέμους
ή η ηρωική άμυνα και προέλαση στην Πίνδο απέναντι στους Ιταλούς και Αλβανούς… η
ιστορία μας βρίθει από ανδραγαθήματα, ηρωισμούς και θαυμαστές επιτυχίες…
«Δεν υπάρχει
τίποτα ακατόρθωτο για αυτόν που θα προσπαθήσει» είχε πει ο πραγματικός Εθνάρχης μας, Αλέξανδρος ο Μέγας, που κατάφερε το αδιανόητο, να
κατακτήσει την παγκόσμια αυτοκρατορία και δύναμη της εποχής του.
Είναι αλήθεια επίσης ότι η
προσπάθεια μας ενέχει και κινδύνους. Ας αναλογισθούμε όμως τι κινδύνους
διατρέχει ένας καθημερινός άνθρωπος στην κατοχική Ελλάδα; Κινδύνους
αντιμετωπίζει και ένας απλός οδηγός ΙΧ που οδηγεί σε μια χώρα με το υψηλότερο
ποσοστό τροχαίων της Ευρώπης ή ένας έμπορος στο κέντρο της Αθήνας από μολότοφ
παρακρατικών, όπως αντίστοιχα ένας εύπορος συμπολίτης μας στην μεζονέτα του από
ληστές ή οι ασθενείς και οι επισκέπτες σε αρκετά δημόσια νοσοκομεία στα οποία
κάνουν θραύση οι λοιμώξεις ή οι νέοι και νέες που πέφτουν θύματα της αυξημένης
εγκληματικότητας ή της πορνείας και των ναρκωτικών. Επίσης κινδυνεύουν από
πνιγμό οι κάτοικοι διαφόρων περιοχών μετά από μια δυνατή νεροποντή (π.χ. Μάνδρα
Αττικής-20/12/17), όπως επίσης κινδυνεύουν λουόμενοι, παραθεριστές και μόνιμοι
κάτοικοι από κάποια πυρκαγιά λόγω της παντελούς απουσίας και αποδιοργάνωσης του
μηχανισμού προστασίας του πολίτη (Ν. Ηλείας-24/8/2007, Δυτική και Ανατολική
Αττική-23/7/2018), ή οι Έλληνες που μένουν σε διεκδικούμενα εδάφη μας από ξένες
δυνάμεις (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο) ή ο γράφων που και όλοι όσοι
επώνυμα ή ανώνυμα κατηγορούν την αντιδημοκρατική εξουσία και το σύστημα…
Κίνδυνο επίσης
αντιμετωπίζουν δυνητικά όλοι οι κάτοικοι της χώρας που ζουν υπό ένα καθεστώς
γενικότερης ανασφάλειας (εργασιακής, υγειονομικής, οικονομικής, διατροφικής
κ.α.), αφού η ψυχοσωματική φθορά που σημειώνει ραγδαία άνοδο κατά τα χρόνια της
κρίσης είναι ένας αργός θάνατος.
Ο κίνδυνος λοιπόν είναι
υπαρκτός είτε τον αγνοήσουμε, είτε αποφασίσουμε να τον αντιμετωπίσουμε. Μόνο
όσοι στρουθοκαμηλίζουν δεν βλέπουν τους πολλαπλούς κινδύνους. Το κρίσιμο ερώτημα
είναι αν θέλουμε να υποταχθούμε στην μοίρα μας και να παραμείνουμε δούλοι ή να
τολμήσουμε να την ορίσουμε εμείς και να απελευθερωθούμε. Αν επιθυμούμε το
δεύτερο τότε θα πρέπει να συσπειρωθούμε και να οργανώσουμε την πολυεπίπεδη αντίσταση
μας.
Δ)
Πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα δεν αναμένουμε εκπλήξεις αφού την θέση του Αλ6 θα αναλάβει ο
όμοιός του Κούλης, αντιστοίχως όπως και στο παρελθόν αλληλοδιαδέχονταν την
εξουσία οι εκάστοτε εκλεκτοί της Μπίλντερμπεργκ και των «Αγορών»…
Μερικές μικρές αλλαγές στο μείγμα της πολιτικής της ΝΔ δεν θα μας βγάλουν
από το οικονομικό τέλμα και την υποταγή στα διεθνή σιωνιστικά-καπιταλιστικά
κέντρα. Καμία ουσιαστική αλλαγή με θετικό πρόσημο δεν θα προκύψει στην χώρα
είτε με την ΝΔ στο τιμόνι της διακυβέρνησης, είτε ακόμα και αν υποθετικά το
αναλάμβανε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ή το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ κτλ. Ακόμα χειρότερα θα ήταν τα
πράγματα αν με κάποιο τρόπο είχαμε την αναρρίχηση των "αριστεροδεξιών" άκρων στην κορυφή της
εξουσίας γιατί τότε θα εξελισσόταν το επόμενο σχέδιο της Νέας Τάξης για έναν
νέο τεχνητό εμφύλιο πόλεμο. Ακόμα και τώρα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το
προσπαθούν αλλά μέχρι τώρα δεν τους βγαίνει η εξίσωση επειδή ο ελληνικός λαός,
παρά τις προκλήσεις, παραμένει ψύχραιμος (ή αναίσθητος κατ’ άλλους).
Παρεμπιπτόντως έχουν κατηγορήσει και εμάς ως διασπαστικούς και ότι δημιουργούμε
κλίμα πόλωσης. Εμείς όμως δεν μιλάμε για εμφύλιο πόλεμο ούτε διαχωρίζουμε τον
λαό σε αριστερούς και δεξιούς, αφού μιλάμε για δημοκρατική επανάσταση και
απέναντι μας τοποθετούμε το προδοτικό πολιτικό σύστημα και τα αμετανόητα
κομματόσκυλα του. Είναι διαφορετικό αυτό που λέμε εμείς από τον εμφύλιο που
θέλουν αυτοί, γιατί αν και όποτε ανέρθουμε στην διακυβέρνηση εμείς οι «Πολίτες
της Δημοκρατίας», τότε θα τιμωρήσουμε τους ενόχους μέσω της μελλοντικά
ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και με βάση τις πράξεις τους και όχι την πολιτική
ταμπέλα τους. Για εμάς δεν έχει σημασία τι δηλώνει κανείς αλλά το πραγματικό
ποιόν του και αυτό συνάγεται με το εάν έβλαψε με αθέμιτες και παράνομες
ενέργειες την κοινωνία και την χώρα μας.
Επιστρέφοντας στο θέμα μας θα πούμε ότι η αλλαγή και η επανεκκίνηση στην
χώρα μας δεν μπορεί να έρθει από μια πλειονότητα κομμάτων που είναι υπό τον
έλεγχο των διεθνών τοκογλύφων. Μάλιστα αυτή δεν μπορεί να προκύψει ακόμα και αν
επιλέξουμε τα ελάχιστα υπάρχοντα "καθαρά" κόμματα αν παράλληλα δεν
πραγματοποιηθεί και μια βαθιά δημοκρατική μεταρρύθμιση του προβληματικού
κοινοβουλευτικού συστήματος. Ιδανικά δε, θα ήταν η μετατροπή του σε ένα
πραγματικά δημοκρατικό σύστημα, σε μια αληθινή Δημοκρατία. Αν δεν συμβεί αυτό
τότε η χώρα θα παραμείνει εσαεί ένα προτεκτοράτο με ημερομηνία λήξεως όπως και
οι Έλληνες κάτοικοι του παντοτινοί ανελεύθεροι δούλοι ή νεοραγιάδες…
Ε) Οι δράσεις, οι ετήσιοι στόχοι και
τα αποτελέσματα του κινήματος «Α Δ»
Δράσεις: Έγινε απολογισμός και
αξιολόγηση των δράσεων κατά την διάρκεια του προηγούμενου έτους. Δηλώσαμε υπέρ
και ήμασταν παρόντες στα περισσότερα συλλαλητήρια για την Μακεδονία και στην
επέτειο του Πολυτεχνείου. Ασκήσαμε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση αλλά και γενικότερα
στο οικονομικοπολιτικό καθεστώς της Κ(υ)νοβουλευτικής Ολιγαρχίας, με διάφορα
άρθρα μας. Επίσης αυξήσαμε τον αριθμό των αναρτήσεων στο blog μας ενώ προσθέσαμε
και οπτικοακουστικό υλικό (βίντεο) μέσω καναλιού στο Youtube για την διεύρυνση
της επικοινωνία μας με τον ελληνικό λαό.
Ετήσιοι Στόχοι: Πετύχαμε τους περισσότερους στόχους που είχαμε θέσει πέρυσι – και
ποσοτικά και ποιοτικά – όμως υπήρξε υστέρηση σε ορισμένους τομείς όπως άρθρα
Ιστορίας/Πολιτικής Ιστορίας καθώς και άρθρα Πολιτικών Όρων/Πολιτικών Ιδεολογιών
που εντάσσονται στην κατηγορία της πολιτικής επιστήμης. Εφέτος θα προσπαθήσουμε
να καλύψουμε αυτό το κενό ενώ παράλληλα θα αυξήσουμε τα ξενόγλωσσα μηνύματα μας
και τις επαφές μας με διεθνή λαϊκά δημοκρατικά κινήματα. Επίσης ένας μεγάλος
στόχος για εφέτος είναι και η αναδόμηση του προτεινόμενου νέου Συντάγματος,
καθώς θεωρούμε ότι έχει επέλθει η κατάλληλη ωριμότητα για να του προσδώσουμε
την τελική του μορφή.
Αποτελέσματα: Θετική κρίνεται αυξητική τάση των φίλων του κινήματος μας όπως και η αλληλεπίδραση
με άλλα εγχώρια πατριωτικά-δημοκρατικά κινήματα. Αυτή η αυξητική τάση μάλιστα
έρχεται μέσα από έναν – αναμενόμενο πάντως – πόλεμο εκ μέρους του συστήματος, κυρίως
στο Facebook (αλλά πρόσφατα και στο Youtube), που εμποδίζει την κοινοποίηση των
άρθρων μας από την σελίδα United Greek Nation επισημαίνοντας τα συχνά ως
ακατάλληλα/αναληθή/προσβλητικά ή με την διαγραφή μελών από την ομάδα που συνεργαζόμαστε (ΕΝΩΜΕΝΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ) ή ακόμα και με την διαγραφή των διαχειριστών ή συντονιστών της κτλ.
Δυστυχώς το πρόβλημα δεν προέρχεται μόνο από τις γνωστές προαναφερόμενες
πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης καθώς στην προσπάθεια φίμωσης του γραπτού λόγου
μας συμμετέχουν και μεμονωμένοι χρήστες (προφανώς μέλη διαφόρων κομμάτων), που
σημειώνουν ως Σπαμ τις αναρτήσεις μας στο FB. Δεν μας εκπλήσσουν όλα αυτά γιατί
αυτή είναι η ψευτοδημοκρατία τους… και δυστυχώς φοβούμαστε ότι σύντομα θα
πέσουν τελείως οι μάσκες και θα βιώσουμε μια φανερή παγκόσμια χούντα που θα μας επιβληθεί
για το "καλό" μας…
Να αναφέρουμε επίσης ότι δεν έχουμε
αναλάβει κάποια πρωτοβουλία για διοργάνωση συλλαλητηρίου και παρεμφερή κινητοποιήσεις
σε δρόμους και πλατείες καθώς αφενός η δράση μας πρωταρχικά παραμένει να
κυμαίνεται στο επίπεδο της ενημέρωσης και αφύπνισης, αφετέρου γιατί δεν έχουμε
πετύχει τους ποσοτικούς στόχους μελών που θα μας επέτρεπε μαζικές, εμφατικές
και ουσιαστικές δράσεις, παρόλα αυτά πολλά μέλη και φίλοι μας συμμετέχουν σε
οργανωμένες δράσεις πολιτών ή διαδίδουν διαπροσωπικά την Ιδέα μας στους κύκλους
τους.
Τέλος να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα μας δεν τα κρίνουμε με όρους «Αγοράς» αφού δεν είμαστε πωλητές, αλλά Πολίτες. Με αυτό εννοούμε ότι δεν είναι αυτοσκοπός η συγκέντρωση μελών που όμως δεν θα έχουν την συνειδητοποίηση του πραγματικού «Πολίτη της Δημοκρατίας» γιατί τότε κινδυνεύει το κίνημα μας να μετατραπεί σε οχλοκρατικό, όπως επίσης δεν είναι αυτοσκοπός να γίνουμε ένα κίνημα διακυβέρνησης αφού και αυτό δεν εξαρτάται τόσο από εμάς όσο από την πλειονότητα του λαού. Όσο μια σημαντική πλειονότητα του λαού θα συνεχίζει να στηρίζει το ψευτοδημοκρατικό καθεστώς τόσο και εμείς θα παραμένουμε αποστασιοποιημένοι από οποιαδήποτε προσπάθεια επίσημης πολιτικής ανάμειξης με στόχο την διακυβέρνηση και την πολιτική μεταρρύθμιση. Αυτό θα μπορούσε ίσως να αλλάξει αν μια κρίσιμη μάζα του ελληνικού λαού επιθυμούσε συνειδητοποιημένα την εφαρμογή της πραγματικής Δημοκρατίας και την Εθνική απελευθέρωση, όμως απ’ ότι γνωρίζουμε δεν υπάρχει αυτή στην χώρα μας προς το παρόν ή τουλάχιστον δεν έχει αγγίξει ακόμα τα υψηλότερα επίπεδα της συνειδητοποίησης και αποφασιστικότητας και πάντως παραμένει παθητική και ασύνδετη.
Ως εκ των άνω δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως
απάθεια και αδιαφορία η αποστασιοποίηση μας ή η μη ενεργότερη συμμετοχή μας στα
πολιτικά δρώμενα, αλλά ως αναγκαίο κακό. Θα συνεχίσουμε οπότε την προσπάθεια ενημέρωσης
και αφύπνισης του κόσμου μέσω του διαδικτύου γνωρίζοντας ότι ο αγώνας μας
χρειάζεται επιμονή και υπομονή καθώς η κοινωνική αλλαγή συνήθως δεν έρχεται
άμεσα αλλά πραγματοποιείται σταδιακά. Και βέβαια για να επέλθει μια μεγάλη και
ουσιαστική κοινωνική επανάσταση θα πρέπει πρώτα να συμβούν αλλαγές σε ατομικό
επίπεδο, θα πρέπει δηλαδή να αποβάλλουμε όλα τα εικονικά και νοητικά σκουπίδια
που μας έχει φορτώσει το σύστημα - από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής μας - με
την παραπληροφόρηση και την παραπαιδεία του, για να επαναστατήσουμε πραγματικά,
γιατί μόνον αν καταλάβουμε ότι ζούμε σε ένα πνευματικό σπήλαιο θα αναζητήσουμε την σωτήρια
έξοδο απ' αυτό…
Η «Νόηση», η «Αντίληψη», η «Στάση» και η
«Αντίσταση» δεν έρχεται σύντομα και μαζικά, αλλά κινείται και εξαπλώνεται με
συμπαντικούς και πνευματικούς όρους και χρόνους. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους,
όταν πρέπει και πάντα σύμφωνα με το Σχέδιο του Θεού!
Κλείσιμο της Συνέλευσης/Επίλογος
Η συνέλευση μας έκλεισε με την ευχή να κυλήσει
ομαλά το έτος με υγεία για όλους τους Έλληνες και χωρίς νέες εθνικές ταπεινώσεις.
Ως επίλογο θα αναφέρουμε ότι αυξάνεται η πανελλήνια αλλά και πανευρωπαϊκή αντίδραση
απέναντι στα καθεστώτα και τις πολιτικές μαριονέτες των τοκογλύφων της Νέας Τάξης
ενώ ταυτόχρονα απαξιώνονται τα ανεπαρκή σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά, αναρχικά,
φασιστικά, καπιταλιστικά κ.α. ιδεολογήματα, αφού η πραγματική Δημοκρατία
παράγει ελεύθερους Πολίτες, ενώ τα ολιγαρχικά και μοναρχικά καθεστωτικά
πολιτικά συστήματα εκτρέφουν ανελεύθερους χρωματισμένους κομματικούς δούλους
και ιδιώτες…
Ο άνθρωπος όμως εκ της φύσεως του είναι
«Πολιτικό Ον» που λογικά αναζητεί και επιθυμεί την Γνώση, την Δημιουργία, την
Ελευθερία, την Ισονομία, την Ισηγορία, την Αξιοκρατία, την Ευημερία… ο
εξελιγμένος και πολιτισμένος Άνθρωπος – ως ώριμο πολιτικό ον (και όχι πολιτικό
ζώον) – δεν μπορεί παρά να επιθυμεί την «Αληθινή Δημοκρατία»!
Ο Κόσμος χρειάζεται μια
νέα Αναγέννηση και αυτή μπορεί να συμβεί μόνο με τις διαχρονικές αξίες του
Ελληνικού πολιτισμού!!
