«Κρίση των Ιμίων»: Μια ακόμα εθνική υποχώρηση…

Αθήνα, 30/1/2019

Πριν από 23 χρόνια διεξήχθη μια Τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης δύο ελληνικών βραχονησίδων - των Ιμίων που υπάγονται στον Δήμο Καλύμνιων - και η οποία άρχισε την 28^η Ιανουαρίου, κλιμακώθηκε την 30^η Ιανουαρίου και εκτονώθηκε τα ξημερώματα της 31^ης Ιανουαρίου του 1996.

Ασφαλώς οι πολεμικές ιαχές και τα ανησυχητικά μηνύματα που λάμβαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας μας (ΕΔ, ΕΥΠ,ΥΠΕΞ κ.α.), από την πλευρά της Τουρκίας είχαν ήδη εκδηλωθεί από τα τέλη του 1995 ωστόσο φάνηκε ότι δεν υπήρξε η ανάλογη συνειδητοποίηση του κινδύνου εκ μέρους του ντόπιου πολιτικού προσωπικού ούτε και η κατάλληλη αντίδραση και αποφασιστικότητα. Να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια χρονιά η Τουρκία είχε διαμηνύσει προς την χώρα μας το περίφημο «Casus Belli» (Αιτία Πολέμου), σε περίπτωση επέκτασης των ΕΧΥ (Εθνικά Χωρικά Ύδατα) μας στα 12 ν.μ., όπως είχαμε δικαίωμα να πράξουμε με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας όπως αυτό διαμορφώθηκε με την «Συνθήκη του Montego Bay».

Σε αντίθεση πάντως με την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το ΠΝ (Πολεμικό Ναυτικό) και η ΕΑ (Ελληνική Αεροπορία), ήταν σε πλήρη ετοιμότητα και μάλιστα κατά το κρίσιμο διήμερο της 30^ης και 31^ης Ιανουαρίου είχαν αποκτήσει στρατιωτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον εχθρό.

[σ.σ. Ο ΕΣ (Ελληνικός Στρατός) δεν είχε ενεργό ρόλο στα Ίμια, αλλά έπρεπε να είναι πανέτοιμος για να αντιμετωπίσει την πιθανή κλιμάκωση των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας σε οποιοδήποτε σημείο του ανατολικού μετώπου. Πάντως και τα Ίμια πρωταρχικά ανήκαν στην δική του αρμοδιότητα για άμυνα]

Ωστόσο η έλλειψη πολιτικής βούλησης και ενός ολοκληρωμένου πλάνου αντιμετώπισης της διαχρονικής Τουρκικής επιθετικότητας σε συνάρτηση με την ανεπαρκή και ασαφή επικοινωνία με τον τότε ΓΕΕΘΑ, τον ναύαρχο Χ. Λυμπέρη, ουσιαστικά επέφερε μια ήττα για την χώρα μας αλλά και τον θάνατο τριών αξιωματικών μας. Την εποχή της συγκεκριμένης κρίσης, πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, Υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γεράσιμος Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης.

1. Το Χρονικό της κρίσης των Ιμίων

25 Δεκεμβρίου 1995: Ένα τουρκικό φορτηγό πλοίο, το «FIGEN AKAT», προσάραξε σε ξέρα κοντά στην ανατολική ή μικρή Ίμια και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχος του αρνήθηκε βοήθεια από το Ελληνικό Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες αρχές για την διάσωση είναι της Τουρκίας.

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημέρωσε το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με την σειρά του το Τουρκικό ΥΠΕΞ ότι αν δεν παρέμβει το ρυμουλκό του, το τουρκικό πλοίο και το πλήρωμα του θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό ΥΠΕΞ ενημέρωσε την ελληνική πρεσβεία ότι ασχέτως από ποια χώρα θα αναλάμβανε την επιχείρηση διάσωσης του πληρώματος και του πλοίου, θα παρέμενε ένα σημαντικό θέμα επίλυσης διαφορών σχετικά με το κυριαρχικό καθεστώς των βραχονησίδων των Ιμίων (;).

28 Δεκεμβρίου 1995: Τελικά οι Τούρκοι δέχτηκαν την ελληνική επιχείρηση διάσωσης και δύο ελληνικά ρυμουλκά κατάφεραν και αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο κοντινό τουρκικό λιμάνι Κιουλούκ. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος κατόπιν αερομαχίας με ελληνικά μαχητικά συντρίβεται εντός των ΕΧΥ, λίγο βορειότερα από τα Ίμια, κοντά στην περιοχή της Λέσβου. Ο Τούρκος πιλότος πρόλαβε και χρησιμοποίησε το σύστημα εκτίναξης και τελικά περισυλλέχθηκε από ελληνική σωστική επιχείρηση και διακομίσθηκε ασφαλής.

29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό ΥΠΕΞ εντελώς προκλητικά επέδωσε ρηματική διακοίνωση προς το αντίστοιχο Ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρημένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μποντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Με μεγάλη χρονική καθυστέρηση το ελληνικό ΥΠΕΞ απέρριψε την τουρκική ρηματική διακοίνωση.

15 – 19 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου που νοσηλευόταν στο «Ωνάσειο» και εκλέγεται στην θέση του ο Κώστας Σημίτης από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, ενοχλημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης των Ιμίων από την Τουρκία αποβιβάστηκε στην μικρή ή ανατολική Ίμια, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου και ύψωσε την ελληνική σημαία. Το ίδιο έπραξαν την επόμενη μέρα και στην δυτική Ίμια.

27 Ιανουαρίου 1996: Η Τουρκική απάντηση ήρθε από δύο δημοσιογράφους της εφημερίδας «Χουριέτ» που μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο στην ανατολική  Ίμια και υπέστειλαν την ελληνική σημαία υψώνοντας την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ», με τους Τούρκους να πανηγυρίζουν για την επιτυχία τους.

28 Ιανουαρίου 1996: Ως αντίδραση την επόμενη μέρα ένα περιπολικό του Ελληνικού ΠΝ, το «Αντωνίου», κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική ενώ το βράδυ ομάδα των ΟΥΚ που επέβαινε στο περιπολικό «Πυρπολητής» αποβιβάζεται στην ανατολική  Ίμια, χωρίς να γίνει αντιληπτή από τα παραπλέοντα τουρκικά πολεμικά. Πλέον η αντιπαράθεση λαμβάνει ξεκάθαρο στρατιωτικό χαρακτήρα ωστόσο η πολιτική εντολή προς τους Έλληνες επιτελείς των ΕΔ και του μετώπου των Ιμίων είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στην Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας, η Τανσού Τσιλέρ, ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ΕΧΥ και πλησιάζουν τα Ίμια. Ήδη βρισκόμαστε στην αρχή της αεροναυτικής κλιμάκωσης και γύρω από τα Ίμια άρχισαν να συγκεντρώνονται πολλές ναυτικές μονάδες και από τις δύο χώρες. Την ίδια μέρα η Ελλάδα στέλνει επίσημα διαβήματα προς την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο Κ. Σημίτης είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον όπου του εκφράζει ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει την διμοιρία των ΟΥΚ, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στην περιοχή των Ιμίων σπεύδουν οι φρεγάτες «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» και «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ», ενώ ήδη υπήρχαν δύο ελληνικές κανονιοφόροι, τρεις πυραυλάκατοι, μικρά περιπολικά και υποβρύχιο. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (δηλαδή αποχώρηση του αγήματος χωρίς υποστολή της ελληνικής σημαίας).  

[σ.σ. Δεν επιβεβαιώνουμε τις υποτιθέμενες δηλώσεις Σημίτη προς Κλίντον κατά την διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας τους αφού αυτές οι "διαρροές" και δημοσιοποιήσεις είχαν προέλθει από το κυβερνητικό περιβάλλον του και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ας μην ξεχνάμε τι και ποιος ήταν ο Σημίτης αλλά και τι αξία έδινε ο τότε ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος για την σημαία μας που είχε προτείνει να δημοσιοποιηθεί στο ελληνικό κοινό ότι «την πήρε ο αέρας»… (αυτό συνέβη στο τέλος της κρίσης και ήταν μια "φαεινή" ιδέα του Πάγκαλου προκειμένου να δικαιολογηθεί η υποχώρηση μας στα Ίμια και η υποστολή της σημαίας μας)]

31 Ιανουαρίου 1996: Στις 00:02 συγκαλείται έκτακτη σύσκεψη της Κυβερνητικής Επιτροπής στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Στις 01:40 το ΓΕΕΘΑ λαμβάνει πληροφορίες από τα τουρκικά ΜΜΕ και από τους αμερικανικούς ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάστηκαν στην δυτική Ίμια. Μόνον τότε ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης αποφάσισε να συγκαλέσει το ΚΥΣΕΑ αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου και όχι στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ όπως αρμόζει και επιτάσσεται σε ανάλογες περιπτώσεις. Με μεγάλη καθυστέρηση, τρεις ώρες αργότερα γύρω στις 04:30 – δείγμα αιφνιδιασμού και έλλειψης στρατηγικής και αποφασιστικότητας από την ελληνική πολιτική ηγεσία – δόθηκε εντολή σε ένα ελικόπτερο τύπου ΑΒ 212 του Ελληνικού ΠΝ να απονηωθεί από την φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Το βράδυ αυτό επικρατούσε κακοκαιρία και βροχόπτωση.

Είκοσι λεπτά αργότερα στις 04:50 το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε στην μεγάλη Ίμια μια μικρή ομάδα Τούρκων καταδρομέων που έχουν αναρτήσει και Τούρκικη σημαία. Την 05:05 το ελικόπτερο χάνεται από τα ραντάρ της φρεγάτας  «ΝΑΒΑΡΙΝΟ», ενώ μόλις πριν λίγα λεπτά είχε εκπέμψει σήμα κινδύνου με το στίγμα του να βρίσκεται περίπου 1,5 μίλι βορειότερα από την δυτική Ίμια. Δυστυχώς, αρκετά αργότερα θα ανασυρθούν τα πτώματα των τριών μελών του πληρώματος που ήταν ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις σχετικές με τις αιτίες της πτώσης του ελικοπτέρου αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί κάποια πειστική απάντηση. Η επίσημη θέση της κυβέρνησης Σημίτη και του ΠΝ ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου, ωστόσο αυτή η διατύπωση δεν έγινε αποδεκτή από την πλειονότητα των Ελλήνων οι οποίοι θεωρούσαν και θεωρούν ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε, είτε από τους Τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, είτε από το Τουρκικό Ναυτικό, καθώς κατά την διάρκεια της ανάσυρσής του υπήρξαν διαρροές από αυτόπτες μάρτυρες ότι το σκαρί ήταν γεμάτο τρύπες. Έκτοτε όμως, ως συνήθως, η υπόθεση κουκουλώθηκε...

Τελικά γύρω στις 06:00 το πρωί οι ΗΠΑ μέσω του τότε υφυπουργού εξωτερικών τους, τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, δίνουν εντολή προς τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές για «Όχι πλοία, Όχι στρατεύματα, Όχι σημαίες» στην περιοχή των Ιμίων κάτι που διατηρείται έως και σήμερα. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου του 1996 όλα τα πλοία, οι καταδρομείς και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

2. Παρατηρήσεις σχετικές με την «Κρίση των Ιμίων»

# Σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της κρίσης, είχαν διάφορα πρόσωπα που δεν ήταν ανώτεροι κρατικοί αξιωματούχοι (όπως ο δήμαρχος Καλύμνου, ο αστυνόμος του νησιού, δημοσιογράφοι κ.α.) όπως και τα ΜΜΕ των δύο χωρών. Μάλιστα τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια της εποχής – για λόγους τηλεθέασης – αποκάλυπταν σε απευθείας μετάδοση απόρρητες πληροφορίες σχετικές με τον απόπλου του ελληνικού στόλου.

# Κατά την διάρκεια της κρίσης διαπιστώθηκε η μεγάλη δυσπιστία ή απαξίωση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και της κυβέρνησης του προς την ηγεσία της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) και των ΕΔ (Ενόπλων Δυνάμεων). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στην προαναφερόμενη απαξίωση είναι η ύπαρξη πληροφοριών κατά την διάρκεια της κρίσης εκ μέρους της ΕΥΠ για πιθανή απόβαση τουρκικών δυνάμεων στα νησιά Φαρμακονήσι, Καλόλημνος και Κως οι οποίες όμως αγνοήθηκαν. Εκ των υστέρων γνωρίζουμε από δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Μιλιέτ» (που εκδόθηκε μετά την κρίση), ότι υπήρξε σχεδιασμός από την Τουρκία για κατάληψη αρχικά του Καστελόριζου και σε επόμενη φάση της σύγκρουσης υπήρχαν πλάνα για επέμβαση και σε (μη κατονομαζόμενο) μεγάλο νησί των Δωδεκανήσων.

# Δεν υπήρχε ή δεν λειτούργησε ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης κρίσης με την Τουρκία το οποίο θα είχε σχεδιαστεί από ομάδα ή ομάδες ειδικών και που θα είναι αποδεκτό από όλους τους ανώτερους πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους. Ένα σχέδιο ή εγχειρίδιο το οποίο θα αποτελεί έναν διαχρονικό γενικό οδηγό για τα στάδια κλιμάκωσης μιας κρίσης, τον αριθμό των οπλικών συστημάτων, τα μέσα και τα στρατεύματα που θα εμπλέκονται σε κάθε περίπτωση, τα όρια ανοχής μας και την αντίδραση μας στις πιθανές εξελίξεις της κρίσης, τα στρατηγικά πλήγματα που θα πρέπει να επιφέρουμε σε περίπτωση τοπικής ή γενικευμένης σύγκρουσης, τα πεδία μαχών στα οποία θα πρέπει να δώσουμε μετωπικές συγκρούσεις πάση δυνάμει και αυτά στα οποία θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τακτικές πολέμου φθοράς και όχι μαζική μετωπική σύγκρουση κτλ. 

# Αντί μιας ψύχραιμης και αποφασιστικής αντιμετώπισης της κρίσεως τελικώς υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας, έλλειψη στρατηγικής και ελλιπής σχεδιασμός και διαπιστώνουμε ότι οι σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας ήταν αν μη τι άλλο προβληματικές.

# Δεν δόθηκε εντολή για έγκαιρη επέμβαση και κατάληψη της δυτικής Ίμιας από μια ακόμα ομάδα των ΟΥΚ έτσι ώστε να αποτραπεί μια αντίστοιχη τουρκική επέμβαση, κάτι που αποτελεί ανεπίτρεπτη παράλειψη από στρατιωτικής απόψεως, αν όχι κάτι άλλο.

# Το ηθικό των στελεχών και στρατευσίμων στα τρία σώματα των ενόπλων δυνάμεων – όπως αποτυπώθηκε από πολλές πηγές – ήταν ιδιαίτερα υψηλό, ο δε βαθμός ετοιμότητας ήταν αρκετά ικανοποιητικός, κυρίως στην ΕΑ και στο ΠΝ.

# Δεν υπήρχε βούληση από την ελληνική κυβέρνηση για την προάσπιση των εδαφών μας με κάθε κόστος και μέχρις εσχάτων.

# Οι "σύμμαχοι" της Ε.Ε δεν ενεπλάκησαν στην κρίση αλλά και δεν καταδίκασαν σθεναρά την τουρκική προκλητικότητα ενώ οι ΗΠΑ επέλεξαν να κρατήσουν μια δήθεν ουδέτερη στάση με απώτερο στόχο να είναι ο  τελικός ρυθμιστής και ο επιδιαιτητής του Αιγαίου, αλλά ουσιαστικά συντάχθηκαν με τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τότε εκπροσώπου των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς: «Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ίμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση»

3. Οι συνέπειες της ήττας μας στην «Κρίση των Ιμίων»

Τα Ίμια από τότε αποτελούν την πιο γνωστή "γκριζοποιημένη" (αμφισβητούμενη), ζώνη του Αιγαίου. Ωστόσο οι διεκδικήσεις της Τουρκίας δεν περιορίστηκαν μόνον εκεί. Τον Μάιο του 1996, δηλαδή μόλις λίγους μήνες μετά την κρίση εκδόθηκε από τις τουρκικές Στρατιωτικές Ακαδημίες εγχειρίδιο με τίτλο «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική, ιστορική, νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής».

Σύμφωνα με αυτό το εγχειρίδιο, για πολλά από τα νησιά και τις βραχονησίδες του Αιγαίου «συνεχίζεται νομικά η κυριαρχία της Τουρκίας» (κάτι βέβαια που ουσιαστικά αποτελεί παραβίαση των Συνθηκών της Λωζάννης και των Παρισίων εκ μέρους της Τουρκίας). Εκτός των άλλων στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο υπάρχει αναφορά και για την νησίδα Ζουράφα (βρίσκεται στα ανατολικά της Σαμοθράκης) και η οποία, όπως λένε οι Τούρκοι, τους ανήκει. Όπως γνωρίζουμε τα τελευταία χρόνια τα Τούρκικα περιπολικά παρενοχλούν συνεχώς και συστηματικά τα ελληνικά αλιευτικά όταν την προσεγγίζουν, κατά το πρότυπο των Ιμίων.

Αντίστοιχες κλιμακούμενες και διογκωμένες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις βιώνουμε στις μέρες μας σχεδόν σε όλο το Αιγαίο αφού η Τουρκία πλέον αμφισβητεί τουλάχιστον 18 κατοικημένα νησιά και νησίδες μας που βρίσκονται ανατολικά της 25^ου παραλλήλου του μεσημβρινού και όχι μόνον, αφού οι παράλογες και ανυπόστατες απαιτήσεις της φτάνουν μέχρι και την Κρήτη. Επίσης μας απαγορεύει την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας, αμφισβητεί και την ΑΟΖ της Κύπρου, ενώ εγείρει διεκδικήσεις και στην Δ. Θράκη. 

Όπως θα θυμόμαστε από την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα πριν από έναν χρόνο τέθηκε επίσημα από την Τουρκική πλευρά η ανάγκη αναθεώρησης ("επικαιροποίησης" sic) της «Συνθήκης της Λωζάννης», άρα είτε θα πρέπει να δεχτούμε νέο καθεστώς με απώλεια εδαφών, είτε αυτό θα μας επιβληθεί δια των όπλων.

Γενικότερα η Τουρκία στο παρελθόν ισχυριζόταν συχνά ότι η ελληνική κυριαρχία υφίσταται μόνο σε εκείνα τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα και αναφέρονται ρητά και ονομαστικά στα κείμενα των διεθνών συνθηκών («Συνθήκη Λωζάννης» του 1923 και «Συνθήκη Παρισίων» του 1947).

Ωστόσο στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του '47 αναφέρεται ότι στην Ελλάδα ανήκουν τα Δωδεκάνησα όπως και οι παρακείμενες νησίδες και μάλιστα υπάρχει και σχετικός Ιταλικός χάρτης. Μιλάμε για ένα καθεστώς το οποίο είχε αποδεχτεί μεταπολεμικά η Τουρκία.

                            

Παρόλα αυτά η στάση της Τουρκίας έχει αλλάξει τα τελευταία 25 χρόνια και θεωρεί παρανόμως ότι υπάρχουν περιοχές αμφισβητούμενες όσον αφορά το καθεστώς κυριαρχίας στο ανατολικό Αιγαίο οπότε θα πρέπει οι δύο χώρες να αρχίσουν συνομιλίες σε διμερές επίπεδο για να επιλύσουν τις διαφορές τους ή να καταθέσουν τα νομικά τους επιχειρήματα στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο θα πρέπει να προσφύγουν ως ύστατη προσπάθεια ειρηνικής διευθέτησης του ζητήματος.

Ασφαλώς οι οποιεσδήποτε επίσημες συνομιλίες μας με την Τουρκία ή η προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης για ζητήματα του Αιγαίου και δη για τα κατοχυρωμένα από τις Διεθνείς Συνθήκες κυριαρχικά μας δικαιώματα και εθνική μας κυριαρχία δεν ωφελούν την Ελλάδα αλλά την Τουρκία, η οποία ίσως δεν καίγεται τόσο για τις ακατοίκητες βραχονησίδες όσο για την γενικότερη αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος αυτών και την επίδραση που θα έχει σε μια μελλοντική οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου αλλά και ο γενικότερος γεωπολιτικός και οικονομικό-στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής που θα την καταστήσει ως μια ισχυρή, παγιωμένη και αδιαφιλονίκητη περιφερειακή δύναμη.

Αυτό ίσως να έρχεται σε αντίθεση με τα γεωπολιτικά πλάνα της Νέας Τάξης για την περιοχή μας και ευρύτερα για την νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Μεσοποταμία, αλλά η Τουρκία δείχνει αποφασισμένη να μην μείνει στάσιμη ή να συρρικνωθεί αλλά αντιθέτως θέλει να έχει ενεργό ρόλο στα σχέδια των ισχυρών και να επεκταθεί αφενός ισχυροποιώντας την θέση της και αφετέρου αντιστεκόμενη στις δυνάμεις που επιθυμούν να την αποδυναμώσουν, να την περιορίσουν ή και να την ελαττώσουν γεωγραφικά.

Συνοπτικά θα λέγαμε ότι η υποχώρηση ή "συμβιβασμός" (sic) στην «Κρίση των Ιμίων» εκ μέρους της πολιτικής "ελίτ" μας που συγκροτεί την ενδοτική και προδοτική «Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία», όπως και τα μετέπειτα "περίφημα" και πολυδιαφημισμένα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης), δεν απέτρεψε την τουρκική επιθετικότητα αντιθέτως την όξυνε αφού μυρίστηκε αδυναμία, φόβο και "αίμα"…

Επίσης ως μερική συνέπεια της αναποφασιστικότητας μας στα Ίμια μπορεί να εκληφθεί και η διαταγή από το Ανώτατο Νατοϊκό Στρατηγείο Ευρώπης (SHAPE - Supreme Headquarters Allied Powers Europe) στις 26 Αυγούστου 2006 προς όλες τις χώρες της συμμαχίας για πιστή εφαρμογή απαγόρευσης πτήσεων ή πλεύσεων των στρατιωτικών τους μέσων (αεροσκάφη, πλοία, υποβρύχια) εγγύτερα των 6 ν.μ. σε 18 ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά το ΝΑΤΟ ενστερνίζεται επισήμως τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο καθιστώντας τα συγκεκριμένα νησιά μας υπό καθεστώς αμφισβήτησης και θεωρώντας τα ως ξένα με τον εθνικό κορμό μας και εκτός των πλαισίων της Συμμαχίας.

Βέβαια το ΝΑΤΟ δεν περίμενε την εξέλιξη της κρίσης των Ιμίων για να λάβει τέτοια μέτρα, απλώς με την κρίση έλαβε το πρόσχημα που ζητούσε. Για να είμαστε μάλιστα πιο αντικειμενικοί, η κρίση των Ιμίων προήλθε έπειτα από μυστικές εντολές του ΝΑΤΟ και των ιδιοκτητών του. Άλλωστε η Τουρκία μας είναι αρκετά γνωστή όσον αφορά τις αντιδράσεις της, χωρίς έξωθεν εντολές και πλάτες δεν ξεκινά σοβαρά επεισόδια μαζί μας γιατί γνωρίζει ότι θα δεχτεί γερό πλήγμα κάτι που δεν το επιθυμεί σε καμιά περίπτωση - τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι πρόσφατα - επειδή είναι αρκετά εύθραυστη στο εσωτερικό της. Το ΝΑΤΟ είναι αυτό που σπρώχνει την Τουρκία για να διεκδικεί το μισό Αιγαίο ή την Αλβανία να διεκδικεί μέρος της Δυτικής Ελλάδας μέχρι την Πρέβεζα ή την ΠΓΔΜ να παριστάνει την "Μακεδονία" και να διεκδικεί την Μακεδονία του "Αιγαίου"…

Για λόγους συντόμευσης, στο παρόν κείμενο δεν θα αναλύσουμε την «Συμμαχία του Κακού» απλά θα αναφέρουμε ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας διεθνής στρατιωτικός οργανισμός που έχει κάποια κοινά και πολύ γνωστά αφεντικά (Ρόθτσιλντ, Γκόλντμαν, Σόρος, Μπάουερ, Κούν, Ροκφέλερς, Λεβί, Μπάφετ, Λοέμπ, Κοχέν, Μούντις, Σάκς, Κίσσιγκερ κτλ).

Η «Νέα Τάξη» είναι αυτή που ελέγχει το ΝΑΤΟ όπως και την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ε.Ε και την Κομισιόν, την Τριάτεραλ, την Μπίλντεμπεργκ και άλλους διεθνείς οργανισμούς όπως και πολυεθνικές, μεγάλα μέσα μαζικής εξαπάτησης, κόμματα και κυβερνήσεις κτλ. Οπότε θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε προσπάθεια εξαθλίωσης ή διαμελισμού της χώρας μας ξεκινά από την κορυφή της ανίερης πυραμίδας – που έχει μάλιστα και κάποια πολύ ιδιαίτερα παραθρησκευτικά χαρακτηριστικά – και είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάζουμε στην πηγή του κακού και να μην παρασυρόμαστε από τις διάφορες παραπλανητικές του τακτικές.

• Θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, όταν αναφερόμαστε στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να έχουμε κατά νου τους Χαζάρους και Σάξονες πλουτοκράτες της σατανιστικής Παγκοσμιοποίησης...

Για την ιστορία να πούμε ότι στις 31/8/2006 το ΓΕΕΘΑ σε ανακοίνωση του ανέφερε ως απάντηση στην διαταγή του «SHAPE» ότι: «Η Ελλάς απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε Απόπειρα έστω και έμμεσης φαλκίδευσης ή αμφισβήτησης των εθνικών μας δικαιωμάτων ενώ γίνονται όλες οι απαραίτητες ενέργειες σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο προς τα αρμόδια όργανα της Συμμαχίας». Ωστόσο μόνον η Ελλάδα απορρίπτει την διαταγή του «SHAPE» και θεωρεί ελληνικά τα 18 νησιά του Αν. Αιγαίου, ενώ οι υπόλοιπες 28 χώρες του ΝΑΤΟ εφαρμόζουν  πιστά την νατοϊκή διαταγή, θέτοντας την ελληνική κυριαρχία και επικράτεια υπό αμφισβήτηση. Κατά τα άλλα οι ντόπιοι δωσίλογοι της «Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας» συνεχίζουν να παπαγαλίζουν ότι είμαστε "ασφαλείς" χάρη στην συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ ενώ το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως οικονομικό το οποίο θα επιλυθεί με τον γνωστό "μονόδρομο" των μνημονίων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας…

4. Κρίσιμα Ερωτηματικά που αφορούν την «Κρίση των Ιμίων»

Ερώτημα 1: Γιατί δεν έγινε έγκαιρη αποβίβαση Ελλήνων πεζοναυτών ή βατραχανθρώπων στα δυτικά Ίμια;

Απάντηση: Απαράδεκτη και ανεξήγητη παράληψη. Το πιο αληθοφανές σενάριο είναι η έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας αλλά και η σοβαρή αναποφασιστικότητα - ή και η τυφλή υπακοή απέναντι σε μια αντεθνική και προδοτική πολιτική ηγεσία - που βαραίνει την ανώτατη και ανώτερη στρατιωτική ηγεσία με βάση την αρχή ότι στο μέτωπο τον πρώτο λόγο πρέπει να τον έχουν οι ειδικοί, δηλαδή οι ΕΔ. Πέρα από κάθε αντιφατική εντολή, από όπου και αν προερχόταν αυτή, τα δυτικά Ίμια θα έπρεπε να προστατευτούν από κάθε απειλή.

Ερώτημα 2: Γιατί επετράπη στην τουρκική φρεγάτα «ΓΙΑΒΟΥΖ» να πλησιάσει τα δυτικά Ίμια σε απόσταση μικρότερη των 150 μέτρων;

Απάντηση: Ισχύει σε γενικές γραμμές ότι και στην προηγούμενη απάντηση. Η αδράνεια της στρατιωτικής ηγεσίας προήλθε από την έλλειψη σαφών και πλήρων «Κανόνων Εμπλοκής» κάτι για το οποίο ευθύνεται πρωτίστως η πολιτική ηγεσία που είχε δεσμεύσει τις κινήσεις του στρατεύματος με σχετικές εντολές. Και σ’ αυτήν την περίπτωση πάντως θα μπορούσε να λειτουργήσει το ένστικτο, η εμπειρία και η γνώση όπως και η αρχή του καθήκοντος που οφείλουν οι ένστολοι απέναντι στην πατρίδα, αναλαμβάνοντας δράση την ύστατη στιγμή και αποτρέποντας την τούρκικη φρεγάτα να προσεγγίσει, όπως θα έπρεπε να έχει προβλεφθεί η επαρκής άμυνα του ελληνικού εδάφους μην αφήνοντας περιθώρια για αιφνιδιασμό από τον εχθρό.

Ερώτημα 3: Γιατί αφού κατελήφθη η δυτική Ίμια και κατερρίφθη το ελικόπτερο μας δεν βομβαρδίστηκαν τα κατειλημμένα Ίμια και γιατί δεν εφαρμόσθηκε το σχέδιο ανακατάληψης «Ιφιγένεια»;

Απάντηση: Και εδώ η ευθύνη βαρύνει κυρίως την πολιτική ηγεσία η οποία προΐσταται και είχε δώσει εντολές για αποφυγή όξυνσης της αντιπαράθεσης με τα εχθρικά στρατεύματα. Ωστόσο οι ΕΔ είναι εξειδικευμένες για να προασπίζουν την επικράτεια μας όπως και υποχρεωμένες εκ του Συντάγματος να το πράττουν, ως εκ τούτου η στρατιωτική ηγεσία θα έπρεπε να ενεργήσει κατά συνείδηση, ιδίως δε όταν όλοι γνωρίζουμε ότι η «Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία» είναι ένα αποτυχημένο πολιτικό σύστημα που δεν λειτουργεί με βάση τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά δυστυχώς στην καλύτερη των περιπτώσεων για τα μικροπολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα.

Ερώτημα 4: Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, γιατί δεν επιλέχθηκε ως ύστατη αντίδραση στην κατάρριψη του ελικοπτέρου μας η πλήρης κλιμάκωση με όλες τις τουρκικές ναυτικές μονάδες της περιοχής;

Απάντηση: Ασφαλώς αυτό το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί παραπάνω σε ερωτήσεις για τα προηγούμενα στάδια της πιθανής κλιμάκωσης των εχθροπραξιών. Αφού ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ υπάκουσε στα κελεύσματα της πρωθυπουργικής συμμορίας για καμία αντίδραση έναντι της τουρκικής επιχείρησης καταλαβαίνουμε ότι αυτό το αποφασιστικό βήμα ήταν εντελώς εκτός των πλάνων του…

Ερώτημα 5: Γιατί δεν ανακλήθηκαν προσωρινά ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Αμύνης για να προσαχθούν σε δίκη και είτε να απαλλαχθούν και να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους, είτε να καταδικαστούν με τις ποινές που τους αντιστοιχούσαν; 

Απάντηση: Γιατί στην «Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία» οι πρωτοκάθεδροι και οι "αυλικοί" της εκτελεστικής εξουσίας απαλλάσσονται κάθε ευθυνών τους. Η υποτιθέμενη ισονομία μπορεί να ισχύει για άλλους αλλά πάντως όχι για αυτούς. Δυστυχώς μια ολόκληρη χώρα ταπεινώνεται εξαιτίας τους, μια ιστορική χώρα που βρίσκεται δέσμια στα χέρια μιας κλίκας προδοτών… αυτή ήταν και είναι η πρώην βασιλευόμενη και νυν προεδρευόμενη ψευτοδημοκρατία, μια εγκληματική συμμορία Ναζι-Νεοφιλελεύθερων Σοσιαλ-Κομμουνιστών…

5. Απόδοση Ευθυνών

Πάντα σε μια στρατιωτική υποχώρηση ή ήττα προκύπτουν πιθανές ευθύνες σε ανώτατους/ανώτερους αξιωματικούς των ΕΔ που είχαν άμεση εμπλοκή στην επιχείρηση. Υπό αυτήν την έννοια θα έπρεπε να διερευνηθούν μέσω ΕΔΕ οι τυχόν ευθύνες που αναλογούσαν στον ναύαρχο Χ. Λυμπέρη (Αρχηγός ΓΕΕΘΑ), όπως και για τον αντιστράτηγο Νικόλαο Σταμπουλή (Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ), τον ναύαρχο Γιάννη Στάγγα (Αρχηγός ΓΕΝ), τον στρατηγό Κώστα Βούλγαρη (Αρχηγός ΓΕΣ), τον αντιστράτηγο Δημήτρη Σπυρίδων (Αρχηγός ΑΣΔΕΝ), ίσως ακόμα και για τους πλοιάρχους των φρεγατών «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» και «ΕΛΛΗ» και των άλλων μικρότερων πλοίων που είχαν ευθύνη για την άμυνα των Ιμίων. 

Μπορεί τυπικά να έχουν λιγότερες ευθύνες επειδή απλώς υπάκουσαν στις εντολές της προϊστάμενης πολιτικής ηγεσίας αλλά αυτό ήρθε σε σύγκρουση με την κύρια αποστολή τους που είναι η προάσπιση της πατρίδας. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να πούμε ότι οι Κυβερνήτες των υποβρυχίων «ΝΗΡΕΥΣ» και «ΓΛΑΥΚΟΣ» τον Ιούλιο του ’74 έπραξαν καλώς υπακούοντας στις εντολές της τότε πολιτικής ηγεσίας και μένοντας άπραγοι ενώ εξελισσόταν η τουρκική επιχείρηση <Αττίλας Ι> στην Κερύνεια, με όλα τα παρελκόμενα της; Η απάντηση στο ερώτημα είναι ότι κακώς έπραξαν καθώς θα έπρεπε να εξαπολύσουν τις τορπίλες τους - με την απλή και γνωστή δικαιολογία ότι "χάλασε" ο ασύρματος - και με στόχο τις αποβατικές δυνάμεις του εχθρού κάτι που πιθανότατα θα άλλαζε άρδην την δραματική εξέλιξη στο νησί...

Σε ανάλογες περιπτώσεις θα πρέπει να επικρατεί η αίσθηση του ανωτέρου καθήκοντος και ο όρκος που έχουν δώσει οι ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί των ΕΔ - ειδικά όταν τα πολιτικά καθεστώτα της χώρας είναι ανεπαρκή, αντεθνικά, αντιλαϊκά και υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα - ειδάλλως ενεργούν ως βαρβαρίζοντες δούλοι και πάντως όχι ως ελεύθεροι και σκεπτόμενοι Έλληνες. Δεν θέλουμε άβουλα και πειθήνια όργανα του ΝΑΤΟ και της Νέας Τάξης στις ΕΔ μας, αλλά ανεξάρτητους και αληθινούς Έλληνες. Όσοι δεν μπορούν να αναλάβουν την μεγάλη ευθύνη τους απέναντι στο Έθνος ας παραιτηθούν και ας πάνε κάπου αλλού, ας ασχοληθούν με την "κηπουρική"… αλλά σε αυτήν την περίπτωση να αφαιρέσουν και το βαρύτιμο εθνόσημο από την στολή τους γιατί το ατιμάζουν, αντί αυτού, αν το επιθυμούν, ας φέρουν το σύμβολο του κερασφόρου της παγκοσμιοποίησης… 

... ανέκαθεν, αλλά ειδικά στην εποχή μας, οι αξιωματικοί των ΕΔ υποχρεούνται να επιλέξουν ή με το πολιτικό κόμμα ή με τους Έλληνες πολίτες ή με το Έθνος ή με τους εχθρούς του ή με τον Χριστό ή με τον αντίχριστο...

Για εμάς όμως είναι ξεκάθαρο ότι οι βασικοί υπεύθυνοι της ήττας στα Ίμια που στοίχισαν την ζωή σε τρεις αξιωματικούς μας και αύξησαν την τουρκική επιθετικότητα και διεκδικήσεις οι οποίες προκάλεσαν επιπλέον θανάτους στο ανατολικό μέτωπο είναι η πολιτική ηγεσία και την αποτελούσαν τότε ο Κ. Σημίτης (Πρωθυπουργός), ο Γ. Αρσένης (Υπουργός Αμύνης), ο Ν. Κουρής (Υφυπουργός Αμύνης), ο Θ. Πάγκαλος (Υπουργός Εξωτερικών).

Η πολιτική ηγεσία αφενός είχε δώσει εντολή προς τις ΕΔ για αποφυγή κλιμάκωσης και αφετέρου δεν είχε αποδεσμεύσει πλήρως τους «Κανόνες Εμπλοκής», οι οποίοι σύμφωνα με μετέπειτα δηλώσεις του ναύαρχου Χ. Λυμπέρη, ήταν: «Επιτρέπεται η χρήση βίας για αυτοάμυνα, και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των επιχειρούντων απόβαση, να αποτραπεί προσέγγιση τουρκικού ελικοπτέρου στη νησίδα Ίμια. Εγκρίνεται η χρήση προειδοποιητικών βολών». 

[σ.σ. Αυτή η εντολή όμως αφορούσε μόνο την μικρή Ίμια στην οποία βρίσκονταν οι Έλληνες βατραχάνθρωποι ή έτσι κατάλαβαν οι επικεφαλείς στο πεδίο της μάχης]

Όλοι αυτοί οι επικεφαλείς της πολιτικής ηγεσίας – σε μια πραγματικά ελληνική δημοκρατική πολιτεία – θα έπρεπε να Ανακληθούν άμεσα από τα καθήκοντα τους και να δικαστούν από αρμόδια διοικητικά δικαστήρια. Μάλιστα σε περίπτωση καταδίκης τους η ποινή θα μπορούσε να είναι μακρόχρονη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων ή και φυλάκιση με παράλληλη δήμευση της περιουσίας τους, αναλόγως με την κρίση των δικαστών τους σχετικά με το αν υπήρξε αμέλεια ή δόλος.

Για τους άλλους (Αρσένη, Κουρή, Πάγκαλο) μπορεί να έχουμε κάποιες αμφιβολίες, για τον «αρχιερέα» Σημίτη πάντως είμαστε σίγουροι ότι εκτέλεσε σχέδιο εθνικής προδοσίας στα Ίμια κατ’ εντολών των ομοϊδεατών του που εδρεύουν στα γνωστά κέντρα της σατανιστικής Νέας Τάξης και κυρίως στις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της κρίσης δεν συγκάλεσε έγκαιρα το ΚΥΣΕΑ αλλά προτίμησε – μέχρι την τελευταία στιγμή και πριν βρεθούμε σε οριακά τετελεσμένα – την αντικατάσταση του με μια παρέα κυβερνητικών συνεργατών και μυστικοσυμβούλων.

Για τον ίδιο αυτή δεν ήταν η κρίση των Ιμίων αλλά η «Κρίση του Σημίτη», με την έννοια ότι τα μεγάλα αφεντικά τον εξέταζαν για την καταλληλότητα του και την αφοσίωση του στον "υπέρτατο" σκοπό. Ο ίδιος αφού πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις – επιφέροντας μια εθνική ήττα και αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και επιρρίπτοντας ανάνδρως την ευθύνη εξολοκλήρου στις ΕΔ – μετέπειτα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο για το στήσιμο και την φούσκα του Χρηματιστηρίου ή για τους υπερτιμημένους εξοπλισμούς, την διόγκωση του εξωτερικού χρέους, όπως και για την είσοδο μας στην Ευρωζώνη με πλασματικά στοιχεία γνωστά και ως «Greek Statistics» σε συνεργασία με τους ομοεθνείς του, αυτούς της Goldman & Sachs…

Αυτός ο εγκληματίας κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχει δικαστεί από στρατοδικείο (και όχι κοινό διοικητικό δικαστήριο), λόγω ότι είναι αλλοεθνής που παρίστανε τον Έλληνα και διέπραξε έγκλημα εις βάρος της χώρας μας δρώντας ως ξένος πράκτορας σε εντεταλμένη υπηρεσία. Για όλες τις παραπάνω πράξεις η ποινή του θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον δις εις θάνατον (η οποία όμως θα μετατρεπόταν σε ισόβια κάθειρξη), ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, δήμευση περιουσίας (που ειδικά στην περίπτωση του και λόγω της φύσης των εγκλημάτων του, η συγκεκριμένη ποινή της δήμευσης θα έπρεπε να εκτελεσθεί και στους συγγενείς 1^ου και 2^ου βαθμού, αν αποδεικνυόταν ότι μεταβιβάσθηκε μέρος της περιουσίας του κατάδικου σε αυτούς ή είχαν άλλα υλικά οφέλη από τον συγγενή τους), ενώ μετά τον θάνατο του η ταφή του θα πρέπει να γίνει μόνο σε ειδικό και καθορισμένο νεκροταφείο δοσίλογων και πρακτόρων που θα βρίσκεται εκτός των ορίων των πόλεων. Κατά την γνώμη μας ένα τέτοιο νεκροταφείο είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί σε κάποιο επιλεγμένο σημείο της χώρας γιατί είναι πολλοί οι εφιάλτες που δεν έχουν θέση ανάμεσα στους άλλους νεκρούς συμπολίτες μας...

Αυτά που γράφουμε παραπάνω ίσως να ακούγονται ως ακραία σε κάποιους από τους αναγνώστες μας και πολύ περισσότερο μάλλον το σημείο που αναφέρεται στο ειδικό νεκροταφείο προδοτών, όμως αυτό που προτείνουμε, έστω και καθ' υπερβολήν, είναι πολύ πιο επιεικέστερο π.χ. από το πέταγμα του πτώματος στον Καιάδα, εκεί δηλαδή που οι Λακεδαιμόνιοι γκρέμιζαν ζωντανούς τους προδότες, όπως είναι επιεικέστερο σε σχέση και με την στάση των Αθηναίων δημοκρατών που πέταγαν τα πτώματα των προδοτών έξω από τα τείχη της πόλης ως βορά στα σαρκοφάγα. Αυτή η στάση των αρχαίων και σοφών προγόνων μας – οι οποίοι είναι δεδομένο και ιστορικά καταγεγραμμένο ότι τιμούσαν τους νεκρούς τους – δεν ήταν τυχαία ασφαλώς, αλλά γινόταν αφενός για λόγους παραδειγματισμού και αφετέρου στο πλαίσιο της παραδοσιακής ελληνικής κοσμοθεωρίας και αξιακής βάσης εκφράζοντας με αυτόν τον επίσημο τρόπο την απέχθεια τους προς την προδοσία και προς όλους αυτούς που την διαπράττουν.

Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι απαραίτητη η επέμβαση της δικαιοσύνης και η απόδοση ευθυνών μετά από τέτοια σοβαρά γεγονότα όπως η «Κρίση των Ιμίων» που προκαλούν θανάτους, αμφισβήτηση της ελληνικής επικράτειας ή απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Ασφαλώς η επέμβαση της δικαιοσύνης είναι απαραίτητη και σε άλλες περιπτώσεις, όπως η πρόσφατη μεγάλη καταστροφή στο Μάτι που προήλθε κυρίως από την αδράνεια και την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού προστασίας και ασφάλειας των πολιτών ή σε περιπτώσεις διαφθοράς πολιτικών και υπαλλήλων του δημοσίου ή για τα μνημόνια και την εσκεμμένη υποδούλωση της χώρας ή για την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών κτλ.

Η έλλειψη δικαιοσύνης και η ατιμωρησία που επικρατεί μονίμως στο μακρόχρονο και μολυσματικό καθεστώς της ολιγαρχικής «Κοινοβουλευτικής Φασιστοκρατίας» είναι αυτές οι συνιστώσες που επιτρέπουν την επανάληψη των εθνικών συμφορών, της εξελισσόμενης πολιτικοκοινωνικής σήψης, της δημογραφικής συρρίκνωσης και αλλοίωσης και της οριστικής μετάλλαξης της χώρας από μια πανάρχαια και διαχρονική έδρα και παραγωγικό κέντρο του πολιτισμού – έστω και αν η παλαιόθεν έντονη πολιτιστική φλόγα της σήμερα είναι αμυδρή και σιγοκαίει ως μικρό καντήλι – σε μια τριτοκοσμική βαλκανική Μπανανία που θα την κατοικούν δούλοι της κάθε λογής υλιστικής πρέζας και της βαρβαρικής αντινόησης…

6. Επίλογος

Αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να ανακάμψουμε ως λαός επιβάλλεται άμεσα να προβούμε σε μεγάλες μεταρρυθμιστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς όπως το πολιτικό σύστημα, την παιδεία, την υγεία, την οικονομία, την πρωτογενή παραγωγή, την βιομηχανία και βιοτεχνία, την εργασία, την αναδιοργάνωση του συστήματος ασφάλειας και προστασίας των πολιτών, των Ενόπλων Δυνάμεων, της εξωτερικής πολιτικής και των μέσο-μακροπρόθεσμων εθνικών στόχων μας κ.α.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια, καταστρεφόμαστε. Ένα μακροχρόνιο σχέδιο διαμελισμού και καταστροφής της χώρας εκτυλίσσεται πλέον ολοφάνερα μπροστά μας. Ότι μπορεί ίσως να φαινόταν ως "συνομωσιολογία" στο παρελθόν τώρα διαδραματίζεται και εκδηλώνεται προοδευτικά και όλοι μας ζούμε τον χειρότερο εφιάλτη μας. Μόνο οι διανοητικά τυφλοί δεν το βλέπουν αυτό. Η χώρα μας θα διαμελισθεί σε πολλά κομμάτια μεν, αλλά θα έχει ως μανδύα "προστασίας" την Ε.Ε. Μας καταστρέφουν δηλαδή αλλά μας προσφέρουν ένα ωραίο αμπαλάζ, κάτι σαν το πολυτελές περιτύλιγμα των «Ferrero Rocher» μόνο που αντί για σοκολατάκι περιέχει ένα βρωμερό περίττωμα με θανατηφόρο δηλητήριο… 

... ασφαλώς μιλάμε για μια Ε.Ε των Τραπεζιτών και των Αγορών και όχι των λαών, για μια ολιγαρχική Ε.Ε με ψευτοδημοκρατική μάσκα στην οποία τον πρώτο λόγο είχαν και θα έχουν τα διάφορα νεοναζιστικά και σοσιαλκομμουνιστικά σκουπίδια.

Ένα 4^ο Ράιχ είναι η πουτάνα η Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο που τώρα μας χτυπά με νομιμοποιημένες βόμβες παραοικονομικού, παραπολιτικού και παραϊστορικού τύπου και με σφαίρες παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Κάποτε όταν κυριαρχούσε το 3^ο Ράιχ εύκολα διέκρινε κανείς τους πρωτεργάτες (Χίτλερ, Γκέμπελς, Χίμλερ κ.α.) και τα εκτελεστικά όργανα (Βέρμαχτ, Λουντβάφε, Ες Ες κτλ), αντίθετα σήμερα δεν είναι ευδιάκριτες οι εχθρικές δυνάμεις για τους πολλούς αλλά πάντως είναι ορατές από τους παρατηρητικούς. Οι πρωτεργάτες είναι οι μεγαλομέτοχοι των πασίγνωστων οικονομικών νταβατζήδων (όπως Rothschild & Co, Goldman & Sacks, Moodies, Standart & Poor, Lazard AM, Lehman Brothers, International Finance, Soros Foundation etc.), ενώ τα εκτελεστικά όργανα είναι επίσης ορατά (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΝΑΤΟ κτλ). Στόχος της Νέας Τάξης μέσω των υπερεθνικών οργανισμών της είναι η ενθρόνιση του αντίχριστού της και η απόλυτη υποδούλωση των ανθρώπων.

Όμως για να αντισταθούμε και να ελευθερωθούμε από το νέο θηρίο που μας απειλεί θα πρέπει επιτέλους να σηκώσουμε αυτό το παλιό "μαγικό" χαλί που έστρωσαν οι ντόπιοι Κοτζαμπάσηδες της εξουσίας και που φαινομενικά μπορεί να δείχνει πολυτελές και καθαρό αλλά που μονίμως κρύβει από κάτω του τις ακαθαρσίες και τα εγκλήματα της μιαρής άρχουσας τάξης. Θα πρέπει δηλαδή να καθαρίσουμε τον τόπο μας από τους υπηρέτες της Νέας Τάξης και του Σκότους και να προετοιμάσουμε την άμυνα μας απέναντι στην «Αυτοκρατορία του Κακού».

Αυτό κάναμε πάντα ως λαός, αυτή είναι η ειδικότητα μας και αυτή η αποστολή μας, να καταστρέφουμε δηλαδή τα διάφορα επί της Γης, θηρία…

… αυτό πρέπει να γίνει και τώρα, αυτό περιμένουν και οι υπόλοιποι λαοί, εμείς να ξεκινήσουμε την μάχη και αυτοί να μας ακολουθήσουν σε έναν πανανθρώπινο και κοινό αγώνα για την Ελευθερία και την Δημοκρατία, σε έναν αγώνα για το πολιτιστικό, κοινωνικό και θεολογικό Φως!

Έγραψαν τμηματικά ο «Τηλέμαχος» και ο «Κανένας»

Για τους Έλληνες στην Ψυχή, στην Νόηση και στην Παιδεία!

========================================

[Η <ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ> είναι ένα πανελλήνιο κίνημα και μια κοινή πλατφόρμα ακομμάτιστων και ανιδιοτελών Ελλήνων που έχει ως απώτερο στόχο να παραδώσει την εξουσία στον ελληνικό λαό μέσω διενέργειας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης για την επανάκτηση της Δημοκρατίας. 

Το γνήσια λαϊκό/πατριωτικό κίνημα «Α Δ» θα στέκεται δίπλα στους εργαζόμενους και στις οικογένειες τους, στις ελληνικές επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για τον τόπο τους, καθώς και στο σύνολο του ελληνικού λαού, όμως θα αποτελεί ένα σταθερά αποφασισμένο και σκληρό μέτωπο απέναντι σε όλους αυτούς που εσκεμμένα ξεπουλούν την πατρίδα μας.

Θυμήσου ότι ως υπήκοος, καταναλωτής, τηλεθεατής, ψηφοφόρος, υπάλληλος, "ελεύθερος" (πολιορκημένος) επαγγελματίας... έχεις περιορισμένα δικαιώματα.

Ως Πολίτης όμως έχεις εκτεταμένο Λόγο, Αξιώσεις, Δικαιώματα και Αξιοπρέπεια που πηγάζουν και καλύπτονται από το Σύνταγμα και τον Νόμο.

Γιατί ο Πολίτης είναι το Κράτος, σε μια αληθινή Δημοκρατία !

Το κίνημα «Α Δ» ανήκει - εκ των Αξόνων του - στα ισότιμα μέλη του, όπως ανήκει σε όλους μας - εκ του Συντάγματος - και η πατρίδα μας.

Ήρθε η ώρα να την πάρουμε πίσω !!! ]

Επιπλέον πληροφορίες για το πανελλήνιο κίνημα ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μπορείτε να βρείτε στην σελίδα Greek National Net και στην ομάδα Ενωμένο Ελληνικό Έθνος στο Facebook.