Θεσσαλονίκη,
24/4/2019
Σήμερα είναι η ημέρα μνήμης της
γενοκτονίας των Αρμενίων που ήταν υπήκοοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και
μετέπειτα της Τουρκίας. Η συγκεκριμένη ημερομηνία ορίστηκε συμβολικά επειδή την 24
Απριλίου του 1915 έγιναν συλλήψεις των ηγετών της Αρμενικής κοινότητας της
Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές αρχές και τις παρακρατικές ομάδες των Νεότουρκων
του Μουσταφά Κεμάλ.
Έκτοτε ο διωγμός κατά των
Αρμενίων επεκτάθηκε σε όλη την βόρεια και βορειοανατολική Τουρκία με
εκτοπισμούς, θανατηφόρες πορείες και απάνθρωπα βασανιστήρια και εκτελέσεις. Οι
νεκροί ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο ανθρώπους (οι Αρμένιοι μιλούν για 1,5
εκατομμύρια νεκρούς, ενώ οι Τούρκοι για 800.000).
Δεν υπήρξε διάκριση μεταξύ των
θυμάτων αφού ακόμα και γυναικόπαιδα θανατώθηκαν με απίστευτη φρικαλεότητα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζησάντων πολλές γυναίκες βιάζονταν από 20 ή και
περισσότερους Τούρκους και μετά ανασκολοπίζονταν – σύμφωνα με μια παραδοσιακή
οθωμανική πρακτική βασανισμού και εκτέλεσης – δηλαδή διαπερνούσαν με ξύλινη
σούβλα το θύμα, είτε αποκεφαλίζονταν, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις σταύρωσαν τα
θύματα τους. Τα παιδιά ίσως ήταν λίγο πιο "τυχερά" από τις γυναίκες αφού συχνά τα σκότωναν ακαριαία με τις σπάθες τους…
Επίσης αρκετά γυναικόπαιδια Αρμενίων πουλήθηκαν στα πρόχειρα σκλαβοπάζαρα που είχαν στηθεί στην νοτιοανατολική Τουρκία με αποδέκτες τους διάφορους εύπορους Ισλαμιστές της ευρύτερης περιοχής της Μεσοποταμίας και Μέσης Ανατολής.
Είναι ξεκάθαρο για όλους τους
αντικειμενικούς ιστορικούς μελετητές ότι πρόκειται για ένα ανθρωπιστικό έγκλημα που είχε εθνικό-θρησκευτικά
χαρακτηριστικά. Να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις όποιος κάτοικος της τότε Τουρκίας δεχόταν να αλλαξοπιστήσει αλλά και να δηλώσει ότι πλέον
θα είναι "Τούρκος" ή Νεότουρκος είχε κάποιες πιθανότητες να γλυτώσει τον θάνατο όμως θα έπρεπε να
αποδείξει την μεταστροφή του και τον εξισλαμισμό του σφάζοντας τους τέως
ομοεθνείς και ομόθρησκους του. Θα έπρεπε δηλαδή να γίνει ένα δολοφονικό ζώο
όπως οι Νεότουρκοι εξουσιαστές του και μάλιστα να επιδείξει μεγαλύτερο ζήλο
προκειμένου να μην πέσει σε δυσμένεια και τελικά εκτελεστεί και αυτός.
Τούρκος, σύμφωνα με τους εθνικιστές του Κεμάλ, σήμαινε κατά βάση ο πιστός στο Κεμαλικό εθνικιστικό κίνημα που μπορεί να ήταν παράλληλα και μουσουλμάνος ή και άθρησκος, αλλά σε καμιά περίπτωση ή σπανίως Χριστιανός, καθώς αυτοί δύσκολα αφομοιώνονταν ή μετατρέπονταν σε σφαγείς όπως οι Νεότουρκοι. Υπήρχε δηλαδή μια πολιτική επίφαση στο Κεμαλικό κίνημα με την οποία επιθυμούσε να συστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις της Μικράς Ασίας - σε αντίθεση με τους Οθωμανούς που χρησιμοποιούσαν την θρησκεία ως συνεκτικό στοιχείο και κύριο μέσο οικειοθελούς ή βίαιας συστράτευσης - ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι Κεμαλιστές είχαν εξαρχής θέσει ως βασικό στόχο τους την εκτόπιση και την εξάλειψη πολυάριθμων κοινωνικών ομάδων με συγκεκριμένα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά (κυρίως τους Αρμένιους, τους Έλληνες και τους Ασσύριους, που η πλειονότητα τους ήταν Χριστιανοί).
Άρα οι Κεμαλιστές - παρά την εθνικιστική ρητορεία τους και το δήθεν "Κοσμικό" κράτος που ήθελαν να ιδρύσουν, στο οποίο η θρησκεία δεν θα είχε βαρύνουσα σημασία - ουσιαστικά έδρασαν όπως οι προκάτοχοι τους Οθωμανοί ή ως πρώιμοι Ναζιστές που με πρόφαση την αμφιλεγόμενη πολιτική ιδεολογία τους προέβησαν σκοπίμως σε ολοκαυτώματα. Αυτοί οι εγκληματίες - σε αντίθεση με κάποιους υψηλόβαθμους Γερμανούς Ναζί - δεν δικάστηκαν ποτέ...
Όπως όλοι γνωρίζουμε, μετά την "εκκαθάριση" των Αρμενίων ξεκίνησε από τους «Κεμαλιστές» η εκτόπιση και οι σφαγές των Ασσυρίων Χριστιανών καθώς και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της κεντρικής και δυτικής Μικράς Ασίας, με τα θύματα να ξεπερνούν τις 700.000...
Τούρκος, σύμφωνα με τους εθνικιστές του Κεμάλ, σήμαινε κατά βάση ο πιστός στο Κεμαλικό εθνικιστικό κίνημα που μπορεί να ήταν παράλληλα και μουσουλμάνος ή και άθρησκος, αλλά σε καμιά περίπτωση ή σπανίως Χριστιανός, καθώς αυτοί δύσκολα αφομοιώνονταν ή μετατρέπονταν σε σφαγείς όπως οι Νεότουρκοι. Υπήρχε δηλαδή μια πολιτική επίφαση στο Κεμαλικό κίνημα με την οποία επιθυμούσε να συστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις της Μικράς Ασίας - σε αντίθεση με τους Οθωμανούς που χρησιμοποιούσαν την θρησκεία ως συνεκτικό στοιχείο και κύριο μέσο οικειοθελούς ή βίαιας συστράτευσης - ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι Κεμαλιστές είχαν εξαρχής θέσει ως βασικό στόχο τους την εκτόπιση και την εξάλειψη πολυάριθμων κοινωνικών ομάδων με συγκεκριμένα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά (κυρίως τους Αρμένιους, τους Έλληνες και τους Ασσύριους, που η πλειονότητα τους ήταν Χριστιανοί).
Άρα οι Κεμαλιστές - παρά την εθνικιστική ρητορεία τους και το δήθεν "Κοσμικό" κράτος που ήθελαν να ιδρύσουν, στο οποίο η θρησκεία δεν θα είχε βαρύνουσα σημασία - ουσιαστικά έδρασαν όπως οι προκάτοχοι τους Οθωμανοί ή ως πρώιμοι Ναζιστές που με πρόφαση την αμφιλεγόμενη πολιτική ιδεολογία τους προέβησαν σκοπίμως σε ολοκαυτώματα. Αυτοί οι εγκληματίες - σε αντίθεση με κάποιους υψηλόβαθμους Γερμανούς Ναζί - δεν δικάστηκαν ποτέ...
Όπως όλοι γνωρίζουμε, μετά την "εκκαθάριση" των Αρμενίων ξεκίνησε από τους «Κεμαλιστές» η εκτόπιση και οι σφαγές των Ασσυρίων Χριστιανών καθώς και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της κεντρικής και δυτικής Μικράς Ασίας, με τα θύματα να ξεπερνούν τις 700.000...
Για όποιον έχει ακόμα αμφιβολίες
σχετικά με την πιθανή "διαφορά" στην βαρβαρότητα μεταξύ των «Οθωμανών» και των «Κεμαλιστών»
απλά θα αναφέρουμε ότι οι πρώτοι μεγάλοι διωγμοί κατά των Αρμενίων ξεκίνησαν
μερικά χρόνια νωρίτερα, το 1894 έως και το 1896 υπό την αρχηγία του Οθωμανού
Σουλτάνου Αμπτνούλ Χαμίτ Β’, κατά τους οποίους οι νεκροί ξεπέρασαν τους
100.000. Ασφαλώς περισσότερες πληροφορίες για την εξωφρενική βαρβαρότητα των
Οθωμανών μας παρέχονται από την ίδια την ιστορία (παιδομάζωμα, σκλαβοπάζαρα, βιασμοί, αποκεφαλισμοί, γδάρσιμο των θυμάτων, ανασκολοπισμοί, σφαγή των Κυδωνίων, σφαγή της Σαμοθράκης, Γενοκτονία της Χίου,
σφαγή του Μεσολογγίου, σφαγή των Ψαρών, σφαγή της Κάσου κ.α.).
Τελικά ποια η διαφορά στην
βαρβαρότητα και την εγκληματικότητα μεταξύ των δύο διαχρονικά κυρίαρχων Τουρκικών εξουσιαστικών κύκλων (δηλαδή αυτών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και των Νεότουρκων της προπολεμικής Τουρκίας), αλλά ακόμα και της σημερινής Τουρκίας,
δηλαδή των Νέο-Οθωμανών και των Κεμαλιστών; Καμία διαφορά αφού και οι δύο σύγχρονες στρατιωτικό-πολιτικές
και πλουτοκρατικές εξουσιαστικές ομάδες της Τουρκίας εκπροσωπούν ένα παρελθόν γεμάτο
εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ως αμετανόητοι, φιλοπόλεμοι και αλαζόνες που είναι προετοιμάζονται για να συνεχίσουν
την μιαρή τους παράδοση και να διαπράξουν και νέες εγκληματικές πράξεις κατά άλλων λαών και χωρών.
Κλείνοντας το μήνυμα μας θα
τονίσουμε ότι η Τουρκία (όπως προηγουμένως και η Οθωμανική αυτοκρατορία), είναι μια χώρα που δεν έχει δημιουργήσει αξιόλογο πολιτισμό –
αφού απλώς καρπώθηκε ή έκλεψε τον πολιτισμό άλλων – ενώ η ιστορία της είναι ουσιαστικά
ένα κατάπτυστο και κακουργηματικό ποινικό μητρώο…
Ασφαλώς αναγνωρίζουμε ότι
πολλοί υπήκοοι της σημερινής Τουρκίας είναι ενάντια στα διαχρονικά αυταρχικά καθεστώτα
της χώρας και θα επιθυμούσαν να αποκτήσουν τα κοινωνικά αγαθά που προσφέρει ο
ελληνικός και κατ’ επέκταση ο ρωμαϊκός
και δυτικός πολιτισμός, για αυτό και τους εξαιρούμε. Δυστυχώς όμως τα εγκληματικά καθεστώτα της Τουρκίας βρίσκουν ακόμα πολλούς υποστηρικτές μεταξύ του τουρκικού λαού.
Ως επίλογο θα σημειώσουμε ότι αποτελεί
υποκρισία αλλά και ντροπή για την ανθρωπότητα και δη για τα υποτιθέμενα
πολιτισμένα κράτη της δύσης να συνάπτουν εμπορικές συνεργασίες και συμμαχίες με ένα
αντιδημοκρατικό, φονταμενταλιστικό, τρομοκρατικό και εγκληματικό κράτος όπως είναι
η Τουρκία, είτε με το νέο-οθωμανικό του προσωπείο, είτε με την Κεμαλική εθνικιστική της μάσκα. Κανονικά αυτό το κράτος θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί από την διεθνή
κοινότητα και τους διεθνείς οργανισμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ,
Ευρωασιατική Ένωση κ.α.), ως παρίας και να υποστηριχθούν εμπράκτως οι
δημοκρατικές δυνάμεις των υπηκόων της για να υπερισχύσουν πολιτικά και να
απελευθερώσουν την χώρα τους από τις κυρίαρχες εξουσιαστικές εγκληματικές
οργανώσεις που την έχουν υπό τον ζυγό τους.
Δυστυχώς όμως όλοι γνωρίζουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από δυνάμεις της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας (που αποτελούν μέλη της συμμορίας που αποκαλείται Νέα Βαβυλωνιακή Τάξη), που ευνοούν αυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα όπως ήταν κάποτε η Ναζιστική Γερμανία, η Σοβιετική Ένωση, οι δικτατορίες στην Λατινική Αμερική και στην Αφρική ή και ορισμένα σύγχρονα σοσιαλιστικά και ψευτοδημοκρατικά καθεστώτα, για αυτό και η εγκληματική Τουρκία παραμένει ακόμα αλώβητη και ατιμώρητη.
Δυστυχώς όμως όλοι γνωρίζουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από δυνάμεις της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας (που αποτελούν μέλη της συμμορίας που αποκαλείται Νέα Βαβυλωνιακή Τάξη), που ευνοούν αυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα όπως ήταν κάποτε η Ναζιστική Γερμανία, η Σοβιετική Ένωση, οι δικτατορίες στην Λατινική Αμερική και στην Αφρική ή και ορισμένα σύγχρονα σοσιαλιστικά και ψευτοδημοκρατικά καθεστώτα, για αυτό και η εγκληματική Τουρκία παραμένει ακόμα αλώβητη και ατιμώρητη.
Είθε επιτέλους
να αποδοθεί δικαιοσύνη...
... είθε να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από τους δυνάστες της αλλά
και από τα πάθη της...
''Το κίνημα μας καταγγέλλει και καταδικάζει την εγκληματική Τουρκία για την Γενοκτονία των Αρμενίων''